அந்த ஆலமரம்

by **sivarathy** Mon May 02, 2011 5:55 pm

மண்பற்று மிகுந்த மனம்
விண் தொட உயர்ந்த குணம்
ஊர் நடுவே உந்தன் நிழலில்
உறவின் சங்கமம்
உலைக்களமும் கலைக்களமும்
உன் நிழல் நின்றே உயிர் தந்தது
உரிமைக்காக
ஆலமரமே
ஊருக்கு உறுதுணையாய் நீயிருக்க
வேருக்கு வீசிய கோடரி
உன்னை அறுக்க
வீழாது மாழாது
விழுதுகளில் வாழ்கிறாய்
மானக் குடை உனது
வீரக் கிளை வாழ் வீசு
மலை சாய்ந்து வீழ்ந்தாலும்
சிலைகள்தான் சாமிகளும் இங்கே
குலம் வாழணும் மனை வாழணும்
ஊர்கூடி வாழ்ந்த இனம்
உரிமைக் கோலோச்சி
தாய் மண்ணில் ஏர் உழணும்
உரம் இட்டு
ஏற்றம் இறைக்கின்றேன்
வேர்ரறுத்தவர் குலம் நீறாகட்டும்
புலர்வேளை புள்லினங்களோடு
புனர் ஜென்மம் காண்போம் எழு.