தெரிந்துக்கொள்ளலாம் |
புதிய பதிவிடுவது எப்படி? |
படங்களை எவ்வாறு பதிவிடுவது? |
பழைய பதிவுகளை எப்படி பார்க்கலாம்? |
"குப்பையை குப்பைத் தொட்டியில் மட்டும் போடவும்"
Latest topics
» விடியல் காண வாby அ.இராமநாதன் Sun Nov 17, 2024 9:48 pm
» பெற்றோர் தினம்
by அ.இராமநாதன் Sun Nov 17, 2024 9:47 pm
» என் நெஞ்சில் நிறைந்தவளே!
by அ.இராமநாதன் Sun Nov 17, 2024 9:46 pm
» பலமுறை யோசித்தால் அதற்குப் பெயர்…
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 15, 2024 9:29 pm
» மழை பெய்ததும் கரை புரண்டு ஓடும்….
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 15, 2024 9:28 pm
» நன்மை, தீமை எதை செய்கிறோமோ அதுவே திரும்ப வரும்! -வலைப்பேச்சு
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 15, 2024 9:28 pm
» சோதனையை கடந்தாதான் சாதனை!- வலையில் வசீகரித்தது
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 15, 2024 9:27 pm
» பிச்சைக்காரனின் வேண்டுகோள்..!!
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 15, 2024 9:27 pm
» செஸ் விளையாட்டில் குதிரையைத்தான் பிடிக்கும்!
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 15, 2024 9:18 pm
» பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே தலைவர் சிரிக்கிறாரே, ஏன்?
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 15, 2024 9:18 pm
» உன் கண்ணில் நீர் வழிந்தால்…
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 7:38 pm
» வாட் போ புத்தர் ஆலயம்
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 7:37 pm
» அன்பு மனத்தில் இருக்கும் இறைவா!
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 7:36 pm
» வெற்றி நம் கையில்
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 7:35 pm
» தேசிய புற்றுநோய் விழிப்புணர்வு தினம்
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 4:13 pm
» கமல் பிறந்த நாள்…
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 4:11 pm
» மீன் சாப்பிடுவதால் உண்டாகும் நன்மைகள்
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 4:09 pm
» மூக்கிரட்டைக் கீரையின் பயன்கள்
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 4:08 pm
» உங்களுக்குத் தெரியுமா?
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 4:06 pm
» போர்க்களத்தில் வெற்றி வாகை சூட தேவை துணை அல்ல துணிச்சல்!
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 4:05 pm
» வாட்ஸ் அப் டுடே
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 4:04 pm
» இரண்டு மரங்கள் – நீதிக்கதை
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 4:02 pm
» வீரமாமுனிவர் பிறந்த நாள்
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 4:00 pm
» அன்பு வெறுப்பை வெல்ல வேண்டும்..!
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 3:59 pm
» பெரியாரின் 10 சிந்தனைகள்
by அ.இராமநாதன் Fri Nov 08, 2024 3:58 pm
» ஆறிலே பத்து போகும் சார்..!
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:53 pm
» அம்மா செய்யுற முறுக்கிலே குணமாகுதான்னு பார்க்கலாம்!
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:51 pm
» கப்பிள்ஸ் வீடியோஸ் டிரெண்டிங்…
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:46 pm
» உங்களுக்கு ஒரு சிறிய கண்டம் இருக்கு!
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:45 pm
» இந்த கிராமத்தில் யாரும் சமைப்பதில்லை!
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:44 pm
» இரவையும் பகலாக்கி….(தன்முனைக் கவிதைகள்)
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:43 pm
» நித்தம் ஒரு நாடகம்தான்…(தன்முனைக் கவிதைகள்)
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:42 pm
» என் பார்வையில் வள்ளலார்
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:41 pm
» நீச்சல் போட்டிகளில் சாதித்த ஜெயவீணா
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:40 pm
» திவ்யா சத்யராஜ்- ஊட்டச்சத்து நிபுணர்
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:39 pm
» அந்த மாதிரியான கதைகளில் நடிக்க ஆர்வம்!
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:38 pm
» அது என்ன சத்தம்
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:36 pm
» சும்மா இருக்கலாமா – தென்கச்சி சுவாமிநாதன்
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:36 pm
» ஊடல் தணிக்கும் உறவு
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:35 pm
» எழுத்தும் எறும்பும்
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:34 pm
» பூக்களின் புன்னகை
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:33 pm
» உடம்பெல்லாம் பல், கடிக்க தெரியாது! – விடுகதைகள்
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:32 pm
» சிங்கம் சிங்கிள் பக்கம்தான் எழுதும்!
by அ.இராமநாதன் Wed Nov 06, 2024 7:30 pm
» கவியரசன் கண்ணதாசன்
by அ.இராமநாதன் Tue Nov 05, 2024 2:56 pm
» ஐந்து பைசா குருவி பிஸ்கெட்
by அ.இராமநாதன் Tue Nov 05, 2024 2:55 pm
அனிலாடும் முன்றில் – நா.முத்துக்குமார் –
2 posters
Page 1 of 1
அனிலாடும் முன்றில் – நா.முத்துக்குமார் –
ஆனந்த விகடன் – அனிலாடும் முன்றில் – நா.முத்துக்குமார் – 06-07-2011
-
அன்புள்ள மகனுக்கு, அப்பா எழுதுவது. இது நான்
உனக்கு எழுதும் முதல் கடிதம். இதைப் படித்துப்
புரிந்துகொள்ளும் வயதில் நீ இல்லை. மொழியின்
விரல் பிடித்து நடக்கப் பழகிக்கொண்டு இருக்கிறாய்.
உன் மொழியில் உனக்கு எழுத, நான் கடவுளின்
மொழியை அல்லவா கற்க வேண்டும்.
-
வங்காளத் திரைப்பட இயக்குநர் சத்யஜித்ரே, சிறு
வயதில் தன் ஒவ்வொரு பிறந்த நாளின் போதும்,
தாயுடன் சென்று மகாகவி தாகூரை, அவர் நடத்தி
வந்த சாந்தி நிகேதனில் சந்தித்து ஆசி பெறுவார்.
ஒரு முறை அப்படி வாழ்த்து பெற சந்திக்கையில்,
தாகூர் அவரிடம் ஒரு கவிதையை எழுதிக்கொடுத்தார்.
அந்தக் கவிதை…
-
“நான் உலகத்தின் பல நாடுகளுக்குச்
சென்று வந்திருக்கிறேன்
இந்த உலகில் உள்ள
மாபெரும் நதிகள், பறவைகள், அருவிகள்
எல்லாவற்றிலும் என் பாதம் பட்டிருக்கிறது.
ஆனால் என் மகனே
என் வீட்டுத் தொட்டத்திலுள்ள
புல்லின் நுனியில் உறங்கும்
பனித் துளியை மட்டும்
பார்க்கத் தவறிவிட்டேன்.”
-
கவிதையைக் கொடுத்துவிட்டு சத்யஜித்ரேவிடம் தாகூர்
சொன்னார். “இந்தக் கவிதை என்ன சொல்ல வருகிறது
என்பது இப்போது இந்தச் சிறு வயதில் உனக்குப் புரியாது.
வளர்ந்த பின் எடுத்துப் படித்துப் பார். புரிந்தாலும் புரியாலும்.”
-
வருடங்களுக்குப் பிறகு அந்தக் கவிதையை மீண்டும் படித்த
சத்யஜித்ரே, அதன் அக தரிசனத்தை உணர்ந்து
“பதேர் பாஞ்சாலி” படம் எடுத்தார்.
-
என் அன்பு மகனே! உனக்கும் இதையே தான் சொல்கிறேன்.
பின் நாட்களில் இந்தக் கடிதத்தை மீண்டும் எடுத்துப் படித்துப்
பார். உன் தகப்பன் உனக்குச் சேர்த்த ஆகப் பெரிய சொத்து
இதுதான் என உணர்வாய்.
-
என் பிரியத்துக்குரிய பூக்குட்டியே! உன் மெத்தென்ற
பூம்பாதம் என் மார்பில் உதைக்க… மருத்துவமனையில்
நீ பிறந்ததும் உனை அள்ளி என் கையில் கொடுத்தார்கள்.
என் உதிரம் உருவமானதை, அந்த உருவம் என் உள்ளங்
கையில் கிடப்பதை; குறுகுறு கை நீட்டி என் சட்டையைப்
பிடித்து இழுப்பதை; கண்ணீர் மல்கப் பார்த்துக் கொண்டு
இருந்தேன்.
-
உலகிலேயே மிகப் பெரிய இன்பம் எது? தாய் மடியா?
காதலியின் முத்தமா? மனைவியின் நெருக்கமா?
கொட்டிக்கிடக்கும் செல்வமா? எதுவுமே இல்லை.
“தம் மக்கள் மெய்த் தீண்டல் உயிருக்கு இன்பம்”
என்கிறார் வள்ளுவர். நீ என் மெய் தீண்டினாய்,
மெய்யாகவே நான் தூள் தூளாக உடைந்து போனேன்.
உன் பொக்கை வாய் புன்னகையில் நீ என்னை அள்ளி
அள்ளி எடுத்து மீண்டும் மீண்டும் ஒட்டவைத்துக்கொண்டு
இருந்தாய்.
-
நீ அழுதாய்; சிரித்தாய்; சிணுங்கினாய்; குப்புறக் கவிழந்து,
தலை நிமிர்ந்து, அந்த சாகசத்தைக் கொண்டாடினாய்,
தரை எல்லாம் உனதாக்கித் தவழ்ந்தாய். தகப்பன் கை
விரல் பிடித்து எழுந்தாய். நீயாகவே விழுந்தாய். தத்தித்
தத்தி நடந்தாய். தாழ்வாரம் எங்கும் ஓடினாய். மழலை
பேசி, மொழியை ஆசிர்வதித்தாய்.
-
என் பொம்முக்குட்டியே! இந்த எல்லாத் தருணங்களிலும்
நீ நம் வீட்டுக்கு இறைவனை அழைத்து வந்தாய்.
-
என் செல்லமே! இந்த உலகமும் இப்படித்தான். அழ
வேண்டும். சிரி்க்க வேண்டும். சிணுங்க வேண்டும்.
குப்புறக் கவிழ்ந்து, பின் தலை நிமிர்ந்து, தரை எல்லாம்
தனதாக்கித் தவழ வேண்டும். எழ வேண்டும். விழ
வேண்டும். தததித் தத்தி நடக்க வேண்டும். வாழ்க்கை
முழுக்க இந்த நாடகத்தைத்தான் நீ வெவ்வேறு
வடிவங்களில் நடிக்க வேண்டும்.
-
என் சின்னஞ் சிறு தளிரே! கல்வியில் தேர்ச்சிகொள்.
அதே நேரம், அனுபவங்களிடம் இருந்து அதிகம் கற்றுக்
கொள். தீயைப் படித்து தெரிந்து கொள்வதைவிட,
தீண்டிக் காயம் பெறு. அந்த அனுபவம் எப்போதும்
சுட்டுக்கொண்டே இருக்கும். இறக்கும் வரை இங்கு
வாழ, சூத்திரம் இதுதான், கற்றுப் பார். உடலைவிட்டு
வெளியேறி, உன்னை நீயே உற்றுப் பார்.
-
எங்கும், எதிலும், எப்போதும் அன்பாய் இரு. அன்பை
விட உயர்ந்தது இந்த உலகத்தில் வேறு எதுவுமே
இல்லை. என் பேரன்பால் இந்தப் பிரபஞ்சத்தை
நனைத்துக்கொண்டே இரு.
-
உன் தாத்தா, ஆகாய விமானத்தை அண்ணாந்து பார்த்தார்.
அவரது 57-வது வயதில்தான் அதில் அமர்ந்து பார்த்தார்.
உன் தகப்பனுக்கு 27-வது வயதில் விமானத்தின் கதவுகள்
திறந்தன. ஆறு மாதக் குழந்தைப் பருவத்திலேயே நீ
ஆகாயத்தில் மிதந்தாய். நாளை உன் மகன் ராக்கெட்டில்
பிறக்கலாம்.
-
இந்த மாற்றம் ஒரு தலைமுறையில் வந்தது அல்ல.
இதற்குப் பின்னால் நெடியதொரு உழைப்பு இருக்கிறது.
என் முப்பாட்டன் காடு திருத்தினான். என் பாட்டன்
கழனி அமைத்தான். என் தகப்பன் விதை விதைத்தான்.
உன் தகப்பன் நீர் ஊற்றினான். நீ அறுவடை செய்து
கொண்டு இருக்கிறாய்.
-
என் தங்கமே! உன் பிள்ளைக்கான விதையும் உன்
உள்ளங்கையில் வைத்திரு. உழைக்கத் தயங்காதே.
உழைக்கும் வரை உயர்ந்துகொண்டு இருப்பாய்.
-
இதை எழுதிக்கொண்டு இருக்கையில் என் பால்ய காலம்
நினைவுக்கு வருகிறது. கிராமத்தில் கூரை வீட்டிலும்,
பின்பு ஓட்டு வீட்டிலும் வளர்ந்தவன் நான். கோடைக்
காலங்களில் வெப்பம் தாங்காமல் வீட்டுக் கூரையில்
இருந்து கொடிய தேள்கள் கீழே விழுந்து கொண்டே
இருக்கும். அதற்குப் பயந்து என் தகப்பன் என் அருகே
அமர்ந்து இரவு முழுவதும் பனை ஓலை விசிறியால்
விசிறிக்கொண்டே இருப்பார்.
-
இன்று அந்த விசிறியும் இல்லை. அந்தக் கைகளும்
இல்லை. மாநகரத்தில் வாழும் நீ, வாழ்க்கை முழுக்க
கோடைக் காலங்களையும் வெவ்வேறு வடிவங்களில்
தேள்களையும் சந்திக்க வேண்டி இருக்கும். எத்தனை
காலம்தான் உன் தகப்பன் உன் அருகில் அமர்ந்து
விசிறிக்கொண்டு இருப்பான்? உனக்கான காற்றை
நீயே உருவாக்கப் பழகு.
-
வயதில் பேராற்றங்கரை உன்னையும் வாலிபத்தில்
நிறுத்தும். சிறகு முளைத்த தேவதைகள் என் கனவுகளை
ஆசிர்வதிப்பார்கள். பெண் உடல் புதிராகும். உன் உடல் எ
திராகும். என் தகப்பன் என்னிடம் இருந்து ஒளித்துவைத்த,
ரகசியங்கள் அடங்கிய பெட்டியின் சாவியை நான் தேட
முற்பட்டதைப்போல், நீயும் தேடத் தொடங்குவாய்.
பத்திரமாகவும் பக்குவமாகவும் இருக்க வேண்டிய பருவம்
அது. உனக்குத் தெரியாதது இல்லை. பார்த்து நடந்துகொள்.
-
நிறையப் பயணப்படு. பயணங்களின் ஜன்னல்களே
முதுகுக்குப் பின்னாலும் இரண்டு கண்களைத் திறந்து
வைக்கின்றன. புத்தகங்களை நேசி. ஒரு புத்தகத்தைத்
தொடுகிறபோது நீ ஓர் அனுபவத்தைத் தொடுவாய்.
உன் பாட்டனும் தகப்பனும் புத்தகங்களின் காட்டில்
தொலைந்தவர்கள். உன் உதிரத்திலும் அந்தக் காகித
நதி ஓடிக் கொண்டே இருக்கட்டும்.
-
கிடைத்த வேலையைவிட, பிடித்த வேலையைச் செய்.
இனிய இல்லறம் தொடங்கு. யாராவது கேட்டால் கடன்
வாங்கியாவது உதவி செய். அதில் கிடைக்கும் ஆனந்தம்
அலாதியானது.
-
உறவுகளிடம் நெருங்கியும் இரு. விலகியும் இரு.
இந்த மண்ணில் எல்லா உறவுகளையும் விட
மேன்மையானது நட்பு மட்டுமே. நல்ல நண்பர்களைச்
சேர்த்துக்கொள். உன் வாழ்க்கை நேராகும்.
-
இவை எல்லாம் என் தகப்பன் எனக்குச் சொல்லாமல்
சொன்னவை. நான் உனக்கு சொல்ல நினைத்துச்
சொல்பவை. என் சந்தோஷமே! நீ பிறந்த பிறகுதான்
என் தகப்பனின் அன்பையும் அருமையையும் நான்
அடிக்கடி உணர்கிறேன். நாளை உனக்கொரு மகன்
பிறக்கையில், என் அன்பையும் நீ உணர்வாய்.
-
நாளைக்கும் நாளை நீ உன் பேரன், பேத்திகளுடன்
ஏதோ ஒரு ஊரில் கொஞ்சிப் பேசி விளையாடிக்கொண்டு
இருக்கையில் என் ஞாபகம் வந்தால், இந்தக் கடிதத்தை
மீண்டும் எடுத்துப் பார்.
-
உன் கண்களில் இருந்து உதிரும் கண்ணீர்த் துளியில்
வாழ்ந்து கொண்டு இருப்பேன் நான்.
-
இப்படிக்கு,
உன் அன்பு அப்பா.
-
------------------------------------------------
நன்றி:
http://selvam4win.wordpress.com/category/anandha-vikatan/
-
அன்புள்ள மகனுக்கு, அப்பா எழுதுவது. இது நான்
உனக்கு எழுதும் முதல் கடிதம். இதைப் படித்துப்
புரிந்துகொள்ளும் வயதில் நீ இல்லை. மொழியின்
விரல் பிடித்து நடக்கப் பழகிக்கொண்டு இருக்கிறாய்.
உன் மொழியில் உனக்கு எழுத, நான் கடவுளின்
மொழியை அல்லவா கற்க வேண்டும்.
-
வங்காளத் திரைப்பட இயக்குநர் சத்யஜித்ரே, சிறு
வயதில் தன் ஒவ்வொரு பிறந்த நாளின் போதும்,
தாயுடன் சென்று மகாகவி தாகூரை, அவர் நடத்தி
வந்த சாந்தி நிகேதனில் சந்தித்து ஆசி பெறுவார்.
ஒரு முறை அப்படி வாழ்த்து பெற சந்திக்கையில்,
தாகூர் அவரிடம் ஒரு கவிதையை எழுதிக்கொடுத்தார்.
அந்தக் கவிதை…
-
“நான் உலகத்தின் பல நாடுகளுக்குச்
சென்று வந்திருக்கிறேன்
இந்த உலகில் உள்ள
மாபெரும் நதிகள், பறவைகள், அருவிகள்
எல்லாவற்றிலும் என் பாதம் பட்டிருக்கிறது.
ஆனால் என் மகனே
என் வீட்டுத் தொட்டத்திலுள்ள
புல்லின் நுனியில் உறங்கும்
பனித் துளியை மட்டும்
பார்க்கத் தவறிவிட்டேன்.”
-
கவிதையைக் கொடுத்துவிட்டு சத்யஜித்ரேவிடம் தாகூர்
சொன்னார். “இந்தக் கவிதை என்ன சொல்ல வருகிறது
என்பது இப்போது இந்தச் சிறு வயதில் உனக்குப் புரியாது.
வளர்ந்த பின் எடுத்துப் படித்துப் பார். புரிந்தாலும் புரியாலும்.”
-
வருடங்களுக்குப் பிறகு அந்தக் கவிதையை மீண்டும் படித்த
சத்யஜித்ரே, அதன் அக தரிசனத்தை உணர்ந்து
“பதேர் பாஞ்சாலி” படம் எடுத்தார்.
-
என் அன்பு மகனே! உனக்கும் இதையே தான் சொல்கிறேன்.
பின் நாட்களில் இந்தக் கடிதத்தை மீண்டும் எடுத்துப் படித்துப்
பார். உன் தகப்பன் உனக்குச் சேர்த்த ஆகப் பெரிய சொத்து
இதுதான் என உணர்வாய்.
-
என் பிரியத்துக்குரிய பூக்குட்டியே! உன் மெத்தென்ற
பூம்பாதம் என் மார்பில் உதைக்க… மருத்துவமனையில்
நீ பிறந்ததும் உனை அள்ளி என் கையில் கொடுத்தார்கள்.
என் உதிரம் உருவமானதை, அந்த உருவம் என் உள்ளங்
கையில் கிடப்பதை; குறுகுறு கை நீட்டி என் சட்டையைப்
பிடித்து இழுப்பதை; கண்ணீர் மல்கப் பார்த்துக் கொண்டு
இருந்தேன்.
-
உலகிலேயே மிகப் பெரிய இன்பம் எது? தாய் மடியா?
காதலியின் முத்தமா? மனைவியின் நெருக்கமா?
கொட்டிக்கிடக்கும் செல்வமா? எதுவுமே இல்லை.
“தம் மக்கள் மெய்த் தீண்டல் உயிருக்கு இன்பம்”
என்கிறார் வள்ளுவர். நீ என் மெய் தீண்டினாய்,
மெய்யாகவே நான் தூள் தூளாக உடைந்து போனேன்.
உன் பொக்கை வாய் புன்னகையில் நீ என்னை அள்ளி
அள்ளி எடுத்து மீண்டும் மீண்டும் ஒட்டவைத்துக்கொண்டு
இருந்தாய்.
-
நீ அழுதாய்; சிரித்தாய்; சிணுங்கினாய்; குப்புறக் கவிழந்து,
தலை நிமிர்ந்து, அந்த சாகசத்தைக் கொண்டாடினாய்,
தரை எல்லாம் உனதாக்கித் தவழ்ந்தாய். தகப்பன் கை
விரல் பிடித்து எழுந்தாய். நீயாகவே விழுந்தாய். தத்தித்
தத்தி நடந்தாய். தாழ்வாரம் எங்கும் ஓடினாய். மழலை
பேசி, மொழியை ஆசிர்வதித்தாய்.
-
என் பொம்முக்குட்டியே! இந்த எல்லாத் தருணங்களிலும்
நீ நம் வீட்டுக்கு இறைவனை அழைத்து வந்தாய்.
-
என் செல்லமே! இந்த உலகமும் இப்படித்தான். அழ
வேண்டும். சிரி்க்க வேண்டும். சிணுங்க வேண்டும்.
குப்புறக் கவிழ்ந்து, பின் தலை நிமிர்ந்து, தரை எல்லாம்
தனதாக்கித் தவழ வேண்டும். எழ வேண்டும். விழ
வேண்டும். தததித் தத்தி நடக்க வேண்டும். வாழ்க்கை
முழுக்க இந்த நாடகத்தைத்தான் நீ வெவ்வேறு
வடிவங்களில் நடிக்க வேண்டும்.
-
என் சின்னஞ் சிறு தளிரே! கல்வியில் தேர்ச்சிகொள்.
அதே நேரம், அனுபவங்களிடம் இருந்து அதிகம் கற்றுக்
கொள். தீயைப் படித்து தெரிந்து கொள்வதைவிட,
தீண்டிக் காயம் பெறு. அந்த அனுபவம் எப்போதும்
சுட்டுக்கொண்டே இருக்கும். இறக்கும் வரை இங்கு
வாழ, சூத்திரம் இதுதான், கற்றுப் பார். உடலைவிட்டு
வெளியேறி, உன்னை நீயே உற்றுப் பார்.
-
எங்கும், எதிலும், எப்போதும் அன்பாய் இரு. அன்பை
விட உயர்ந்தது இந்த உலகத்தில் வேறு எதுவுமே
இல்லை. என் பேரன்பால் இந்தப் பிரபஞ்சத்தை
நனைத்துக்கொண்டே இரு.
-
உன் தாத்தா, ஆகாய விமானத்தை அண்ணாந்து பார்த்தார்.
அவரது 57-வது வயதில்தான் அதில் அமர்ந்து பார்த்தார்.
உன் தகப்பனுக்கு 27-வது வயதில் விமானத்தின் கதவுகள்
திறந்தன. ஆறு மாதக் குழந்தைப் பருவத்திலேயே நீ
ஆகாயத்தில் மிதந்தாய். நாளை உன் மகன் ராக்கெட்டில்
பிறக்கலாம்.
-
இந்த மாற்றம் ஒரு தலைமுறையில் வந்தது அல்ல.
இதற்குப் பின்னால் நெடியதொரு உழைப்பு இருக்கிறது.
என் முப்பாட்டன் காடு திருத்தினான். என் பாட்டன்
கழனி அமைத்தான். என் தகப்பன் விதை விதைத்தான்.
உன் தகப்பன் நீர் ஊற்றினான். நீ அறுவடை செய்து
கொண்டு இருக்கிறாய்.
-
என் தங்கமே! உன் பிள்ளைக்கான விதையும் உன்
உள்ளங்கையில் வைத்திரு. உழைக்கத் தயங்காதே.
உழைக்கும் வரை உயர்ந்துகொண்டு இருப்பாய்.
-
இதை எழுதிக்கொண்டு இருக்கையில் என் பால்ய காலம்
நினைவுக்கு வருகிறது. கிராமத்தில் கூரை வீட்டிலும்,
பின்பு ஓட்டு வீட்டிலும் வளர்ந்தவன் நான். கோடைக்
காலங்களில் வெப்பம் தாங்காமல் வீட்டுக் கூரையில்
இருந்து கொடிய தேள்கள் கீழே விழுந்து கொண்டே
இருக்கும். அதற்குப் பயந்து என் தகப்பன் என் அருகே
அமர்ந்து இரவு முழுவதும் பனை ஓலை விசிறியால்
விசிறிக்கொண்டே இருப்பார்.
-
இன்று அந்த விசிறியும் இல்லை. அந்தக் கைகளும்
இல்லை. மாநகரத்தில் வாழும் நீ, வாழ்க்கை முழுக்க
கோடைக் காலங்களையும் வெவ்வேறு வடிவங்களில்
தேள்களையும் சந்திக்க வேண்டி இருக்கும். எத்தனை
காலம்தான் உன் தகப்பன் உன் அருகில் அமர்ந்து
விசிறிக்கொண்டு இருப்பான்? உனக்கான காற்றை
நீயே உருவாக்கப் பழகு.
-
வயதில் பேராற்றங்கரை உன்னையும் வாலிபத்தில்
நிறுத்தும். சிறகு முளைத்த தேவதைகள் என் கனவுகளை
ஆசிர்வதிப்பார்கள். பெண் உடல் புதிராகும். உன் உடல் எ
திராகும். என் தகப்பன் என்னிடம் இருந்து ஒளித்துவைத்த,
ரகசியங்கள் அடங்கிய பெட்டியின் சாவியை நான் தேட
முற்பட்டதைப்போல், நீயும் தேடத் தொடங்குவாய்.
பத்திரமாகவும் பக்குவமாகவும் இருக்க வேண்டிய பருவம்
அது. உனக்குத் தெரியாதது இல்லை. பார்த்து நடந்துகொள்.
-
நிறையப் பயணப்படு. பயணங்களின் ஜன்னல்களே
முதுகுக்குப் பின்னாலும் இரண்டு கண்களைத் திறந்து
வைக்கின்றன. புத்தகங்களை நேசி. ஒரு புத்தகத்தைத்
தொடுகிறபோது நீ ஓர் அனுபவத்தைத் தொடுவாய்.
உன் பாட்டனும் தகப்பனும் புத்தகங்களின் காட்டில்
தொலைந்தவர்கள். உன் உதிரத்திலும் அந்தக் காகித
நதி ஓடிக் கொண்டே இருக்கட்டும்.
-
கிடைத்த வேலையைவிட, பிடித்த வேலையைச் செய்.
இனிய இல்லறம் தொடங்கு. யாராவது கேட்டால் கடன்
வாங்கியாவது உதவி செய். அதில் கிடைக்கும் ஆனந்தம்
அலாதியானது.
-
உறவுகளிடம் நெருங்கியும் இரு. விலகியும் இரு.
இந்த மண்ணில் எல்லா உறவுகளையும் விட
மேன்மையானது நட்பு மட்டுமே. நல்ல நண்பர்களைச்
சேர்த்துக்கொள். உன் வாழ்க்கை நேராகும்.
-
இவை எல்லாம் என் தகப்பன் எனக்குச் சொல்லாமல்
சொன்னவை. நான் உனக்கு சொல்ல நினைத்துச்
சொல்பவை. என் சந்தோஷமே! நீ பிறந்த பிறகுதான்
என் தகப்பனின் அன்பையும் அருமையையும் நான்
அடிக்கடி உணர்கிறேன். நாளை உனக்கொரு மகன்
பிறக்கையில், என் அன்பையும் நீ உணர்வாய்.
-
நாளைக்கும் நாளை நீ உன் பேரன், பேத்திகளுடன்
ஏதோ ஒரு ஊரில் கொஞ்சிப் பேசி விளையாடிக்கொண்டு
இருக்கையில் என் ஞாபகம் வந்தால், இந்தக் கடிதத்தை
மீண்டும் எடுத்துப் பார்.
-
உன் கண்களில் இருந்து உதிரும் கண்ணீர்த் துளியில்
வாழ்ந்து கொண்டு இருப்பேன் நான்.
-
இப்படிக்கு,
உன் அன்பு அப்பா.
-
------------------------------------------------
நன்றி:
http://selvam4win.wordpress.com/category/anandha-vikatan/
அ.இராமநாதன்- நவரச நாயகன்
- Posts : 31809
Points : 70033
Join date : 26/01/2011
Age : 80
Re: அனிலாடும் முன்றில் – நா.முத்துக்குமார் –
அருமையான பகிர்வு
தமிழ்த்தோட்டம் (யூஜின்)- Admin
- Posts : 56835
Points : 69591
Join date : 15/10/2009
Age : 41
Location : கன்னியாகுமரி
Similar topics
» இட்லிப்புத்திரர்கள் – நா. முத்துக்குமார்
» 2011ல் நா. முத்துக்குமார் சாதனை!
» பௌர்ணமித் துண்டுகள் - நா.முத்துக்குமார்
» பாடலாசிரியர் நா.முத்துக்குமார் சாதணை
» பின்பனிக்கால கவிதைகள் - நா.முத்துக்குமார்
» 2011ல் நா. முத்துக்குமார் சாதனை!
» பௌர்ணமித் துண்டுகள் - நா.முத்துக்குமார்
» பாடலாசிரியர் நா.முத்துக்குமார் சாதணை
» பின்பனிக்கால கவிதைகள் - நா.முத்துக்குமார்
Page 1 of 1
Permissions in this forum:
You cannot reply to topics in this forum