ஆற்றங்கரையினிலே

ஓர் ஒற்றைமரம் -அது தன்
ஒற்றைக்காலிலே ஆனந்த தவம் செய்யும்
ஆற்றிற்கும் அதற்கும்
பால்யக் காதலாம்
கால மாற்றங்கள்
நாட்களாய்
மாதங்களாய்
ஆண்டுகளாய்
யுகயுகமாய்


கார்காலம் -
வாய்க்கால் வழிதனிலே
நீர் வழிந்தோடும் -அது
வேர்க்காலை அரித்தோடும்
பூப்பெய்திய மரம்
பெண்ணின் குணத்தைக் கொண்டது
பூக்களை சொரியும் வெக்கப் புன்னகையால்
அலையடித்த தன் வேர்களால்
அவ்வலைதனை அணைக்கப் பார்க்கும்
சிலிர்திட்ட தன் கிளைக் கரங்களால்
குளிர்க்கற்றை வீசும்
பருவ மாற்றங்கள் மானிடனுக்கு
மட்டுந்தானா !

இளவேனிற்காலம்-
வாய்க்கால் வழிகாணும் நீர்
வேர்க்காலுக்கு கானல் நீரோ
ஆயினும் ,
வேர்கால் தொட்டது
கானல் நீரைக் காணும் நீராகவே
ஆற்றின் தொடல் இல்லாமற்
காற்று கூட கனலாகித்தான் போனது
வாடைக் கோடையானது
மரமும் மௌனமானது
கடைசியில்,
வற்றிப் போன நதியைப் பார்த்து
ஒற்றை மரம்
தன் கிளைகளை ஆட்டி
இலைகளை உதிர்த்தது

முன்பனிக்காலம் -
இயற்கைத் தன் ஆடையை
போர்த்தியது மூடுபனியால்
அந்த குளிர்கால இரவில்
நிலவின் ஒளி
இலையில் உறைந்துப் போனது
காலைக் கதிரவன் தோன்றி
மெல்லத் தன் கரங்களால்
ஆடையை மெல்ல விலக்கினான்
பச்சையாடைக்குள் பதுங்கிய மரம்
இளவேய்யுள் இதத்தால்
குதூகலித்து சிலிர்த்தது
சிதறியப் பனித்துளிகள்
கரைந்தது கரைதனிலே


கூதிர்காலம் -

மரம் தன் பச்சையாடையை
சுழற்ற தொடங்கும்
அது தன் இலைகளை

ஆற்றின் மீதுத் தூவி
தன்னை மறைக்கப் பார்த்தது
பெண் தன் அழகுகளை
மறைத்தல்போல
கடைசியில்,
பச்சையம் தீர்ந்துப் போன
ஒற்றை மரம் நிற்கும்
வெற்றுடம்பாய் கரைதனிலே

அழகிய கவிமழையில் நனைந்தேன் தொடர்ந்து பொழியட்டும் உங்களின் கவிமழை

.உங்கள் பின்னூட்டத்திற்கு மிக்க நன்றி.

அக்கா சூப்பர் சூப்பர் [You must be registered and logged in to see this image.]

நல்ல மாற்றங்கள்

மனித வாழ்க்கையின் மாற்றங்களைப்போலவே இயற்கைக்கும் இருக்கும் என்பதைச் சிறப்பாக காலம் பிரித்து விளக்கிவிட்டது தங்கள் கவிதை...

மிகவும் சிறப்பு பாராட்டுகளும் வாழ்த்துகளும்