தாயே! நான் புரட்சிப் பெண் . . .

by **kavithaigal** Tue Dec 27, 2011 4:24 pm

தாயே! நான் புரட்சிப் பெண் . . .

என்னவள் எனை
தன்னுள் கொண்டவள்
எனை ஐயிரண்டு திங்கள்
மெதுவாய் மெல்ல நடந்து
அடி பிறழாமல் அளந்து நடந்து
நடை பயணத்தை . . .
இல்லை
வாழ்வின் பாடத்தை
மெல்ல செல்ல குரலில்
சொல்லி சொல்லி
சில நேரம் எனை கொஞ்சி மகிழ்ந்து
அவள் தன நினைவை மறந்து
என் நினைவாய் இருந்து
பசியில்லை இருந்தும்
என் பசி போக்க உணவருந்தி
கண்ணாடி முன் நின்று
எனை கண்ணாடி போல் காத்து
காலக் கண்ணாடி முன்
கோலங்கள் போட்டு
கோடி முறை வாசகம் கேட்டு
ஈன்றெடுத்த பின் நினைவை மறந்தாள்
என் நினைவாய் இருந்தாள்

வந்தது நான் வதை பட்டவள்
என் தாயல்லவா . . .

எனை பெற்றவளே . . .
நீயும் பெண் நானும் பெண்
இருந்தும் என் மேல் வெறுப்பு உனக்கு . . .

அறிவேன் அன்னையே . . .

ஒரு போதும் இல்லை உனக்கு
என் மேல் வெறுப்பு
உன்னை வசை பாடும் கூட்டம் கண்டு
நான் என் பிறப்பை மறந்தேன்
மீண்டும் பிறவா நிலை கேட்டேன் . . .

பெண்ணே !
பிறக்கும் போதும் வருத்தம்
பிறந்த பின்னும் வருத்தம்
வாழ்வே வருத்தம் . . .

வருந்தி வருந்தி வாழ்வதற்கு
நான் என்ன ?
அடிமை பெண்ணா ?
இல்லை அன்று பாரதி கண்டானே புதுமைப் பெண் . . .

நான் புரட்சிப் பெண் ...

அன்புடன் கந்தவேல் கவிதைக்காக . . .