அழுகிறான் , அழவில்லை காதலில்

by கவி மணியான் Fri Nov 18, 2011 8:23 pm

வணக்கம் : கவிதை
தலைப்பு : அழுகிறான் , அழவில்லை
.....................................................................................................
காதலே
உன் இதழ்களில் வரிகள் கண்டேன்
அதில் பொய் சொல்லும் ரேகைகள் கண்டேன்
நான் பைத்தியம் ஆக?
என் நினைவில் நீ வந்து தந்த முத்தங்கள்
ஈரம் இன்னும் காயாமல் இருக்குதடி
நிஜத்தில் உன் நிழல் கூட என் பக்கத்தில் இல்லையடி

நான் பைத்தியமாக மாட்டேன்
என்னை ஏமாற்றிய உனக்கு வைத்தியம் செய்கிறேன் முதலில்

என்னை நீ கறி கோழி போல் ,
வாழ விட்டாய் யடி
உலகில் பயந்து பயந்து
உன்னால் வெந்நீரில் தலை விட்டேன்
உறித்து பார்த்தான் கறி காரன்

ஒன்னும் இல்லையடி
எல்லாம் உன் நினைவுகலடி
துக்கி போட்டான் என்னையடி
ஏகிரி விழுந்தேன் நாய்கடி

கடற்கரை ஓரம் அமர்ந்து பார்த்தேன் ,
அலைகளில் உன் ஞாபகம்,
எழுந்து நின்று நிலவை பார்த்தேன்
அதில் உன் பூ முகம்
சேரி போகலாம் என்று பார்த்தேன் ,

கடல் நண்டுகள் என் கால்களை
பிடித்து இழுக்கிறது
நீ கை விட்ட வனை நண்டுகள்
அன்புடன் அழைத்தன
போய் விட்டேன் கடல் அலையில்

ஆனால் பைத்தியம் ஆகா வில்லையடி
உன்னால் பெண்ணே

நான் வருவேனடி ஒருநாள்
உன் முன்னே
அப்பொழுது
என்னை பார்த்து உனக்கு
பைத்தியம் பிடிக்குமடி என் கண்ணே ................. [You must be registered and logged in to see this image.]

நன்றி......
என்றும் உங்கள் நட்புடன்
மணியான் [You must be registered and logged in to see this image.]

by **கவியருவி ம. ரமேஷ்** Fri Nov 18, 2011 8:33 pm

சோகமாகவும் நன்றாக இருக்கிறது கவிதை

பாராட்டுகள் மணியான்

தங்கள் கவிதைக்கு என் கவிதை இரண்டு

1.• அன்பிற்காக...

உயிர் துடிக்கிறது பாரடி!
உடம்பெல்லாம்
கண்ணீர் ஓடுகிறது பாராயடி!!
இன்று நினைத்தாலும் உன்னை
தலையறுத்தச் சேவலாய்த்
துடிக்கிறது என் நெஞ்சு
எங்கங்கோ தேடி அலைகிறது
உன் அன்புக்காக!!!

2.• மெரினா...

இன்னும் ஓயாமல்
என் நினைவுகள்
கடல் அலைகளைப் போல்
உன் நினைவுகளைத் தொடர்கிறது...
பாரத்தோடு வந்த உருவத்தை
நிழலாக்கினாய்...
எப்போதும்
சீக்கிரமே தூங்குவேன்
என்று பொய் சொல்வதை
வழக்கப் படுத்திக்கொண்டிருந்தாய்...
இப்படியே கழியுமோ என
நினைத்தது பல நாட்கள்...
எல்லோரும்
ஒரு நேரத்தில்
அன்புக்காக ஏங்குபவர்கள்தானே!...
ஒரு நாள்.
ஆமாம் ஒரே நாள்.
அலையருகே நடந்தபோது
நண்டுக்குப் பயந்து
முதல் முறையாக
ஆமாம் முதல் முறையாக
கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டாள்.
இறந்துபோன நண்டு
என்பதுகூடத் தெரியாமல்…!
இன்றும் வாழ்கிறது காதல்
பேச்சிலும்...
சிரிப்பிலும்...
ஏங்க வைக்கும் அரட்டையிலும்...
நட்பிலும்...
பிரிவிலும்...