பாலைவனப் பரதேசியின் பத்தினி....

by Premi Wed May 11, 2011 6:08 pm

மதி வழியே பணம் சேர்க்க
விதி வழியே பயணித்தவனே!
இரைதேடச் செல்லும் பறவையாக
என்னை அடை காக்கச் செய்து
அயல் தேசம் பறந்த ஆண்மகனே....

விடியலையே ஒரு பொழுது
விழி இரண்டும் பழுதாச்சு
எழுதி வச்ச பாட்டாக
இளமையிலே நானிருக்கேன்
அடிமனசு ஆர்ப்பரித்தாலும்
அமைதியாய் அடக்கி வைக்கிறேன்

கடற்கரையில் கைப்பிடித்து
காதல் மொழி பேசினாயே .... இன்று
பாலைவனத்தில் பரதேசியாய்.....
ஏவுகின்ற வேலை செய்யும் ஏவலனாய்..

பந்துக்களின் மகிழ்வே குறிக்கோளாய்
உழைக்கிறாய் .... உழைக்கிறாய்
உயிர் (நான்) துடிக்கும் வரை
அந்தி சாயும் வரை உழைக்கிறாய்...

அடிக்கும் வெப்ப காற்றில் _ உன்
கண்கள் மட்டுமல்ல இதயமும்
காயமாவதை உன்னில் பாதியானவள்
என்னால் மட்டுமே உணரமுடியுமய்யா...

என் ஆயுட்காலமாய் ஆனவனே!
உயிரால் உனை எழுதும் போது
உதகை குளிரும் அர்த்தமற்று போகிறது
மனமோஅரபிக்கடலையே நாடுகிறது

நெருப்பாய் நமக்குள் எரியும் தாபங்களை
ஒத்திகையால் மட்டும் நிரப்பி சென்றாயே
இருளின் ஒளியில் ஊரெல்லாம் அடங்கிப் போகும்
நமக்கான நேரமோ அசைந்து வரும்

சேர்த்து வைத்த ஆசைகள் நமக்குள்
மின்னலாய் வெடித்து கிளம்பும்
அத்தனை கண நேரமும் தவித்திருந்த
நமது ஏக்கங்கள் முழுவதும்
இருவருக்குமான தலையணைக்குள்
கண்ணீரோடு புதைந்தே போகும்...

ஆசையுள்ள நாயகனே...
அத்தனையையும் நெஞ்சுக் குழிக்குள்
பத்திரமாய் பாதுகாத்து வை...
இரவின் தனிமையில் பதுக்கிய
பத்திரத்தை பாகம் போட்டு பகிர்வோமய்யா...

கடமைகள் முடிந்து கரை கடந்து
நீ வரும் அந்த புனித நந்நாளில்
அகம் மலர உன் இதயத்தோடு
இணைந்தே காத்திருப்பேன்....

சோகங்கள் சூழ்ந்திருந்தாலும்
விண்ணும் மண்ணும் மாறிப்போனாலும்
உன் சோடி நானய்யா...
பணம் காசு வேணாமய்யா...
பத்திரமா ஊர் வந்து சேருமய்யா...

தவ வாழ்க்கை வாழுகின்றேன்
தங்கமான மச்சானே...
தரை இறங்கி வாருமய்யா...
சொக்கத் தங்கம் தானய்யா...
சோரம் போக மாட்டேனய்யா...
பாலைவனப் பரதேசியின் பத்தினி நானய்யா...

கனிவுடன்
பிரேமலதா