திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

by **கவியருவி ம. ரமேஷ்** Mon Jul 22, 2013 8:59 am

நன்றி : உத்தமபுத்திரா

1. அகர முதல எழுத்தெல்லாம் ஆதி
பகவன் முதற்றே உலகு

(முற்றிலும் மாறுபட்ட புதிய கருத்துக்கள் இவ் விளக்கங்களில் உள்ளன.)

பொழிப்புரை :
அகரம் முதலாகத் தொடர்ந்த எழுத்துக்களெல்லாம், மூலமுதல்வனின் முதற்கண் பொருட்டே, உலகில் உள்ளது.

விரிவுரை :
முதற் குறளாகிய இந்தக் குறள் கடவுள் வாழ்த்து என்ற தலைப்பின் கீழ் வள்ளுவர் எழுதியிருந்தும் அனைத்து உரையாசிரியர்களும், "கடவுளைப் போற்றவே எழுத்துக்கள் உண்டாக்கப்பட்டுள்ளன" என்பதை ஏனோ, எழுத்துகளெல்லாம் அகரமாகிய எழுத்தைத் தமக்கு முதலாக உடையன; அதுபோல் உலகம் கடவுளை அடிப்படையாகக் கொண்டிருக்கிறது எனும் விளக்கத்தையே தருகின்றனர். பெரும்பாலும் அனைவரும் பரிமேலழகர் உரையினை அடியொற்றியதாகவே கருதுகின்றேன். (1)

ஆனால் வள்ளுவரின் இக்குறளில் அவ்வகையானத் தொடர்பற்ற தன்மையில் இருவரிகளும் இருப்பதையோ அல்லது இரு கருத்துக்களையும் ஒப்புமை செய்வதையோ என்னால் பார்க்க இயலவில்லை.

இருப்பினும் தெய்வம் உலகத்திற்கு முதற்றேபோலும் அகரம் எழுத்துக்களுக்கு எல்லாம் தலை என்றும் கொள்வதிலும் தவறும் இல்லை தான். ஆயின் கடவுள் வாழ்த்து என்றுச் சொல்லிய பிறகு, தெய்வத்தைத் தொழாதே எழுத்துக்களில் அகரத்தின் முதன்மையைச் சொல்லவேண்டிய அவசியம் யாது?

எனவே அகர முதல உள்ள எழுத்துக்கள் எல்லாம், ஆதி பகவன் எனும்படியான மூலமுதல்வனாகிய கடவுளை முதன்மைப் படுத்தி அவரை அறியும் அல்லது வணங்கும் அல்லது வாழ்த்தும் பொருட்டே உலகில் உள்ளன அல்லது உலகில் உண்டாக்கப்பட்டன எனப் பொருள் கொள்ளலாம்.

அகர முதலிய எழுத்துக்கள் அனைத்தும் இறைவன் பால் படைக்கப்பட்டன என்பதே சரியான பொருள்.

சைவ நெறியே முதல் நெறியாக இருத்தலின் அக்கருத்துக்களை திருக்குறளில் ஒப்பீடு செய்து காட்ட முயற்சித்துள்ளேன். எனவே அவ்விதம் நோக்குங்கால், அகர முதல எழுத்தெல்லாம், ஆதி பகவனாகிய அரனை முதற்கண் கொண்டே உலகாயத்தம் ஆகியது என்று உறுதியுடன் சொல்லலாம்.

மேலும் இது அகரத்தைத் துவங்கும் எல்லா மொழிகளுக்கும் பொருந்தும் என்பதும் உட்பொருள். இதன் மூலம் இறைவனிற்கு இன்ன மொழிதான் உகந்தது எனும் வாதத்திற்கும் பதில் தந்திருக்கின்றார் வள்ளுவர்.

எழுத்துக்களும், மொழிகளும் மனிதனால் படைக்கப்பட்டவையே. அவை அனைத்துமே இறைவனை, மூலத்தை, ஞானத்தை அறியவே ஏற்படுத்தப்பட்டன. எனவே அவற்றுள் பேதம் கொள்வதும், தேவ மொழிகள் என்பதும், இன்ன மொழிதான் இறைவனிற்கு உகந்தது என்பதும் தவறு. மனிதனால் துவங்கப்பட்ட அனைத்து மொழிகளும் இறைவனிற்கு உகந்தவையே.

உலக மொழிகள் அனைத்தும் பெரும்பாலும் அகரத்திலேயே துவங்குகின்றன. அவை மனிதனின் முதல் ஒலியாகவும், அன்னையைக் குறிப்பதாகவும் கொள்கிறார்கள். தமிழில் அது அன்னையையும், அப்பனையும், அரனையும், அம்மையையும், ஓம் காரத்தின் (அஉம் ) முதல் ஒலியாகவும் முதல் எழுத்தாகவும் விளங்குகின்றது. உலக மொழிகளின் முதல் எழுத்து அகரமாயினும், ஒவ்வொரு மொழியின் இறுதி எழுத்தும் வேறுபடுகின்றன. எனவேதான் வள்ளுவர் அகரம் முதல் தொடங்கி னகரவரையிலுமான எழுத்துக்கள் அனைத்தையும் என்று சொல்லாது அகரமுதல எழுத்தெல்லாம் என்று அனைத்து மொழிகளுக்கும் பொருந்தும்படி முதல் குறளை அமைத்துள்ளார். வள்ளுவரின் இத்தகைய நுட்பம் மிகவும் போற்றுதற்குரியது. மேலும் வள்ளுவர் முதல் குறளை தமது தாய்மொழியின் முதல் எழுத்தான அகரத்தில் துவங்கி, கடைசிக் குறளின் கடைசி எழுத்தைத் தமிழின் கடைசி எழுத்தான 'ன்' னில் முடியுமாறு அமைத்துள்ளமையால் இத்தகையவாறு மொழி எண் கணிதத்தை இலக்கியத்தில் அமைத்த வகையிலும் முன்னோடியாக விளங்குகின்றார்.

மனிதன் இயற்கையுடன் போட்டி போட்டுக் கொண்டு முன்னேறிக் கொண்டிருக்கும் காலத்தே, எதையெல்லாம் வெல்ல இயாலாததோ, விளங்காததோ அவற்றை எல்லாம் இறை என்று கொண்டான். அவ்வாறே அத்தகைய இறையை அறிதலே மனிதனின் முதல் அறிவுத்தேடலாகவும் இருந்தது. எனவே மொழியின் கண்டுபிடிப்பும், கல்வியின் நோக்கமும், அறிவின் தேடலும் அனைத்தும் இறைவனை நோக்கியே இருந்தன. தனது கண்டுபிடிப்புக்களைப் பதிவு செய்து பின் வரும் சந்ததியினருக்குக் கொண்டு செல்லவே எழுத்துக்கள் தோன்றின.

மனிதனால் சமைக்கப்பட்டவை இறைவனுக்குப் படைக்கப்படுவது வழக்கம்தானே. எனவே மனிதனின் அத்தகைய கண்டுபிடிப்பை, மொழியை அதாவது எழுத்துக்களை முதற்கண் மூலப்பொருளாகிய இறைவனுக்கே முதற் குறளில் அர்பணித்துத் தம் பணியைத் துவக்குகின்றார் வள்ளுவர். மூல முதல்வனைத் தொழுது, அவர்க்கு மொழியையே படையலாக்கி, எழுத்துக்களை அர்பணித்துத் தொடக்குதலும், தொடருதலும் மிகவும் சரியான முறைதானே.

குறிப்புரை :
அனைத்து எழுத்துக்களும், மொழிகளும் இறைவனை முன்னிறுத்தியே உலகில் படைக்கப்பட்டு உள்ளன.

அருஞ்சொற் பொருள் :
ஆதி: மூலம், முதல், தொடக்கம், அடிப்படை, மூத்த
பகவன்: பகுத்தவன், படைத்தவன், இறைவன், கடவுள், முதல்வன், தலைவன்

மூல-முதல்வன் என்றால் வேறு கிளை முதல்வர்கள் இருக்கிறார்கள் என்று கொள்ளுதல் தவறு. அதாவது இறைவனை அனைத்திற்கும் மூத்தவராக, முதல்வராகச் சிறப்புச் செய்கிறார் என்று கொள்க.

அவையடக்கம் :
இவ்விதமாக இந்த முதல் குறளிற்கான கருத்தை நான் மட்டுமே முன்வைப்பதாக நினைக்கிறேன். இது எனக்கு முன்னோடிகளைத் தவறென்று சொல்லி எனது மேதமையைக் காட்ட நிச்ச்யம் பதிக்க வில்லை. என் கருத்திலும் தவறில்லை என்று எண்ணுவதாலும் இதுவே பொருத்தமானதாக இருக்கக் கூடுமோ என்று எண்ணுவதாலுமே பதிக்கின்றேன் என்பதைத் தன்னடக்கத்துடனும் அவையடக்கத்துடனும் தெரிவிக்கின்றேன்.

ஒப்புரை :

திருமந்திரம்: 15
ஆதியு மாய்அர னாய்உட லுள்நின்ற
வேதியு மாய்விரிந்துஆர்ந்துஇருந் தான்அருள்
சோதியு மாய்ச்சுருங் காததோர் தன்மையுள்
நீதியு மாய்நித்த மாகிநின் றானே.

ஔவையார். கொன்றைவேந்தன்: 7
எண்ணும் எழுத்தும் கண் எனத் தகும்

1. நான் தற்சமயம் பரிமேலழகர், மணக்குடவர், மு. வரதராசனார், தேவனேயப் பாவாணர், G.U. போப், சித்தானந்த பாரதி, மு.கருணாநிதி, தமிழண்ணல், பி.எஸ். சுந்தரம் போன்றவர்களின் விளக்கங்களை ஒப்பீடு வழிகாட்டிகளாகக் கொண்டு விளக்க முயலுகின்றேன

***
In English:

Chapter : 1 In Praise Of God

Thirukkural : 1 All letters are firstly for the God...

akara muthala ezhuthellaam Athi
pakavan muthatrE ulaku.

This may be new explanation from other authors. These explanations contain completely newer and exclusive messages.

Meaning :
All letters starting from the letter "A" are intended for the Primordial GOD in this world.

Explanation :
All translations and explanations so far seem to be narrating that 'A' is the starting point of alphabets and so God is the starting point for the world or similar to that. The reason behind such explanations seems to be the followings of the Parimelalagar[2], the first known explanatory, who have said so.

But I don't see such a comparative note nor unconnected two lines in this kural by Valluvar.

However GOD being the first to the world, 'A' being the first to the Alphabet is not a mistake. But after naming the chapter as 'In Praise of God', why Thiruvalluvar in his first kural itself would go away from the subject of not praying the God but will say that 'A' is the first letter of the alphabet? That does not make any sense, if I am correct. Valluvar won't be so aloof in his first kural.
Therefore it should be read as "All the letters starting from 'A' are meant for the Primordial GOD in this world”. All letters are dedicated for Him or for understanding Him or to pray Him or meant to praise Him. That is why they are created or existing in this world. This is how one can interpret the meaning for this kural.

Hence 'All letters from "A" are meant for the sake of GOD' is the correct meaning.

Saivam being the first discipline, I am trying to compare Kural with its principles. Therefore when you look from that perspective, you can certainly map it to say that all letters staring from "A" are for the purpose of Athi Pakavan, the Aran (Sivan), the Primordial GOD.

Also It is understood that this is applicable for all the languages which has alphabets starting from A. Through this Thiruvalluvar gives answer to the problems of prayer language issues too.

Human beings only invented all letters and languages. They all are meant to understand the root cause, the Wisdom, the GOD. Therefore they do not have differences nor to be named as God's language or nor to say suitable for the GOD. All the languages created by human beings are suitable to prayer and thus to GOD.

All most all the languages of world start in A sound. It is because it was said to be the first sound of human being and means the mother. In Tamil it means mother, father, Aran, mother Parvathy and the first sound and letter of OM (AUM). Though all the languages start from A, each one is ending differently. That's why Valluvar did not say that all letters staring A and ending by letter 'N' as in Tamil. He wanted to mean it for all the languages. That's why he said only about the starting letter. All this happens just in a single kural. So much of its brevity. This kind of tactics of Valluvar is very much appreciated. Also Valluvar starts the first kural with the letter 'A' in his mother tongue and also ends his last kural's last letter in the last letter of Tamil. By creating such mathematical composition in the literature, he seems to be the pioneer in this regard as well.

The human beings whilst racing for the improvements, whichever they could not win or they could not understand, the incomprehensible, they termed them as super power and as the GOD. Therefore it became their first thirst to understand the GOD. Hence the invention of language, the purpose of the education, learning, search of the knowledge all were towards GOD. Languages are not only for the communication but to carry the knowledge gained to the successors and hence the letters were born.

All the inventions by the human beings were by the wisdom, the power given by the GOD. Hence offerings firstly of their creations by love to the original creator, the GOD became a practice. Therefore Thiruvalluvar follows the noble practice and shows us by dedicating all the letters to the primordial GOD to begin his venture. Is it not appropriate to start the greater mission by offering the language and letters by themselves and praying the GOD?

Message :
All letters and languages are meant for the Primordial GOD.

Note :
I think I am the first one to come out with this kind of interpretation to this first kural. Through this I am not showing off my intelligence nor saying that all my predecessors were wrong. I register here with most reverence and humbleness that I thought there is no wrong in my looking at this way and it may be amongst the more appropriate.

References :
Thirumanthiram: 15
Adhiymai Aranai udaluL nindRa
vEdhiyu mAivirinthu Arnthu Irunthaan aruL
Sothiyu mAisurungaathathOr thanmaiyuL
nIthiyu mAiniththa mAki ninRanE.

Thirumanthiram: 15: Blossoms As All
Into Brahma did He expand, into Hara did He,
And into the soul of the body He pervades
As the Effulgence Divine, the Dharmic law limitless,
The Eternal and the Everlasting.

2. Currently I have referred the interpretations by the following authors: Parimelazhagar, Manakkudavar, Dr. M. Varadarajanar, Theveneyap Paavaanar, Dr.G.U. Pope. Siddhanandha Bharathy, M. Karunanidhi, Thamizhannal, Dr.P.S. Sundharam.

by **தங்கை கலை** Mon Jul 22, 2013 11:52 am

ரொம்ப நன்றி அண்ணா பகிர்வுக்கு ....புதுசா கேக்குறேன் அழகா சொல்லி இருக்கீங்க ....ரொம்ப சுப்பேரா இருக்கு .....எல்லாக் குறளுக்கும் ippadiyaana vilakkangal irukkirathaa

by **கவியருவி ம. ரமேஷ்** Tue Jul 23, 2013 7:01 am

ஆமாம்... கலை... தினம் ஒன்று என்று பதியலாம் என்று இருக்கிறேன்...

by **கவியருவி ம. ரமேஷ்** Tue Jul 23, 2013 7:04 am

2.

2.
கற்றதனால் ஆய பயன் என்கொல்-வாலறிவன்
நற்றாள் தொழார் எனின்?

பொழிப்புரை :
ஒருவர் கற்ற கல்வியினால் ஆன பயன்தான் என்ன?, அவர் தூய அறிவோனாகிய இறைவனின் நல்ல பாதங்களைத் தொழவில்லை எனில்.

விரிவுரை :
ஒருவர் கல்வி கற்றும் இறைவனின் திருவடிகளைத் தொழவில்லை எனில், அவரது கல்வியினால் பயன் இல்லை, அவர் என்னதான் கற்றார் என்பது பொருள். எனவே மெய்யறிவான இறைமையை, மெய்ஞானத்தை அறிய முற்பட்டுத் தெளிவதே கல்வியின் குறிக்கோளாகவும், கல்வியின் முழுமையாகவும் இருக்க முடியும்.

இறைவனின் திருவடிகளை வணங்குதல், தொழுதல் என்பது அந்த மெய்யறிவிடம் சரண் அடைதல் என்பது பொருள். மேதகு அறிஞனான இறையைத் தொழுதுதானே மெய்யறிவைப் பெறமுடியும். முதல் படிப்பு பணிவு என்பதும் உட் பொருள்.

வாலறிவன் என்பதற்கு யோக மார்க்கத்தில் மூலாதாரத்தின் வாலைக் குமரி எனும் இறையைக் குறிக்கும் சொல்லோடு பொருந்துவதையும், ஆக மூலத்தை உணர்ந்து ஈண்டு பெற்ற, அனைத்தையும் அறிந்த இறையோன் என்றும் பொருந்துவதையும் உணர்ந்து கருதுவது நன்று.

குறிப்புரை :
கல்வியின் நோக்கம் இறைவனின் நற் பாதங்களைத் தொழுது அவர்தம் மெய்யறிவைப் பெறுதலே.

அருஞ்சொற் பொருள் :
வாலறிவன்: வால்-அறிவன், பேரறிவாளன், இறைவன், தூய அறிவன், ஞானி
என்கொல்: என்னவென்று சொல்வது. யாது.

கூடுதல் விரிவுரை :
ஒவ்வொரு மொழியிலும் அகர முதலாகத் தொடரும் எழுத்துக்கள் யாவும் தெய்வத்தின் பால் ஏற்படுத்தப் பட்டன என்றார் சென்ற குறளில்.

இப்போது இரண்டாவது குறளில், கல்வி என்பதே மெய்யறிவாகிய தெய்வத்தை அறிய முற்படுவதே என்கிறார்.

கடவுளின் வாழ்த்தை வெறும் போற்றி வழிபாடாகச் செய்யாமல் தனது நூலில் கடவுளைப் போற்றுவதற்கான காரணங்களை வகுப்பதே வள்ளுவரின் மிகப் பெரிய சிறப்பு.

தனது தெய்வம் பற்றிய தெளிந்த நல் அறிவை, கடவுள் வாழ்த்தின் மூலமாகவே தெய்வத்திற்கும், படிப்போருக்கும் எளிதாக உணர வைக்கிறார். தெய்வத்தை உணருவதே, அறிவதே, சேருவதே, போற்றிப் பயன் பெறுவதே மனிதனின் நோக்கமாக இருக்க வேண்டுமென்பது அவரது துணிபு.

காழ்ப்பில்லாமல் சொல்ல வேண்டுமானால் நான் தான் கடவுள், என்னை வணங்குவோருக்கு நன்மை கிட்டும் என்பது போன்று சொல்லாமல், நான் இறைவனின் தூதுவன், நான் பார்த்த இறைவன் இப்படி என்னிடம் சொல்லச் சொன்னார் என்றும் சொல்லாமல், இறைவனால் எனக்கு இறக்கி வைக்கப்பட்டது என்றும் சொல்லாமல், இதுவரையில் எந்த மதத்தின் சாயலும் இல்லாமல் தனது தெளிந்த கோட்பாட்டை மனிதனுக்கு மனிதனாகவே வலியுறுத்துகிறார்.

சமயம் என்பது தமிழில் மதத்திற்கான சரியான வார்த்தை. அதாவது இறைக் கொள்கை. சமயம் என்பது ஒரு குறிப்பிட்ட வழிபடு தெய்வத்தைப் பற்றியும், அதனைத் தொழ வேண்டிய முறை பற்றியும், தொழுவோர் செய்யத் தக்கன, செய்யத் தகாதன, தொழுதால் பெறும் பயன்பற்றியும் கூறுவதாகும். தத்துவம் என்பது சமயத்தின் உட்பிரிவு. அது சமயத்தில் குறிக்கப்படும் இறைவனுக்கும், அவனால் படைக்கப்பட்ட உயிரினத்திற்கும், இடைத் தொடர்பு, ஒற்றுமை வேற்றுமை, இரண்டையும் இணைக்க முயலும் கருத்துக்கள், அவற்றின் இயல்புகள் முதலியவற்றின் நுட்பமான, விரிவான ஆராய்ச்சியாகும். சமயமும் தத்துவமும் ஒன்றை ஒன்று சார்ந்திருப்பவை. சமயம் என்பது பாதை. தத்துவம் என்பது அப்பாதையில் செல்லும் அனுபவத்தில் கிட்டுவது. எனவே சமயங்கள் வேறுபடுவது போல் அவற்றின் தத்துவங்களும் வேறுபடும். ஆனால் சமயங்களும் அவற்றின் தத்துவங்களும் உணர்த்தும் முடிவு இறுதில் இறைவன் ஒருவன் என்பதே. சமயங்களைப் பற்றிப் பேசின் அவை பன்மடங்கில் விரியும் என்பதால் இத்துடன் நிறுத்திக் கொள்வோம். அவை பற்றிப் பிரிதொரு இழையில் பேசுவோம்.

ஆனால் நான் இங்கே கூற விளைந்தது சமயச் சார்பற்ற இறை நம்பிக்கை பற்றியும், இறைவனைத் தொழுதே எந்தக் காரியத்தையும் துவங்க வேண்டும் எனும் தத்துவத்தையும் விளக்க முற்பட்டதே. உயிர்கள் மலநீக்கம் பெற்று இறைவனின் திருவடிப்பேற்றைப் பெறுதலே முக்தி என்பார்கள். அதனை அடைவதே வாழ்வின் குறிக்கோள் என்கிறார்கள் அறிஞர்கள். எனவே தொழுவது, வணங்குவது, சதா இறைவனைத் தொட்டே காரியங்கள் ஆற்றுவது என்பவை வாழ்க்கை ஒழுக்க முறை ஆகும். அதானாலேதான் வள்ளுவரும் இறை வழிபாடாகிய, கடவுள் வாழ்த்திலிருந்து தன் கருத்துக்களை ஆரம்பிக்கின்றார். அதைப் போல் வணங்குவது என்பதற்கு பணிதல், தொழுதல் என்பது தமிழில் அர்த்தம். பணிவு இருக்கும் இடத்தில் எல்லாம் வந்து நிறையும் என்பதும் உண்மை.

பாதங்களைப் பிடித்தல் என்றால் உண்மையில் ஒருவரின் கால்களைப் பிடித்துக் கொள்வதல்ல. அவர் நடக்கும் பாதையினைப் பின்பற்றுவேன் என்பது. அதுவும் ஒருவகை உருவகமே. முன்னர் காலங்களில் காடுகளில் ஒற்றையடிப் பாதையைப் பார்த்தே மனிதர்கள் நடப்பார்கள். ஏன் என்றால் நமக்கு முன்னரே ஒருவர் போயிருக்கிறார் அதுவே சரியான வழியாக இருக்கும் எனும் நம்பிக்கையும், பாதுகாப்புணர்வுமே. அதைப் போலவே ஒரு சித்தாந்ததில் நம்பிக்கை வைத்து அதன் தலைமையின் பாதங்களைத் தொடருதல் என்பது பொருள்.

தொழுதலிலும் முறைகள் உள்ளன. உண்மையில் தொழ வேண்டியது உங்களின் அறிவுக் கண்ணைக் கொண்டு அகத்தே உறைந்திருக்கும் இறைவனின் பாதங்களைப் பார்த்துப் பணிவதே சரியான முறை. கூழைக் கும்பிடு போட்டு வணங்குவதும், முகத் துதிக்கு வணங்குவதும், யார் காலிலும் தங்கள் சுயநலத்திற்காக அரசியல் வாதிகள் செய்யும் கும்பிடெல்லாம் வெறுக்கத்தக்க நடிப்புக்களே. எனவே இறைவனைப் பணிதல் என்பது முன் கூறியது. சாஷ்டாங்க நமஸ்காரமும் உண்டுதான், ஆயின் அவையெல்லம் இறைவனுக்கு மட்டுமே செலுத்த வேண்டும். மூத்தோரையும் வணங்குதல் நலனே. ஆனால் அவையெல்லாம் உள்ளத்தின் ஒப்புதலோடும் உண்மையோடும் நடக்கவேண்டிய ஒரு ஒழுங்கு. பொய்யாகவும், போலித்தனமாகவும் காட்டும் பணிவில் ஒருவர் தன்னைத் தானே ஏமாற்றிக் கொள்ளுகிறார் என்பதே உண்மை.

உள்ளத்தில் தெய்வம் இருப்பது உண்மையானால், யாருக்கும் அஞ்சாத உடல் மொழி கிடைக்கும். அதாவது ஆணவமற்ற ஆனால் திடமாக நிற்கும், நடக்கும் வழக்கம் வரும். ஆங்கிலக் கலாச்சாரத்தில் டை கட்டுவதின் மகிமை என்னவென்றால் நிமிர்ந்து செயல் பட வேண்டும் என்பதற்கே. அதைப் போலவே யோக மார்க்கங்கள் அறிந்தவர்கள் நேரே நிமிர்ந்தே செயல் படுவார்கள்.

எனவே தெய்வம் தொழுதல் சாலவும் நன்று. ஒரு காரியத்தைத் துவங்கும் முன்னர் இறையை வணங்கித் துவங்கினால் வெற்றி நிச்சயம்.

ஒப்புரை :

கம்பராமாயணம், கடவுள் வாழ்த்து:
உலகம் யாவையும் தாம் உளவாக்கலும்,
நிலைபெறுத்தலும், நீக்கலும், நீங்கலா
அலகு இலா விளையாட்டு உடையார் - அவர்
தலைவர்; அன்னவர்க்கே சரண் நாங்களே. 1

சிற்குணத்தர் தெரிவு அரு நல் நிலை
எற்கு உணர்த்த அரிது; எண்ணிய மூன்றினுள்
முற் குணத்தவரே முதலோர்; அவர்
நற்குணக் கடல் ஆடுதல் நன்றுஅரோ. 2

ஆதி, அந்தம், அரி என, யாவையும்
ஓதினார், அலகு இல்லன, உள்ளன,
வேதம் என்பன - மெய்ந் நெறி நன்மையன்
பாதம் அல்லது பற்றிலர்-பற்று இலார். 3

***

kaRRathanAl Aya payan enkol-vAlaRivan
naRRAL thozhAr enin?

Meaning :
What is the use of one's education if he does not pray the blessed feet of the Pure Wisdom?

Explanation :
Although educated there is no use by it to one when not worship the God. The innate meaning is, what is that he learnt? Therefore the purpose and completion of the education must be that to learn, understand and get the wisdom by worshipping the Pure Wisdom, the God.

Praying or worshipping the feet of the God means that surrendering to the Pure Wisdom. By praying the Pure Wisdom only one can get the true wisdom. First lesson is the humility, is also the innate meaning.

Valarivan in Tamil also resembles the Valaikumari, the Goddess at the Mooladhara chakkara in the Yoga system. Therefore one can appreciate the relevance in saying that the Pure Wisdom is by the one who understood completely of the moolam, the root.

Message :
Education's goal is to obtain wisdom by following the blessed feet of the pure knowledge.

Additional Explanation:
In every language, alphabets starting from "A" are meant for the primordial God, said by Valluvar in the previous that is in the first kural.

Now in the second Kural he says it as, Education itself is meant for learning the Pure Wisdom.

For The Praise of the God in his book, instead of just praising, listing them with the reasons is the specialty of Valluvar.

About his concept of God, through the Praise of God chapter itself he just explains to both, the God and his readers. His conclusion is, understanding, reaching, praising the God and benefiting thus must be the goal of human beings.

If one has to say with no hostility to anyone, without saying as I am the God and those who pray me will be benefited, without saying as I am the messenger of the God; the God which I saw told me to tell you this; without saying as the messages were downloaded to me by the God, without referring to any of the religion, he emphasizes his clear concepts as a co-human to human beings.

Religion is the policy towards God. It talks about worshipping the God, the procedures for prayer, do's and don't do's for the followers and the benefits of prayer etc. Philosophies are the sub section of Religion. They are doctrines of Religion which talks about it's specified God and its relation to the creations, livings, sameness, differences and their connecting concepts to nature and it's characteristics etc. Religion and Philosophies are interdependent. Religion is the path; Philosophy is the yield of the experience in that path. Therefore, like Religions differ each other, Religion’s philosophies also differ to one another. But Religions and its philosophies conclusion is finally that the God is the only one and the same. Since speaking about Religion will be an elaborate exercise, let us stop that discussion here. Let us talk about it in some other thread.

But what I intended here is to tell about the faith in God, regardless of religions and about the philosophy of worshipping the God before start of any work. Lives depart all the karmas and reach the universal power; the God is called as the Liberation. Attaining that is the Life's aim says scholars. Therefore praying, worshipping and performing every action all the time in reverence to the God are thus the good virtues of Life. Therefore Valluvar also starts his philosophies from worshipping by the praise of the God. Same way worship in Tamil also means humbleness, obedience and prayer. Where humbleness is there all become full is the truth.

Grasping the feet means not to literally clutching someone's feet. It is to say about following one's path. It is also a metaphor. In the olden days, people use to follow and walk in the single path in the forest. It is because already someone has gone in that way and hence the belief that it must be the right one and with a sense of security, trusting that it must be safe way. Same way, keeping confidence in one's philosophies and following the same is the actual meaning.

There are procedures for worshipping. The real worship must be envisioning the God within oneself through the mind's eye and be humble and submissive to His feet. Hypocritical obeisance, flattery and falling at anyone's feet for the selfish means by the politicians all are mere dislikable dramatics. Therefore true worship of the God is the previously said. Literally falling at the feet is also there. But such acts all must be made only for the God. Obeisance to elders are also good. But such acts must be of heartfelt and truthful virtues. By falsified humbleness and deceitful pretences one is cheating one’s own self is the truth.

When God's presence is truly felt in the heart, one gets body language with no any apprehensions. That is with no false pride but with firmness to stand and to walk, practice comes. In English culture the reason for wearing a Tie is only to act standing up firmly. Similarly those who are aware of Yoga system act only in upright and straight stature.

Therefore worshipping the God is really good. Praying the God at start of any work will certainly yield success.

நல்ல விளக்கம் தமிழை சிறப்பு பாடமாக கற்கும் மாணவருக்கு இது ..
பெரும் சொத்து ....

by **கவியருவி ம. ரமேஷ்** Wed Jul 24, 2013 11:19 am

3.
மலர்மிசை ஏகினான் மாணடி சேர்ந்தார்
நிலமிசை நீடு வாழ்வர்.

பொழிப்புரை :
மனமெனும் மலரின்கண் நிறைந்தவனின் சிறந்த திருவடிகளைப் பின்பற்றுபவர், நிலமெனும் இவ்வுலகத்தின் கண் நீண்ட காலத்திற்கு வாழ்வார்.

விரிவுரை :
நினைத்தவுடன் மனத்தே விளைகின்ற, மேவுகின்ற இறைவனது பாதங்களைத் தொடருவதால், மன அழுத்தங்கள் நீங்கப்பெற்று மனிதர்கள் இப் பூவுலகில் இசைந்தொழுகி நீண்ட காலத்திற்கு வாழ்வார் என்பது பொருள்.

எப்போதுமே நல்லதை நினைத்தல் வேண்டும் என்பது பொதியவைத்த பொருள். அதாவது எல்லாவற்றிலும் வியாபித்திருக்கும் இறைவன் தூணிலும் இருக்கிறார், துரும்பிலும் இருக்கிறார்; பூவிலும் இருக்கிறார், புல்லிலும் இருக்கிறார். ஆனால் பூவென்பது அழகானது, சிறப்பானது, மென்மையானது, மணத்தையும், மகிழ்வையும் தருவது. அதுவும் இங்கே சொல்லும் மலர் எத்தகைய பூ, மனமெனும் மலரில், இதயத்தாமரையில். நாம் எதை எண்ணுகின்றோமோ அதுவாகவே ஆவோம் என்று பின்னர் சொல்லும் வள்ளுவர், எனவே அப்படி எண்ணுவதைக் கூட அழகாக இருக்க வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்தவே மலர்மிசை ஏகினான் என்றார். அதிலும் பாதங்கள் கூட மாண்பு மிக்கவை.

உளத் தாமரையில் இறைவன் முன்னமேயே இருக்கிறான் என்பதும் பொதிய வைத்த மறை பொருள். இறைவன் மலர்மிசை ஏகினான், ஏறி அமர்ந்தான் அல்லது நிறைந்தான் என்று இறந்த காலத்தில் சொல்லப்பட்டது அந்தக் காரணத்திற்காகவே.

ஆக இறைவனைத் தேடி எங்கும் அலையத் தேவையில்லை. உங்களின் உளத் தாமரையிலேயே அமர்ந்திருக்கிறார் என்பதுவும், எனவே ஒரு மலரை இன்னும் மலர்கள் கொண்டு அர்ச்சிக்கத் தேவையே இல்லை என்பதும் கூட விளங்குகின்றது. ஆயின் அவரின் மாண்புமிகு பாதங்களைத் தொழுதால் மட்டுமே இந்த வையகத்தில் வாழ்வாங்கு வாழலாம் என்பதும் இக்குறளின் முடிவு.

குறிப்புரை :
இறைவனின் பாதங்களை இதயப் பூர்வமாய்ப் பேணினால் இந்நிலத்தே நீண்டு வாழலாம்.

அருஞ்சொற் பொருள் :
மிசை - கண்
ஏகுதல் - நடத்தல், நிறைத்தல், மேவுதல், விரவுதல், தழுவுதல், பறத்தல்
மாண் - மாண்புமிகு, மாட்சிமைதங்கிய

ஒப்புரை :
இதைத்தான் சித்தர் இலக்கியத்தில், சித்தர்கள் இறைவனைத் தேடிக் கோயில் குளம் என்றெல்லாம் அலைய வேண்டாம் உன் உளத்திலேயே இருக்கிறார் என்று சொல்லுகிறார்கள். மேலும் சிலை வழிபாடுகளையும் தவிர்த்து உளத்தில் ஒளியைக் காணலாம் என்பதும் அவர்களின் தெளிவு. சமைக்கப்பயன் படுத்திய பாத்திரம் கறியின் சுவையை அறியவில்லையே, தெய்வம் உனக்குள் இருந்தும் நீ அறியவில்லையே என்பது பொருள்.

சிவவாக்கிய சித்தர்: பாடல்: 496
நட்டகல்லைத் தெய்வம் என்று நாலு புட்பம் சாத்தியே
சுற்றிவந்து முணமுணென்று சொல்லுமந்திரம் ஏதடா!
நட்ட கல்லும் பேசுமோ நாதன் உள்ளிருக்கையில்?
சுட்டசட்டி சட்டுவம் கறிச்சுவை அறியுமோ?

திருமந்திரம்: 27
சந்தி எனத்தக்க தாமரை வாள் முகத்து
அந்தம் இல் ஈசன் அருள் நமக்கே என்று
நந்தியை நாளும் வணங்கப்படும் அவர்
புந்தியின் உள்ளே புகுந்து நின்றானே.

தெய்வங்களை மலர் மீது வைத்துத் தொழுதல் சமயங்களில் கீழ்க்கண்டவாறு காணப்படுகிறது.
* சைவத்தில் மலர்மிசை ஏகினான் என்பது சிவபெருமானை. பூவிருந்த வல்லி: சக்தி.
* வைணவத்தில் அது விஷ்ணுவைக் குறிக்கும். மலர்மிசை ஏகினாள்: அலர்மேல் மங்கை. இலக்குமி.
* வெள்ளைத் தாமரைப் பூவில் இருப்பாள்: சரஸ்வதி
* கௌமாரத்தில் மலர்களில் பிறந்தவன் முருகோன்

சேக்கிழார், பெரிய புராணம்: 1
உலகெலாம் உணர்ந் தோதற் கரியவன்;
நிலவு லாவிய நீர்மலி வேணியன்,
அலகில் சோதியன் அம்பலத்தாடுவான்;
மலர் சிலம்படி வாழ்த்தி வணங்குவாம்.

கம்பரின் சரசுவதி அந்தாதி: 12
தேவருந் தெய்வப் பெருமானு நான்மறை செப்புகின்ற
மூவருந் தானவரா கியுள் ளோருமுனி வரரும்
யாவரு மேனையவெல் லாவுயிரு மிதழ் வெளுத்த
பூவரு மாதினருள் கொண்டு ஞானம் புரிகின்றதே.

கம்பரின் சரசுவதி அந்தாதி: 19
கமலந்தனி லிருப்பாள் விருப்போ டங்கரங் குவித்துக்
கமலங்கடவுளர் போற்றுமென் பூவை கண்ணிற் கருணைக்
கமலந்தனைக் கொண்டுகண் டொருகாற் றங்கருத்துள் வைப்பார்
கமலங் கழிக்குங் கலைமங்கை யாரணி காரணியே.

அருணகிரிநாதரின் கந்தர் அநுபூதி: 51
உருவாய் அருவாய், உளதாய் இலதாய்
மருவாய் மலராய், மணியாய் ஒளியாய்க்
கருவாய் உயிராய்க், கதியாய் விதியாய்க்
குருவாய் வருவாய், அருள்வாய் குகனே!

தேவையான ஒன்று பாராட்டுக்கள் கவிஞரே

by **கவியருவி ம. ரமேஷ்** Thu Aug 01, 2013 10:31 am

4
வேண்டுதல் வேண்டாமை இலானடி சேர்ந்தார்க்கு
யாண்டும் இடும்பை இல.

பொழிப்புரை :
விருப்பு வெறுப்பு இல்லாத கடவுளின் திருவடிகளைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு எங்கேயும் எப்போதும் துன்பம் இல்லை.

விரிவுரை :
விருப்பு வெறுப்பே துன்பங்களுக்குக் காரணமாக இருப்பவை. ஆகையால் அவை இரண்டும் இல்லாத இறைவனின் பாதங்களை அடைந்தோருக்கு அவ்விதமே எங்கேயும், எப்போதும் எவ்வகைத் துன்பமும் இராது.

விருப்பு வெறுப்பற்ற தலைமையைப் பின்பற்றித் தாங்களும் தன்னலமின்றி இருந்தால் ஒருபோதும் இடர்கள் வருவதேயில்லை.

குறிப்புரை :
தன்நலமற்ற இறைவனின் பாதங்களைப் பேணின் ஒருபோதும் இடரில்லை.

அருஞ்சொற் பொருள் :
யாண்டும்: எப்போதும், எவ்விடத்தும், எத்தகையதாகியதும்

ஒப்புரை :
இறைவன் அடி சேர்தலையே, பாதங்களைத் தொழுவதையே வைணவர்கள் தங்கள் மதத்தில் முக்கியமாகக் கருதுகிறார்கள். அதைச் சரணாகதி தத்துவம் என்கிறார்கள். எனவே அதை உணர்த்தும்பொருட்டு மதச் சின்னமாக நாமத்தைக் கொண்டார்கள். நாமம் உண்மையில் என்புத்தியில் உன் பாதங்களே, நான் உன்பாதங்களையே சிந்திப்பேன், தொடருவேன், பின்பற்றுவேன் என்பதுவும் உன் பாதார விந்தங்களுக்கே என் புந்தியில் சரணடைந்தேன் என்பதும் ஆகும்.

இறைவன் படைத்தல், காத்தல், அழித்தல் எனும் செயகளுக்குக் காரணமாகியவராக இருப்பவர். அவருக்கு அல்லது அந்த விதிகளின் ஒழுங்குக்கு விருப்பு, வெறுப்புக்கள் என்பது கிடையாது. எனவே இறைவனாகிய பரம் பொருள் விருப்பு, வெறுப்பற்றவர் என்றாகின்றார்.

உயிர்களுக்குத்தான் விருப்பு, வெறுப்பு உண்டு. அவையே இன்ப, துன்பங்களுக்குக் காரணம். அதனாலேயே உயிர்கள் அவற்றில் உழல்கின்றன. இதில் புத்தரின் ஆசையே துன்பத்திற்குக் காரணம் என்பதும் விளங்கும். ஆசை மட்டுமல்ல வெறுப்பும் துன்பத்திற்குக் காரணம் என்பது வள்ளுவரின் நுட்பம்.

சித்தம் தெளியப் பெற்றவர்கள் விருப்பு, வெறுப்பின்றிச் செயல் படுவார்கள். சுயநலமின்றி வாழ்வின் முக்கிய நோக்கமாகிய முக்தியையே எண்ணிச் செயல் படுகின்றவர்களுக்கு இயற்கையாகவே விருப்பு, வெறுப்பற்ற நிலையில், அதாவது பற்றற்ற நிலையில் பயணிக்கத் தோன்றும். இதையே சித்தர்கள் தாமரை இலைத் தண்ணீராய், இறந்தாரைப் போல் வாழ வேண்டும் என்றும் நிலையாமைத் தத்துவம் என்றும் சொல்கின்றார்கள். இறந்தாருக்கு விருப்பு, வெறுப்பு இருக்காது மேலும் புகழ்சி, இகழ்சி அவர்களைச் சஞ்சலப் படுத்தாது.

பட்டினத்தார்: பொது: 7
ஆவியொடு காயம் அழிந்தாலும் மேதினியில்
பாவி என்று நாமம் படையாதே மேவிய சீர்
வித்தாரமும் கடம்பும் வேண்டா மட நெஞ்சே!
செத்தாரைப் போலே திரி.

பட்டினத்தார்: திரு ஏகம்ப மாலை : 13
ஊருஞ் சதமல்ல; உற்றார் சதமல்ல; உற்றுப் பெற்ற
பேருஞ் சதமல்ல; பெண்டீர் சதமல்ல; பிள்ளைகளுஞ்
சீருஞ் சதமல்ல; செல்வஞ் சதமல்ல; தேசத்திலே
யாருஞ் சதமல்ல; நின் தாள் சதம் கச்சி ஏகம்பனே!

by **கலைநிலா** Thu Aug 01, 2013 10:34 am

by **கவியருவி ம. ரமேஷ்** Thu Aug 01, 2013 11:35 am

மகிழ்ச்சி நண்பரே

by **கவியருவி ம. ரமேஷ்** Fri Aug 02, 2013 7:45 am

5.
5. இருள்சேர் இருவினையும் சேரா, இறைவன்
பொருள்சேர் புகழ்புரிந்தார் மாட்டு.

பொழிப்புரை :
இறை எனும் மெய்பொருளைச் சேர்ந்து புகழ்ந்து புரிந்துணர்ந்துப் போற்றி ஒழுகுபவரிடம் அவர் அறியாமையால் விளைத்த நல்லவை, தீயவை எனும் வினைகளின் பயன்கள் சேர்வதில்லை.

விரிவுரை :
இரு வினைகளாகிய பாவ, புண்ணியம் அல்லது நல்வினை, தீவினை ஆகியவற்றுள் அறியாமைக் காலத்தில் சேர்ந்தவையானவை, இறைவனின் மெய்ப்பொருளை உணர்ந்து தெளிந்து நிற்போரைச் சேர்வதில்லை.

இருள் என்பது அறியாமையைக் குறிக்கிறது. அறியாமை எனப்படுவது ஒருவரின் முற் பிறவியின் செயல் என்றும் கொள்ளலாம் அன்றில் இப்பிறப்பின் அறியாமையால் செய்யும் வினைகள் எனவும் கொள்ளலாம். சேர் என்பதால் அதை சேர்ந்த என்று இறந்த காலத்திற்கும், சேருகின்ற என்ற நிகழ் தொடர்ச்சிக்கும் அல்லது எதிர் காலத்திற்கும் கொள்ளலாம் என்பது வள்ளுவரின் நுணுக்கம்.

இறைவன் பொருள்சேர் என்பது இறைவனின் மெய்ப்பொருளை உணர்வது. அதாவது உயிர் ஐம்புலன்களில் பற்று அறுத்து, மாயை அற்று, அவை தம்மைத் தொடராத் தன்மையும் உணர்ந்து பேரின்பத்தைத் துய்க்கும் நிலை. அவ்வமயம் உயிருக்கு ஆன்மாவின் உண்மை நன்கு புலப்படும்; உயிரானது தத்துவப் பிணைப்புக்களிலிருந்து விடுபட்டு, அகவிருள் நீங்கி உள்ளுணர்வு பிறத்தலால் நாத முடிவுலுண்டான மெஞ் ஞானத்தைப் பெறும். அத்தகைய நிலையை அறிந்து, அதிலேயே ஒன்றி இசைந்து (புகழ்ந்து) நிற்போருக்கு, அவர்தம் பாவ, புண்ணியங்கள் தொடர்வதில்லை.

குறிப்புரை :
இறையெனும் மெய்ப்பொருளைப் போற்றுவோருக்கு நல்வினை, தீவினை எச்சங்கள் இல்லை.

அருஞ்சொற் பொருள் :
இருள்: விளங்காதவை, வழிதெரியாதவை போலிருக்கும் அறியாமை
இரு வினை: புண்ணியம், பாவம் அதாவது நல்வினை, தீவினை
புகழ்: இசை, போற்று. (இசைக்கு ஒருங்குதல், ஒத்துப்போதல் என்பதும் பொருள்)

ஒப்புரை :
கன்மங்கள் (வினைகள்) மூன்று: 1. சஞ்சித கன்மம் 2. பிரார்த்த கன்மம். 3. ஆகாமிய கன்மம். இவை தமிழில் முறையே 1. தொகை வினை, இருப்பு வினை 2. துவக்க வினை, நுகர் வினை. 3. நிகழ்வினை என ஆகும். எனவே இவற்றின் ஒவ்வொன்றிலும் இரு வினைகளாகிய பாவ, புண்ணியம் எனும் நல்வினை, தீவினைகள் இருக்கும்.

உலகத்திலுள்ள உயிர்களின் மலம் நீக்கி அருள் செய்வதற்காக உயிர்களின் பக்குவ நிலைக்கேற்ப அருவம், உருவம், அருஉருவம் எனும் திருமேனிகளில் ஒன்றைத் தாங்கி இறைவன் அருள் செய்வான் என்று குறிப்பிடுகின்றது சைவ சித்தாந்தம்.

திருமூலர் உயிர்கள் இறைவனை அடையப் பின்பற்றும் சைவ நெறியினை சுத்த சைவம், அசுத்த சைவம், மார்க்க சைவம், கடுஞ் சைவமென நான்றாகப் பிரித்துப் பேசுகின்றார். இவற்றை விளக்கின் மிகவும் விரியும் எனவே இங்கே அவற்றிற்குள்ளான அடி நாதமாகிய ’இருவினை ஒப்பு மலபரிபாகம்’ என்பதை மட்டும் பொருத்தம் கருதிப் பேச விளைகிறேன்.

பதி(இறைவன்), பசு(ஆன்மா, அசித்து), பாசம் (சித்து) இயல்புகளின் வேற்றுமை நீங்கி, மல மாய கன்மங்களாகிய குற்றம் அறுத்தலால், அதாவது இருவினை யொப்பு மலபரிபாகம் பெற்ற உயிரே வீடுபேற்றுக்குத் தகுதியுடையது என சிவாகமங்கள் கூறுகின்றது.

ஆசாரியன் செய்யும் தீக்சையினால் சஞ்சித கன்மம் அழியும். உடலுள்ள வரையில் இன்ப துன்பங்களைத் துய்ப்பதனால் பிரார்த்த கன்மம் நீங்கும். குருவருளாலும், திருவருளாலும் உண்டாகும் ஞானத்தின் மேலீட்டால் ஆகாமிய கன்மம் அழிந்தொழியும். இருவினை ஒப்புக்கு உடல் முன்னிலையன்று. இன்பத்தில் விருப்பும், துன்பத்தில் வெறுப்புமற்று இரண்டையும் ஒன்றாக ஏற்றுக் கொள்கின்ற நடுவுநிலையாகிய சாந்தம், இதுவே பக்குவநிலை (சிவோகநிலை).

திருமந்திரம்: 1501
இருவினை யொப்பில் இன்னருட்சத்தி
குருவெனவந்து குணம் பல நீக்கித்
தருமெனு ஞானத்தால் தன் செய்லற்று
திரிமலந் தீர்ந்து சிவன வனாமே.

குருவையும், சிவலிங்கத்தையும், சிவனடியார்களையும் கற்றார் மனம் போலக் கசிந்துருகி வழிபட்டால் பிறவித் துயர் நீங்கும். இலிங்க வழிபாட்டால் ஆணவமலம் நீங்கும். குருவழிபாட்டால் மாயமலம் கெடும். சங்கம (சிவனடியார்) வழிபாட்டால் கன்மமலம் நீங்கும். இவ்வாறு கடைப்பிடித்து ஒருவர் மலங்கள் நீங்கப்பெறலாம் என்பது திருமூலர் காட்டும் திருநெறி. இம்முத்திற வழிபாட்டையும் சீவன் முத்தர்களாக விழங்கிய நால்வர் பெருமக்களும் பிறசான்றோர்களும் செய்து சிறப்புற்றனர்.

சாக்த நெறியிலும் திருமூலர் “அதுஇது வென்றவமே கழியாதே, மதுவிரி பூங்குழல் மங்கை நல்லாளைப், பதிமதுமேவிப் பணிய வல்லார்க்கு விதிவழி தன்னையும் வென்றிடலாமே” என்கிறார்.

மலங்கள் அழிவதில்லை, மலங்களின் ஆற்றல் மட்டுமே நீங்கும் என்பது சித்தாந்த உண்மையாகும்.

திருமந்திரம்: 258
திளைக்கும் வினைக்கடல் தீர்வுறு தோணி
இளைப்பினை நீக்கும் இருவழி உண்டு
கிளைக்கும் தனக்கும் அக் கேடில் புகழோன்
விளைக்கும் தவமறம் மேற்றுணை யாமே.

திருமந்திரம்: 610
உதிக்கின்ற ஆறினும் உள் அங்கி ஐந்தும்
துதிக்கின்ற தேசு உடைத் தூங்கு இருள் நீங்கி
அதிக்கின்ற ஐவருள் நாதம் ஒடுங்கக்
கதிக்கொன்றை ஈசன் கழல் சேரல் ஆமே.

குறிப்பு :
வினாயகப் பெருமானை வழிபடும் முறை திருவள்ளுவர் காலத்துகுப் பிறகே சைவத்திலும் இன்னும் வெகு காலத்திற்குப் பிறகு வைணவத்திலும் தோன்றியது என்கிறார்கள். வினயாகரையும் ஒரு ஆழ்வாராகப் பிற்காலத்தில் கொண்டும் இருக்கிறார்கள் வைணவர்கள். மாப்பிள்ளை வினாயகர் என்பதும் உண்டு.

நகரத்தார்கள் எனப்படும் பிரிவினர் மரகத வினாயகரைக் கும்பிடும் வழக்கத்தைப் பின்பற்றிய சமூகத்தார், அதாவது இன்றைய செட்டிநாட்டிலுள்ள நாட்டுக் கோட்டை நகரத்தார்கள் என்பவர்கள். நடுநாட்டில் (காஞ்சி) அவர்கள் மரகத வினாயகரைப் பின்பற்றிய காலம், பொதுவாகச் சொல்லப்படுகின்ற வாதாபியிலிருந்து வினாயகரைக் கொண்டுவருவதற்கு முன்பானது என்றும் சொல்லலாம். காரணம் யானை முகத்தோனுக்கும், யானை முகம் கொண்டே அவர்கள் வணங்கி இருப்பினும், யானை முகம் அல்லாத வழிபாடும் இருந்ததற்கான சான்றுகளும் கிடைக்கப் பெறுகின்றன. உதாரணத்திற்கு அருள்மிகு ஆதி வினாயகர், திலதர்ப்பணபுரி எனும் இடத்தில் இருக்கும் மூலவர் யானைமுகம் அற்ற வினாயகர்.

இங்கே வினாயகரைப் பற்றி நான் பேச வேண்டிய காரணம், வினாயகர், விக்னேஸ்வரர் விக்னங்களை அகற்றும் வல்லமை பெற்றவர் என்று போற்றப் படுவதால். அதாவது எந்தக் காரியத்தைத் துவங்கும் முன்பும் வினாயகனைத் தொழுதால் எந்த விக்னங்களும், வில்லங்களும், தடைகளும் இல்லாமல் காரியம் சித்தி பெறும் என்பது ஐதீகம். இன்னும் நுணுக்கமாகப் பார்த்தோமானால் வினாயகரை வணங்குவதால், வெள்ளிக் கொம்பன் வினாயகனைத் தொழ துள்ளி ஓடும் தொடர்ந்த வினைகளே என்பது மூத்தோர் சொல் வாக்கு. அதாவது முற்பிறவி வினைகளைக் களைபவர் வினாயகர் என்கிறார்கள். பிறகு எல்லாமே புதுக் கணக்குத்தான்.

இதையே வழக்கமாகக் கொள்ளவே, பிள்ளையார் சுழி எனும் ‘உ’ என்பதை எழுதியே எதையும் எழுதும் பழக்கம் ஏற்பட்டது. பிள்ளையார் சுழி என்பது, தொப்புள் கொடித் தொடர்பே போல் ஒவ்வொரு கருத்திற்கும் ஆரம்பமாகின்றது என்பது சிலர் சொல்லும் விளக்கம். உகாரத்தை முன்னிலைப் படுத்தியது ஓம் எனும் பிரணவ மந்திர ஒலியின் நடு ஒலி அது என்பதாலும் இருக்கலாம். ‘உ’ எனும் எழுத்து என்பது உண்மையில் நம் நெற்றிச் சக்கரத்தில் இருக்கும், பிருவ நடுவில் கிட்டும் ஞான முடிச்சு என்பது என்றும் கொள்ளலாம்.

ஆக பிள்ளையாரைத் தொழுது ஒவ்வொரு முறையும் காரியத்தைத் துவக்கினால், முன்னிரு வினைகளின் தாக்கம் இல்லாது காரியம் சித்தி ஆவதுடன், நடப்பு வினையிலும் தடங்கல்கள் இலாதே காரியம் நிறைவேறும் என்பது நம்பிக்கை. அதாவது எதை எண்ணுகின்றோமோ அதே ஆவது என்பதற்கிணங்க, துவங்கும்போதே நாம் என் முன்வினைகளை இக்காரியத்திலே கலக்காதே எனக்கு இந்த வாழ்வை, இச் செயலை வெற்றிபெற வேண்டும் எனும் நோக்கமே அதைப் பெற்றுத் தருவது, நம்பிக்கைகளில் சாத்தியம் தானே.

வினாயகரைப் பற்றியும், இதன் தத்துவங்கள் பற்றியும் இன்னும் விபரங்கள் தெரிந்தவர்கள் இங்கே அவற்றைப் பதித்தால் நன்றி கடப்பாடுடையவன் ஆவேன். நன்றி.

***

அருமை தொடருங்கள் நண்பரே

by **கவியருவி ம. ரமேஷ்** Fri Aug 16, 2013 7:55 am

6. பொறிவாயில் ஐந்துஅவித்தான் பொய்தீர் ஒழுக்க
நெறிநின்றார் நீடுவாழ் வார்.


பொழிப்புரை :
மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி எனும் ஐம்பொறி வாயிலாகப் பிறக்கும் வேட்கையினை அறுத்த இறைவனின் பொய்யற்ற ஒழுக்க நெறியில் நின்றவர், நிலைபெற்று நீடித்து வாழ்வர்.

விரிவுரை :
ஓசை, ஒளி, ஊறு, சுவை, நாற்றம் என இந்திரிய வாயில்கள் மூலம் பெறும் ஐந்து அவாவினையும் அறுத்தவனின் உண்மையான ஒழுக்க நெறியினைக் கடைப் பிடிப்போர் உலகில் நீண்ட வாழ்வினைப் பெறுவர்.

பொய் தீர்த்த என்பது வெறும் உண்மையல்ல; பொய்யினைப் பரிசோதித்து வென்ற என்ற பொருள்படும். எனவே அத்தகைய உண்மையானது இயற்கையிலேயே ஆண்டவன் பால் மட்டுமே உள்ளது.

நீடு வாழ்வர் என்பது நீண்ட வாழ்வு பெற்று இன்புற்று வாழுவர் என்பது பொருள். மேலும் நீண்ட வாழ்வு என்பதற்கு சித்தர்கள் சொல்லும் மரணமிலாப் பெரு வாழ்வையும் குறிக்கும்.

குறிப்புரை :
ஐம்புலனைக் கட்டுப்படுத்திய இறை நெறியில் ஒழுகினால் நீண்டு நிலைத்து வாழலாம்.

அருஞ்சொற் பொருள் :
பொறிவாயில்: புலன்கள், இந்திரிய வாயில்
ஐந்தவித்தான்: ஐம்புலன் அவாவினை அறுத்தான்
பொய்தீர்த்த: மெய்யான

ஒப்புரை :
ஐம்பொறி சம்பந்தமான விளக்கத்தை இங்கே காண்போம். இவை சைவ சமயத்திலேயே மிகவும் தெளிவு பெற்றிருப்பதாய் அறிகின்றேன். இருப்பினும் அவை மிகவும் நுட்பமும், விரிவும் கொண்டவை. எனவே இவ்விபரங்கள் தேவையற்றோர் இப்பகுதியை இங்கேயே விட்டுவிடலாம்.

சைவத் தத்துவங்கள் மிக மிக ஆழமானவை. சித்தர் இலக்கியங்களுள், திருமூலர் திருமந்திரத்தையும் வெளிப்போக்காகப் புரிந்து கொள்ளுதல் இயலாது. அவற்றிற்கான ஆசிரியர்களின் விளக்கங்களன்றி அவற்றில் ஆழ்ந்து கிடக்கும் பொருட்கள் வெளிவருவதற்கு வாய்ப்பே கிடையாது.
சித்தர்களின் ஐம்பொறி சம்பந்தமான விளக்கத்தை சித்தர் நெறிக் களஞ்சியம் பகுதியில் காணவும்.

திருமந்திரம்: 2107
பூதங்கள் ஐந்தும் பொறியவை ஐந்துளும்
ஏதம் படஞ் செய்திருந்த புறநிலை
ஓதும் மலங்குண மாகுமா தாரமோ
டாதிய வத்தை தொண்ணூற் றாரே.

சிவவாகிய சித்தர்: 198
பொய்க் குடத்தில் ஐந்தொதுங்கி போகம்வீ சுமாறுபோல்
இச்சடமும் இந்திரியமும் நீருமேல் அலைந்ததே
அக்குடம் சலத்தை மொண்டு அமர்ந்திருந்த வாறுபோல்
இச்சடம் சிவத்தை மொண்டு உகந்து அமர்ந்திருப்பதே.

சிவவாக்கிய சித்தர்: 213
அஞ்சும்அஞ்சும் அஞ்சும்அஞ்சும் அல்லல் செய்து நிற்பதும்
அஞ்சும்அஞ்சும்அஞ்சுமே அமர்ந்துளே இருப்பதும்
அஞ்சும்அஞ்சும் அஞ்சுமே ஆதரிக்க வல்லிரேல்
அஞ்சும்அஞ்சும் உம்முளே அமர்ந்ததே சிவாயமே.

சிவவாக்கிய சித்தர்: 262
ஐந்தும்ஐந்தும் ஐந்துமாய் அல்லவத்துள் ஆயுமாய்
ஐந்துமூன்றும் ஒன்றுமாகி நின்ற ஆதிதேவனே
ஐந்தும்ஐந்தும் ஐந்துமாய் அமைந்தனைத்தும் நின்றநீ
ஐந்தும்ஐந்தும் ஆயநின்னை யாவர்காண வல்லரே.

by **அ.இராமநாதன்** Fri Aug 16, 2013 8:38 am

அருமை...
-
திருமந்திரம்: 85
யான்பெற்ற இன்பம் பெறுக இவ் வையகம்
வான்பற்றி நின்ற மறைப்பொருள் சொல்லிடின்
ஊன்பற்றி நின்ற உணர்வுறு மந்திரம்
தான்பற்றப் பற்றத் தலைப்படுந் தானே

தொடருங்கள் நண்பரே

by Sponsored content

வித்யாசாகரின் எழுத்து பயணம்

தமிழ் அறிஞர்களின் மின்நூல்கள் - யாழ்பாவாணன்

திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்

Re: திருக்குறள் விளக்கமும் ஒப்புமையும்