999 வார்த்தைகள் அறிந்த கிளி ஒன்று ஆயிரமாவது வார்த்தையைத் தேடி அந்நகரத்தில் அலைந்து கொண்டிருந்தது. அந்த ஆயிரமாவது வார்த்தையை அறிந்து விட்டால் அக்கிளிக்கு மனித மொழி மறந்து கிளி மொழி ஞாபகத்துக்கு வந்து விடும். தன் மொழி ஞாபகத்துக்கு வந்து விட்டால் அக்கிளி தன் தாயோடும் தன் கூட்டத்தோடும் சென்று சேர்ந்துவிடும். ஆனால் கிளியின் கெட்ட நேரமோ என்னவோ தெரியவில்லை. அந்நகரத்தில் யாரும் 999 வார்த்தைகளுக்கு மேல் ஒரு வார்த்தையைக் கூட தெரிந்திருக்கவில்லை.


நகரமெங்கும் சுற்றிப் பறந்த கிளி ஒரு வீட்டை கண்டுபிடித்து அங்கு தங்கியது. அவ்வீட்டில் ஒரு வேலைக்கார சிறுமி இருந்தாள். அச்சிறுமி யாரிடமும் எதையும் பேசுவதில்லை. எப்போதும் தன் வேலையிலேயே கவனமாக இருப்பாள். அவளுடைய அதிகபட்ச பதிலே ஒரு புன்னகைதான். இந்த சிறுமியிடம்தான், தான் தேடும் அந்த ஆயிரமாவது வார்த்தை இருக்கிறது என்பதை கிளி புரிந்து கொண்டது. அதனால் அவளுடன் நட்புக் கொள்ள அது துடித்தது. ஆனால் அச்சிறுமியோ அக்கிளியுடன் பேசுவதே இல்லை.



ஒரு தினம் வீட்டில் யாருமில்லாதபோது அந்த சிறுமி தனியே அழுது கொண்டிருப்பதை கிளி பார்த்தது. அவள் அருகில் சென்று அவளுடைய கண்ணீர் துளிகளைப் பொறுக்கி ஒவ்வொன்றாய் சேர்க்க ஆரம்பித்தது. ஆனால் அச்சிறுமி 999 துளிகளோடு தன் அழுகையை நிறுத்திக் கொண்டாள்.



"இதிலும் 999 தானா?" என்று தனக்குத்தானே அலுத்துக் கொண்டது கிளி.



"இந்த நகரத்திலும் இந்த வீட்டிலும் இருக்கும் வரை ஆயிரமாவது துளி எப்படி வரும்?" என்று கேட்டாள் சிறுமி.

தீடிரென அவள் பேசுவதைக் கேட்ட கிளி, "அட நீ பேசக்கூட செய்வாயா?" என்று ஆச்சரியப்பட்டது.



அதற்கு பதில் சொல்லாமால், "ஆமாம் நீ ஏன் அந்த ஆயிரமாவது வார்த்தையை தேடுகிறாய்? " என்று கேட்டாள் சிறுமி.



கிளி தன் கதையை சொல்ல ஆரம்பித்தது.



"நான் குஞ்சாக இருக்கும்போதே மனிதர்களால் பிடிக்கப்பட்டு இந்நகரத்திற்கு கொண்டு வரப்பட்டேன் அதிலிருந்து இம்மனித மொழியே எனக்கு கற்றுத் தரப்பட்டது. இம்மனிதர்கள் பேசும் 999 வார்த்தைகளையும் கற்றுக்கொண்டு விட்டேன். ஆனால் ..."



"என்ன ஆனால்?"

"அந்த ஆயிரமாவது வார்த்தையை நான் அறியவே முடியவில்லை. அதை அறிந்து

கொண்டுவிட்டால் நான் என் மொழியை அறிந்து கொண்டு விடுவேன். அதன் பிறகு என் தாயோடும் இனத்தோடும் சென்று சேர்ந்துவிடுவேன்..." என்றது.

அதை சொல்லும்போதே குரல் தளுதளுக்க அக்கிளியை சிறுமி பாசத்தோடு பார்த்தாள். பிறகு கண்களில் கருணை மிதக்க வாஞ்சையுடன் அக்கிளியை மெல்ல வருடிக் கொடுத்தாள்.



அப்போது அந்த ஆயிரமாவது வார்த்தை அவள் விரல்களின் வழியே மெல்ல தன்னுள் ஊடுருவதை கிளி உணர்ந்து கொண்டது.



கிளிக்கு தன் மொழி ஞாபகத்துக்கு வந்து விட்டது. அது சந்தோசத்துடன் 'கீ ... கீ ...' என்று கத்திக்கொண்டு அறையெங்கும் சிறகடித்து பறந்தது.



பிறகு அக்கிளி புறப்பட தயாரானபோது நன்றி சொல்வதற்காக அச்சிறுமியை திரும்பி பார்த்தது. அப்போது அவள் கண்களில் அந்த ஆயிரமாவது துளி திரண்டிருந்தது.



- நக்கீரன்

கலக்கல் கதை... நல்லா இருக்கு...!!!

அருமை

மிகவும் அருமை ..............பகிர்வுக்கு நன்றி .

எல்லாம் மனிதர்களின் முயற்சிதான் பகிர்வுக்கு நன்றி