நியூட்டனின் மூன்றாம் விதிப்படி ஒவ்வொரு துகளும் அதற்க்கு அருகிலுள்ள துகளை
ஒரு குறிப்பிட்ட விசையுடன் ஈர்க்கின்றன. இந்த விசை ஈர்ப்பு விசை
எனப்படுகிறது. இவ்வாறே பிரபஞ்சத்திலுள்ள ஹைட்ரஜன் அணுக்கள் ஒன்றை ஒன்று
ஈர்ப்பதால் அவை அருகில் வருகின்றன. இவ்வாறு பல ஹைட்ரஜென் அணுக்கள் சேர்ந்து
ஹைட்ரஜென் வாயு மண்டலத்தை ஏற்படுத்துகின்றது.தன் சொந்த ஈர்ப்பு விசையால்
வாயு மண்டலம் சுருங்குகிறது. இதனால் அழுத்தம் அதிகமாகி அதன் வெப்பம்
உயர்கிறது.

சூரியனுக்கு பத்தில் ஒரு பங்கு நிறையுடைய விண்மீன்கள் ஒரு கட்டம்
வரை தன் சுருங்கும். பின் தன் சொந்த வெப்ப ஆற்றலால் ஒரு வாயு பந்தாக தன்
இருக்கும் என கணக்கிடப்பட்டுள்ளது. இவை தானாக பெருமளவு ஒளியை உமிழாது .
இவற்றை பழுப்பு குள்ளர் என்று அழைக்கின்றனர்.

இவ்வாறு வான் முகில்கள் பல லட்சம் வருடங்கள் தன்னுள்ளே சுருங்கும்
போது மையத்தில் வெப்பமும் அழுத்தமும் அதிகரித்து ஹைட்ரஜன் அணுக்களிடையே
அணுக்கரு பிணைவு ஏற்ப்பட்டு ஹீலியமாக மாறுகிறது. (அணுக்கரு பிணைவு என்பது
ஒரு குறிப்பிட்ட வெப்ப ஆற்றலில் ஹைட்ரஜன் போன்ற லேசான தனிமங்கள் பிணைத்து
கனமான தனிமங்கள் உருவாகும் நிகழ்வு ஆகும் . இந்நிகழ்வின் போது பெருமளவு
வெப்ப ஆற்றலும் ஒளியும் வெளியிடப்படுகின்றன .) இந்த அணுக்கரு பினைவினால்
ஆற்றல் வெளிப்பட்டு விண்மீன் பிரகாசிக்கிறது.
மையத்தில் 10 கோடி டிகிரி வரை வெப்பம் உயரும் போது இவ்வாறு பிணைவு
நிகழ்கிறது. இச்சமயத்தில் மெலிதாக மங்கலாக விண்மீன் ஒளிர்கிறது. இதையே
விண்மீனின் பிறப்பு என்கிறோம்.

விண்மீனில் கருப்பிணைவு நிகழ்ந்து வெப்ப ஆற்றல் வெளிவர துவங்கியதும்
விண்மீனில் இரண்டு எதிரும் புதிருமான சக்திகள் மொத துவங்குகின்றன.
விண்மீனின் நிறையினால் மையத்தை நோக்கிய ஈர்ப்பு விசை பொருட்களி இழுக்கும்.
மேலும் மேலும் விண்மீன் சுருங்க முயற்சிக்கும். மறுபுறத்திலோ மையத்தில்
கருப்பிணைவு நிகழ்ந்து மேலும் மேலும் வெப்ப ஆற்றல் வெளிவரும். வெப்ப ஆற்றல்
மைய விளக்கு விசை உடையது. இவ்வாறு எத்திறம் புதிருமான மாற்றங்களுக்கு
பிறகு 2000 வருடங்களுக்கு பிறகு ஒரு வகையான சம நிலையை விண்மீன் அடைகிறது.
இந்த சம நிலையில் விண்மீன்கள் அமைதியாக ஒளிர்கின்றன. இந்த சம நிலை
விண்மீனின் எடையை பொறுத்து நீடித்திருக்கும். சூரியனை போன்ற எடையுடைய
விண்மீன்களில் சுமார் 1000 கோடி வருடங்கள் இச்சமநிலை இருக்கும். சூரியனை
விட எடை குறைவான விண்மீன்களில் இச்சமநிலை இன்னும் அதிக வருடங்கள்
நீடித்திருக்கும். சூரியனை விட அதிக எடையுடைய விண்மீன்களில் இச்சமநிலை
குறைவான வருடங்களே நீடித்திருக்கும்.

மையத்தில் ஹைட்ரஜன் அணுக்கள் இணைந்து ஹீலியமாக மாறுகின்றன. இதனால்
மையக்கருவில் ஹைட்ரஜன் அடர்த்தி குறைகிறது. சுமார் 12 % ஹைட்ரஜன் ,
ஹீலியமாக மாறியதும் இச்சமநிலை சமசீரற்ற நிலையாக மாறுகிறது . மையத்தில்
ஹீலியம் அதிகம் இருப்பதால் கருப்பிணைவு குறைந்து போகிறது. இந்நிலையால்
வெப்பம் குறைவதால் விண்மீன் மேலும் சுருங்குகிறது. இவ்வாறு சுருங்குகையில்
மையக்கருவை சுற்றியுள்ள மேலடுக்கில் வெப்பமும் அழுத்தமும் அதிகமாகி
மேலடுக்கிலேயே அணுக்கருபினைவு நிகழ்கிறது . இப்போது வெளிப்படும் வெப்ப
ஆற்றலானது மேலடுக்குகளை வெளிநோக்கி உந்தும். விண்மீன் பலூன் போல்
விரியும். முன்பு இருந்தது போல் ஆயிரம் மடங்கு பெரிதாக காணப்படும். தன்
மேற்பரப்பு வெப்பம் 3000 டிகிரி வரை குறைவதால் விண்மீன் சிவப்பாக
தெரியும். எனவே இது சிவப்பு அரக்கன் நிலை எனப்படுகிறது. நமது சூரியன்
இன்னும் 500 கோடி வருடங்களில் இந்த நிலையை அடையும் என
கணக்கிடப்பட்டுள்ளது. அப்போது புதன், வெள்ளி, பூமியை விழுங்கி அந்த அளவு
பெரிதாக காணப்படும்.

மையக்கரு மேலும் மேலும் சுருங்கி வெப்ப நிலை 10 கோடிக்கு மேல்
உயரும் போது ஹீலியமும் கருப்பினைவில் ஈடுபடும். மையக்கருவில் ஹீலியம்
கார்பனாக மாறியதும் மேலடுக்கில் கருப்பிணைவு தொடங்கும். விண்மீன் மறுபடி
விரியும். சூரியனி விட 3 மடங்கு நிறை குறைவான விண்மீன்களில் ஒரு நிலையில்
மேலடுக்கு காற்றினால் வீசப்படுவது போல் விண்ணில் வீசப்படும். மேலடுக்கு ஒரு
வளையம் போல் வானவெளியில் விரியும். மையக்கரு வெள்ளை குள்ளன் என்ற வகை
விண்மீனாக மாறும். பின் இந்த வெள்ளை குள்ள வின்மீனிலும் மேலும் பல
வெடிப்புகள் ஏற்பட்டு விண்மீன் அழிந்துவிடும். இத்தகைய வெடிப்புகள்
நோவக்கள் எனப்படும்.,

சூரிய எடைக்கு பத்து மடங்குக்கு மேல் நிறையுடைய விண்மீனின்
சரித்திரம் வேறு விதமானது. இவற்றில் மையத்தில் ஹீலியமும் கார்பனும்
இணைந்து ஆக்சிஜன அணுக்கள் உருவாகிறது. பின்னர் ஆக்சிஜன் அணுக்கள் இணைந்து
மேக்னிசியம் உருவாகிறது. தொடர்ந்து பல தனிமங்கள் உருவாகி கடைசியில்
இரும்பு உருவாகிறது.

இரும்பு மற்றும் அதற்க்கு அதிகமான அணு எண் உடைய தனிமங்களில்
அணுக்கரு பினைவிற்கு தேவையான சக்தி தேவைக்கு குறைவாக இருப்பதால் மையத்தில்
இரும்பு அணுக்கள் பிணைந்து புதிய தனிமங்களை உருவாக்க முடியாது. திடீரென
மையத்தில் கருப்பிணைவு நிற்பதால் மேலடுக்குகள் மையத்தில் பாயும்.
இந்நிலையில் விண்மீன் பெரும் ஒளியுடன் வெடிக்கும். இதுவே சூப்பர் நோவா
எனப்படும்.

சூரியனை விட பத்தில்லிருந்து இருபது மடங்கு அதிக நிறையுடைய
விண்மீன்களின் கருவில் இக்கட்டத்தில் புதிய விண்மீன் பிறக்கும். மையத்தில்
500 கோடிக்கு மேல் அதிக வெப்பம் உருவாகும் போது நுட்ரிநோக்கள் எனப்படும்
அனுத்துகல்களாக இரும்பு மையம் மாறும்.ஒரே நாளில் நுட்ரிநோக்கள் மூலம்
ஆற்றல் அனைத்தும் உமிழப்படும். வெப்பம் 600 கோடிக்கு மேல் உயரும் போது
இவ்வெப்பத்தில் இரும்பு அணு உருமாறி புரோடானாகவும் , நுட்ரானாகவும்
மாறும். இது நியூட்ரன் விண்மீன் எனப்படும். நியூட்ரன் விண்மீன்கள்
ஒளிர்வதில்லை ரேடியோ அலைநீலங்களில் ஒளியை உமிழ்கின்றன . இந்தன் நியூடரன்
விண்மீன்கள் பல்சார்கள் எனப்படுகின்றன.

சூரியனை விட 30 லிருந்து 50 மடங்கு நிறையுடைய விண்மீன்களில்
நியூடரன் விண்மீனும் சுருங்கி கருந்துளையாக மாறுகின்றன. இந்த கருந்துளைகள்
அதிக ஈர்ப்பு சக்தி வாய்ந்தவை . இவற்றிலிருந்து ஒளி கூட வெளியேற முடியாது.

பெரும் நோவக்களில் ஏற்படும் பெரும் வெப்பத்தினால் அனைத்து
தனிமங்களும் உருவாகின்றன. இவை புதிய முகில்களில் சேருகின்றன.பின் அந்த
முகில்கள் புதிய விண்மீனாக பரிணமிக்கின்றன. சுமார் 510 கோடி வருடத்திற்கு
முன்பு நிகழ்ந்த பெரும் நோவா விலிருந்துதான் சூரியன் உருவானதாக
கருதப்படுகிறது. எனவே இது இரண்டாம் தலைமுறை விண்மீன் எனப்படுகிறது.