மாமா ப்ளீஸ்

by **நெல்லை அன்பன்** Sat Feb 18, 2012 1:25 pm

கார் அந்த ஆதரவற்றோர் இல்லத்தின் வாசலில் நின்றபோது ஒன்றும் புரியவில்லை கீதாவுக்கு. ஆச்சர்யத்துடனும் சந்தேகத்துடனும் அருணை பார்த்தாள்.

" என்னங்க இங்கே?"

" சும்மாதான்... உள்ள வா"

அங்கு இருக்கும் பெற்றோர்கள் இல்லாத ஐந்து வயதுக்கு உட்பட்ட குழந்தைகளை எல்லாம் கீதாவிடம் காண்பித்தான் அருண். அமைதியாக வந்த கீதா கடைசிக் குழந்தையப் பார்த்து முடித்ததும், எதுவும் சொல்லாமல் வேகமாக வந்து காரில் ஏறிக்கொணடாள். பெருமூச்சு விட்டபடி தானும் காரில் ஏறிய அருண், " ஸாரிடா... உன்கிட்ட சொல்லியிருந்தா நீ இங்கே வந்திருக்க மாட்ட. அதான் சொல்லலை!"

கீதா ஒன்றும் பேசவில்லை. முகத்தில் சோக ரேகைகள். கண்கள் கலங்கி இருந்தன. கார் மெதுவாக நகர்ந்துகொண்டு இருந்தது.

" நமக்குக் கல்யாணமாகி ஏழு வருஷமாச்சு. இன்னும் குழந்தை இல்லை. நான்தான் காரணம்னு எனக்குத் தெரியும். உங்ககிட்ட இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்றேன். முடியாதுங்கறீங்க.ஆனா, நான் மட்டும் யாருக்கோ பொறந்த குழந்தையைச் சொந்தக் குழந்தையா நினைச்சு வளர்க்கணும்னு நினைக்கறீங்க. யாரோ பெத்து, அவங்களே வேண்டாம்னு உதாசீனப்படுத்தின குழந்தையை எப்படிங்க என்னால் முழு மனசோடு வளர்க்க முடியும்?" மென்மையான குரலில் கேட்டாள் கீதா.

" கீதா... இதே மாதிரி உங்க அம்மா - அப்பா நினைச்சிருந்தா?"

" என்ன சொல்றீங்க?"

" உங்க அப்பா சாகறதுக்கு முன்னாடி உன்கிட்ட சொல்லக் கூடாதுன்னு சத்தியம் வாங்கிட்டு சொன்னதுனால, இவ்வளவு நாள் சொல்ல வேணடாம்னு இருந்தேன். உங்க அப்பா அம்மாவுக்குக் கல்யாணமாகி பன்னிரண்டு வருசமாகியும் குழந்தை பொறக்க்லையாம். ரொம்ப யோசனைக்குப் பிறகு, உன்னை அநாதை இல்லத்துலேர்ந்து தத்து எடுத்துருக்காங்க. அவங்க உன்னைத் தத்து எடுத்து வளர்க்கலைன்னா... இப்படி அருமையான மனைவியா நீ கிடைச்சிருப்பியா?''

" அப்போ நான் அநாதையா"

" இல்லைடா, முதல்ல உனக்கு அப்பா - அம்மா இருந்தாங்க. இப்போ நான் இருக்கேன்!"

அன்று இரவு முழுக்க கீதாவின் கண்கள் அழுகையை நிறுத்தவே இல்லை.
மறுநாள் மீண்டும் அதே ஆதரவற்றோர் இல்லத்துக்கு சென்றார்கள் கீதாவும் அருணும். அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் எல்லாமே ஒரு கனவு போல அரங்கேறியது.

கோயிலில் 'புவ்வ்வ்' என்று உப்பிய கன்னத்துடன் கீதாவின் கைகளிலிருந்து சர்க்கரைப் பொங்கலை கவ்விக்கொண்டு இருந்தாள் நான்கு வயது ஹேமா. கீதா கண்கள் மூடி வேண்டிக்கொண்டு இருந்தாள்.

அருணும் கண்களை மூடி இருந்தான். ஆனால், அவனுடையது வேண்டுதல் அல்ல.

'ப்ளீஸ்... ஒரு நல்ல விஷயத்திக்காக உங்க மகள் கிட்ட நான் சொன்ன பொய்க்காக என்னை மன்னிச்சிடுங்க... மாமா!" என்ற மன்னிப்புக் கோரிக்கை அது!

--BY [You must be registered and logged in to see this link.]