துன்பம் போன்ற ஒரு சிறந்த விஷயம் உலகிலேயே இல்லை.

துன்பம் மட்டும் இல்லா விட்டால், மனிதர்களில் சிலர் இல்லை பலர் மிருகங்களை விட மோசமாகி இருப்பார்கள்.

துன்பம் தான் மனிதனை மனிதனாக வைத்திருக்கிறது.

இன்பமோ மாயச் சேற்றுக்குள் ஆழ ஆழ அமுக்கிக் கொண்டே இருக்கிறது. எந்த இன்பமும் நிரந்தரமாக ஒருவரிடமே தங்கி இருப்பதில்லை.

ஒரு இனிப்பின் இனிப்பு , மனிதனை கலகலக்கும் நகைச்சுவை , சிற்றின்பம் என எந்த இன்பத்தினை எடுத்துக் கொண்டாலும், அது அந்த வினாடி மட்டுமே இருக்கிறது.

அதன்பின், அது மறைந்து, நம்மை அந்த இன்பத்திற்காக ஏங்க வைத்து, அதற்காக எதைவேண்டுமானாலும், எப்படி வேண்டுமானாலும் செய்யத் தூண்டுகிறது.

ஆனால், துன்பமோ, நம்மை ஒவ்வொரு சந்தர்ப்பத்திலும், விஷயத்திலும் எச்சரிக்கை செய்கிறது. நம்மை விழிப்புடன், வழி நடத்துகிறது.

எடுத்து வைக்கும் ஒவ்வொரு அடியிலும் நிதான உணர்ச்சியுடன் செயல்படும் தன்மை, பொறுமை, விட்டுக்கொடுக்கும் தன்மை, சகிப்புத் தன்மை, என உணர்ச்சிகளை ஒரு கட்டுக் கோப்பில் வைத்து செயல்பட வைக்கிறது. இவைகளை இழந்தால் என்றுமே துன்பம் தான் என எச்சரிக்கை விடுக்கிறது.

செய்யும் செயலையே கர்மம் என்கின்றனர், இந்த கர்மம் நிகழ்ந்து கொண்டே இருக்கும் போது துன்பம் தொடர்ந்து கொண்டே இருக்கின்றது.

எப்படி என்றால், இன்பத்தினை நாடி செய்யும் செயல்கள், மற்றொருவனுக்கு துன்பத்தினை தருகிறது. கர்மம் நிகழ்கிறது. இதன் பிரதிபலிப்பு, இவனின் சிந்தனையில் சலனம் ஏற்பட்டு தவறுகளும் தப்புகளும் நிகழ ஆரம்பிக்கின்றது.
தொடர் விளைவாக ஒவ்வொன்றிலும் தோல்வி. தோல்வியின் முடிவு துன்பம்.

இந்த கர்மத்தினை ஏற்று, தவறுக்கு திருந்திய வாழ்க்கையும், தப்பிற்கு தண்டனையும் ஏற்று மனதினை பக்குவப் படுத்திக் கொள்ளும் போது, தன துன்பத்தில் இருந்து விடுதலை அடைகிறான். இந்த விடுதலை மன நிம்மதி எனும் மாபெரும் இன்பத்தினை அளிக்கிறது.

மன நிம்மதி யுடன் வாழ விரும்புபவன், பிறர் மனம் புண்படாமல் பேசவும், கோபமின்றி வாழவும், அகத்தினுள் காரமான குணமான தலைக் கணம் இன்றியும் தன்னிடம் துளியும் இல்லாதபடி பார்த்துக் கொள்வான்.

மழை நீர் தூய்மையாய் இருந்தாலும், அது சேரும் மண்ணின் தன்மைக்கேற்ப, அதன் தூய நிறம் மாறி விடுவது போல், பழகும் சகவாச தொஷமானது, ஒருவரின் குண இயல்பு மாற்றம் ஏற்படுகிறது.

உன்னைப் பற்றி நீ ஏதும் சொல்ல வேண்டாம். உன் நெருங்கிய நண்பனைப் பற்றி சொல். உன்னைப் பற்றி தெரிந்து கொள்கிறேன் என்பர் அந்தக் கால பெரியவர்கள். அதில் பொருள் உள்ளது.

எனவே, துன்பம் தொடராதிர்க்க, நமது குண இயல்பினை நாமே உணர்ந்திருப்போம். இதில் மாற்றம் செய்தாலே, எந்த துன்பத்திலும் இன்பமாய் வாழும் வழி நம்மிடமே உள்ளது என்பதனை உணரலாம்.

அருமையான பகிர்வு, அறிய தந்தமைக்கு நன்றி நண்பரே, தொடர்ந்து உங்களின் பயனுள்ள பகிர்வுகள் நமது தோட்டத்தில் வளமையாக பூக்கட்டும்

அருமை ..........சுடச்சுட மிளிரும் பொன் போல துன்பம் மனிதரை புடம்போடுகிற்தூ பண் படுத்துகிறது .

நன்றி தோழரே! பின்னூட்டமளித்த சகோதரிக்கும் நன்றி!