வேதாளம் மரம் ஏறுகையில்....

by rameshalam Tue Jul 24, 2012 6:02 pm

கவிதையும்...
நானும்..
ஒரே புள்ளியில் இருப்பதில்லை
எப்போதும்.

சில நேரங்களில்
அது என்னைத் துரத்தும்;
பல நேரங்களில் நான் அதை;

என் முயற்சியில்...
மனம் தளராத விக்ரமாதித்யனைப் போல்..
நான் மரம் ஏறுகையில்...

அது “டீல்” விட்ட பட்டம் போல்
பறந்து போய்..
வெறும் வாலை மட்டும் ஆட்டும்...
என் முகத்திற்கு எதிராய்.

பிறகு...
ஒரு பட்டாம்பூச்சியாய்...
கைகளுக்கருகில் அமர்ந்து...

பறந்துவிடும்.

எப்படியாவ்து..
என் கைகளில் சிக்கிவிடும்
கணங்களில்...

”அழ....அழ....”
எழுதிவைத்து விடுவேன் அதை.

என்றாலும்...
இன்னமும் விளையாட்டாய்தான்
இருக்கிறது...

என்னை அது துரத்துவதும்...
நான் அதை துரத்துவதும்...

பிடிபடாத கணங்களில்...
இருவரும் பறந்து திரிவதும்.