காலம் தவறாமை...!

by **அ.இராமநாதன்** Sat Jul 05, 2014 1:17 pm

காலம் தவறாமை!

அமெரிக்காவின் குடியரசுத் தலைவராக
இருந்த வாஷிங்டன் எப்போதும் காலம் கருதி
செயல்படுபவர். நேரத்தை வீணாக்குவது
அவருக்குப் பிடிக்காது. எந்த ஒரு விழாவாக
இருந்தாலும் குறிப்பிட்ட நேரத்துக்கு முன்பே
சென்றுவிடுவார்.

ஒருநாள் வழக்கம் போல நாடாளுமன்றத்துக்கு
வந்தார். அவருடைய தனிச் செயலாளர் அப்போது
வரவில்லை. அவர் வருவதற்குத் தாமதமாகிக்
கொண்டேயிருந்தது. வாஷிங்டன் பொறுமையிழந்து
கொண்டிருந்தார்.

சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு பரபரப்புடன் வந்த
செயலாளர், ""ஐயா, என்னை மன்னிக்க வேண்டும்.
என்னுடைய கடிகாரம் மெதுவாக ஓடுவதால்
வருவதற்குச் சிறிது தாமதமாகி விட்டது'' என்றார்.

வாஷிங்டன் அவரைப் பார்த்து, ""ஒன்று உங்கள்
கடிகாரத்தை மாற்றிவிடுங்கள் அல்லது நான்
உங்களை மாற்ற வேண்டியிருக்கும்'' என்றார்.
-
க.வீரக்குமார், 9}ம் வகுப்பு,பின்லே மேல்நிலைப் பள்ளி,
மன்னார்குடி. (சிறுவர் மணி)
-
--------------------------------------------

மனித நேயம்!

ஒரு சமயம் போர் முனையில் குண்டடிபட்டுக் கிடந்தார்
லெனின். அவரது உயிரைக் காப்பாற்ற அரிய,
விலையுயர்ந்த மருந்தினை அவருக்குக் கொடுக்க
ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. எந்த ஒரு எளிய மனிதனுக்கும்
அந்த விலை உயர்ந்த மருந்து கிடைப்பதற்கு வாய்ப்பே
இல்லை என்பது லெனினுக்குத் தெரிய வந்தது.
-
அவர் அந்த மருந்தை ஏற்க மறுத்துவிட்டார். ஆனால்
அவருடைய மனைவி, அந்த மருந்தை உணவில் கலந்து
அவருக்குத் தெரியாமல் கொடுத்துவிட்டார்.
உடல் நலம் தேறிய பிறகுதான் இந்த விவரம் லெனினுக்குத்
தெரிய வந்தது!

ஒரு நாட்டின் தலைவரான தனது கட்டளையை
மீறியதற்காகத் தன் மனைவிக்குத் தண்டனை கிடைக்க
லெனின் ஏற்பாடு செய்தார்.

ஆனால் தண்டனை வழங்க வேண்டிய நீதிபதி,
நாட்டின் தலைவரைக் காப்பாற்றியதற்காக அந்த
அம்மையாரைப் பாராட்டி விடுதலை செய்தார்.
-
அ.சா.குருசாமி, செவல்குளம்.(சிறுவர் மணி)

எங்கே செல்வது?

ஒருசமயம், டாக்டர் ராஜேந்திரபிரசாத் தமிழ்நாட்டில்
சுற்றுப்பயணம் செய்து கொண்டிருந்தபோது அவருக்குக்
கறுப்புக் கொடி காட்டி, ஒரு கூட்டம் அவரைப் பார்த்துத்
திரும்பிப் போ என்று கோஷமிட்டது.

திருச்சியில் ஆர்ப்பாட்டம் அதிகரித்தது. கூட்டமும்
அதிகமாகிவிட்டது. கறுப்புக் கொடி கோஷ்டி ரொம்பவும்
ஆக்ரோஷமாகக் கூச்சலிட ஆரம்பித்தனர். இந்த
எதிர்ப்பைக் கண்டு முதலில் கொஞ்சம் கலங்கித்தான்
போனார், நமது முன்னாள் குடியரசுத் தலைவர்.

பிறகு ஒருவாறு சமாளித்துக் கொண்டு, நிதானமாகத்
தனது சக்தியையெல்லாம் திரட்டி, உரத்த குரலில்,
"திரும்பிப் போ... திரும்பிப் போ... என்று நண்பர்கள்
கோஷமிடுகிறார்கள். நான் எங்கே திரும்பிப் போவது?
இந்த நாடு முழுவதும் என் தாய்த்திருநாடு ஆயிற்றே!''
என்று கேட்டார் ராஜேந்திர பிரசாத்.

இதைக் கேட்ட அனைவரின் முகமும் மலர்ந்தது.
கூட்டத்தில் அமைதி திரும்பியது..
-
இராதை இரா.பாரதிதாசன், தஞ்சாவூர். (சிறுவர் மணி)
-
------------------------------------------

வித்யாசாகரின் எழுத்து பயணம்

தமிழ் அறிஞர்களின் மின்நூல்கள் - யாழ்பாவாணன்

காலம் தவறாமை...!

காலம் தவறாமை...!