குழந்தை தொழிலாளர்கள் வேலைக்கு செல்வதை தடுப்பது யார்கையில் இருக்கிறது?.. அரசாங்கமா இல்லை சமூகமா...



இந்த கேள்விக்கு கருத்துசொல்வது என்பது மிக சிக்கலான விஷயம். அப்படி இருந்தும் நேற்று தங்கள் கருத்துக்களை பகிர்ந்து கொண்ட அனைவருக்கும் என்னுடைய நன்றிகளை தெரிவித்துக் கொள்கிறேன். அதிலும் குறிப்பாக மாப்ள ஜெகநாதன் எனக்கு நிறைய பாயிண்ட்ஸ் எடுத்துக் கொடுத்தார். இணையத்தில் நிறைய தகவல்கள்தேடித் கருத்துக்களை பகிர்ந்து கொண்டார். அவருக்கு என் நன்றிக‌ளை தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

முதலில் இந்த பிரச்சனைக்கு அடிப்படைகாரணம் குடும்பங்கள்தான். அரசு என்னதான் சட்டம் போட்டாலும் வேலைக்கு செல்வதை யாராலும் தடுக்கமுடியாது. முதலில் ஒரு கண்ணோட்டத்திலிருந்து பார்ப்போம்.

ஒருவன் படித்தால் என்ற கண்ணோட்டத்திலிருந்து பார்ப்போம்.ஒரு அப்பா தான் என்னதான் கஷ்டப்பட்டாலும் தன்பிள்ளை படித்து வேலைக்கு சென்று தன்குடும்பத்தை காப்பாற்றுவான் என்ற நம்பிக்கையில் அவனை படிக்க வைக்கிறார். அவனும் படித்துமுடித்து வேலைக்காக காத்திருக்கிறான் காத்திருக்கிறான் காத்துக்கொண்டே இருக்கிறான்.

ஏன்னா நம்நாட்டுல வேலை இல்லாத திண்டாட்டம் தலைவிரித்து ஆடுகிறதே.. அதை எப்படி யார்தீர்ப்பது.. விடையில்லா கேள்வியா இருக்கே. இன்றைய அரசியல்வாதிகளை கேளுங்க. வேலையில்லாத திண்டாட்டத்தை ஒழிக்க என்ன செய்கிறீர்கள் என்று. அவர்களால் பதில் சொல்ல இயலாது. அவர்கள் அப்படியே வேலை கொடுத்தாலும் பணம் உள்ளவன் முந்திக்கிறான் . போட்டிகள் நிறைந்த உலகம் இது. இதுதான் காலம்கால்மாக நடந்து கொண்டிருக்கிறது. ஏன்னா நம்நாட்டில் மக்கள்தொகை பெருக்கம் அதிகம். இப்படியே ஒன்றுதொட்டு ஒன்று தொடர்ந்துகொண்டே செல்கிறது.... இது ஒரு சங்கிலித் தொடர் போல... முடிவே இல்லாமல்..

இப்போது அடுத்த கண்ணோட்டத்திலிருந்து பார்ப்போம். இப்ப அவன் படிக்காம வேலைக்கு போறான்னு வைத்துக் கொள்வோம். அவன் சின்னவயசிலே வேலைக்கு போவதால் அவனிடம் பணப்புழக்கம் உண்டாகிறது. அவனுடைய தேவையை யாருடைய தயவுமில்லாமல் அவனே பூர்த்தி செய்துகொள்கிறான். இதற்கு என்னகாரணம் குடும்பங்களில் நிலவும் வறுமைதான்.

கஷ்டப்படுகிற குடும்பங்களில் எந்த வகையிலாவது வருமானம் வராதா அதனைக் கொண்டு நம் வறுமை நீங்காதாதான் எல்லா பெற்றோரும் நினைக்கிறார்கள். அதாவது ஒருவன் சின்ன வயசிலே வேலைக்கு போய் சம்பாதிச்சாதான் நீ கல்யாணவயசுல நல்லா இருக்க முடியும்ன்னு ஒவ்வொரு பெற்றோரும் நினைக்கும்போது அவனால் எப்படி வேலைக்கு செல்லாமல் இருக்கமுடியும்.

ஏன்னென்றால் குடும்பத்தில் நிலவும் வறுமை. அவன் ஒரு 21 வயது அடையும்போது அவனிடம் பணப்புழக்கம் இருப்பதினால் அவனுக்கு பெண்கொடுக்க நான்நீன்னு போட்டிப்போடுகிறார்கள். ஒரு 25 வயது கழிந்தவுடன் ஓரளவுக்கு வாழ்க்கையில் செட்டிலாகிவிடுகிறான். அவனால் எந்தஒரு பிரச்சனைக்கும் ஈஸியா தீர்வுகண்டுவிடுவான். அதே படித்தஒருவன் முடிவு எடுக்கமுடியாமல் தடுமாறுவதை பார்க்கத்தான் செய்கிறோம்.

இப்போது அடுத்த கண்ணோட்டத்திலிருந்து பார்ப்போம். அதாவது வேலைக்கு செல்லும் சிறார்களின் பார்வையில் செல்வோம். குழந்தை தொழிலாளர்கள் எனபவர் யார்? எனபதை முதலில் பார்த்தோமானால் தன் குடும்ப வறுமை சூழ்நிலை காரணமாக சிறுவயதிலே வேலைக்கு சென்று குடும்பத்தை காப்பாற்றும் பொறுப்பில் உள்ளவர்கள். இந்த குழந்தைகள் வேலைக்கு செல்வதற்கு முதலில் அடிப்படை காரணம் என்ன? என்பதை பார்த்தோமானால் வறுமை.

இந்த மாதிரி கஷ்டப்பட்ட குடும்பங்களில் ஒன்று அப்பா சரியில்லாம இருக்கணும் இல்லை அப்பா இல்லாமல் குடும்பபொறுப்பை தானே ஏற்கவேண்டும் என்ற கட்டாயத்தில் தள்ளப்படும் சிறார்கள். இவர்களுக்கும் மற்ற பிள்ளைகளை போல தாமும் படிக்க வேண்டும் பெரிய ஆளாக வரவேண்டும் என்ற கனவை சிறுவயதிலே புதைத்து ஏக்கமாய் பார்க்கும் பார்வைக்கு அழுத்தம் ஜாஸ்தி. சில குழந்தைகள் தற்கொலை செய்து கொள்கிறனர். அவர்கள் சில சமயங்களில் தப்பான முடிவுக்கு ஆளாகிவிடுகின்றனர். இல்லையென்றால் ஒரு ரவுடியாகவோ இல்லை முரடனாகவோ, இல்லை வேறுமாதிரியாகவோ ஆகிவிடுகின்றனர்

இன்று எத்தனை ஊர்களில் சிறுவயதிலே வேலைக்கு சென்று க‌ஷ்டபடும் குழந்தைகளை நினைக்கும்போது கண்களில் நீர்கோர்க்கிறது. உண்டா இல்லையா சொல்லுங்க...

தமிழ்நாட்டில் மட்டுமல்ல இந்தியா முழுவதும் உள்ள மாநிலங்களில் கஷ்டத்துக்கு ஆளாகும் குழந்தைகள் நிலையை நாம் எப்படிமாற்றுவது?..

குழந்தை தொழிலாளர்கள் வேலைக்கு செல்வதை தடுக்க நாம் இதுவரை என்னென்ன முயற்சிகளை மேற்கொண்டுள்ளோம். அரசு திட்டங்கள் எத்தனைதான் கொண்டுவந்தாலும் அதை செயல்படுத்தும்போது பணமுதலைகளின் வாயினுள் அல்லவா சென்றுவிடுகிறது.

இதற்கு பிற்காலத்தில் எதாவது ஒரு மாற்றம் வராமலா போய்விடும். கண்டிப்பாக மாற்றம் வரும் என்று நம்புவோமாக..

மீண்டும் அடுத்தவாரம் வேறொரு கேள்வியுடன் உங்களை சந்திக்கின்றேன். தொடர்ந்து உங்கள் கருத்துக்களை பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள். உங்கள் அனைவருக்கும் என் நன்றிகளை தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

பகிர்வுக்கு நன்றி!!!

பகிர்வுக்கு நன்றீ

அரசு அதன் எல்லைக்குட்பட்டு சில நடவடிக்கைகளை எடுத்துதான் வருகிறது. ஆனால் யதார்த்தம் அதனோடு சிறிதுகூட ஒத்துப் போவதில்லை. குழந்தைத் தொழிலாளர்களை ஒழிக்க சமூகமும் ஒத்துழைக்க வேண்டும். பெரும் பணமுதலைகள் தங்கள் தொழிற்சாலைகளில் அவர்களை பணிக்கு அமர்த்துவதைக் குறித்தே இப்போதுவரை நாம் பேசிக்கொண்டிருக்கிறோம்.

கொஞ்சம் அனுபவ ரீதியாக யோசித்துப் பாருங்கள். தேநீர்விடுதிக்கு செல்கிறோம். அநேகமாக 60% கடைகளில் குழந்தைத் தொழிலாளர்கள் டம்ளர் கழுவிக்கொண்டிருப்பதைப் பார்க்கிறோம். தேநீர் அருந்தாமல் திரும்பி விடுகிறோமா என்ன???

மதிய உணவருந்த செல்கிறோம். நாம் சாப்பிட்ட எச்சில் இலையை எடுத்துப் போட்டு, மேஜையை சுத்தம் செய்யும் சிறுவனுக்காக, நாம் என்றேனும் பரிதாபப் பட்டதுண்டா? அவனது நிலைக்கு என்ன காரணம் என யோசித்ததுண்டா?

குழந்தைத் தொழிலாளர் முறையை ஒழிக்கும் திட்டத்தின் ஒரு லகான் அரசின் கையிலும், மற்றொன்று சமூகத்தின் கையிலும் இருக்கிறது. மிக முக்கியமான மூன்றாவது லகான், அந்தக் குழந்தையின் பெற்றோர்களிடம் இருக்கிறது.

குழந்தைகளின் வருமானம்,
பெற்றோருக்கு அவமானம். - என்ற எண்ணம் அவர்களுக்கு வரவேண்டும்.

கவனிக்கவேண்டிய அம்சம் - திட்டத்தின் எந்தவொரு லகானும், எந்தப் பணமுதலைகளிடமும் இல்லை. ஆனால் அவர்களால் எந்தவொரு லகானையும் அவர்கள் விருப்பத்திற்கேற்ப செலுத்தமுடியும்.

நன்றி ராஜப்டீன். உங்கள் கேள்விகள் சிந்திக்கத் தூண்டுகின்றன.
தொடர்ந்து கேளுங்கள். ஆரோக்கியமாக விவாதிப்போம்.