முந்தானையின் முனகல்...

by **கவிதைகிறுக்கன்** Wed Nov 24, 2010 4:34 pm

தலைவன் திரும்ப கார்காலம்
காத்திருந்து கழிந்த பொழுதுகள்
அழகான கவிதைகள் தந்தன‌
சங்ககால சங்கதியில்....

தலைவன் இல்லா தனித்திருக்கும்
தண்டனைதான் எவ்வளவு காலம்..
வேலையென்று சொல்லி விட்டுசென்றாயே....
காலையிலிருந்து காத்திருக்கின்றேன்
கவலையோடு கதவை சாத்துகிறேன்

ஊரடங்கும் சாமம் ஊதகாற்று
உன் நினைவுகளை ஊட்டிசெல்ல‌
இடையிலிருந்து நான்
எடுத்து போட்ட முந்தானை உரச‌
கழிந்த பல இரவுகளில்
கலந்த இன்ப இணைப்புகளை
கண்மூடி கனாகான்கிறேன்
உற‌ங்கிவிடுகின்றேன் உன்னுடன்
ஆளில்லா முந்தானை
அவதி படுகிறது ஆர்பரிக்கிறது...
அன்பான அணைப்பை தேடி...... :அன்பு மலர்: