ஒரு தோட்டத்தில் புதிதாக வாழைக் கன்று ஒன்று 
நடப்பட்டது. ஏற்கனவே அதற்கு அருகில் ஒரு 
தென்னங்கன்றும் இருந்தது. 
-
வாழைக்கன்று தென்னங்கன்றிடம் கேட்டது, " நீ இங்கே 
எத்தனை வருஷமா இருக்கே? " தென்னங்கன்று சொன்னது, 
" ஒரு வருஷம் ". 
-
"ஒரு வருஷம்னு சொல்றே , ஆனா என்னைவிடக் கொஞ்சம்
தான் உயரமா இருக்கே? எதாச்சும் வியாதியா ?" கேட்டு விட்டு 
ஏதோ பெரிய நகைச்சுவையை சொல்லி விட்டது போல சிரித்தது. 
தென்னங்கன்றோ அதைக் காதில் வாங்காதது போலப் 
புன்னகைத்தது. 
-
ஒவ்வொரு நாளிலும் வாழைக்கன்றின் வளர்ச்சி பெரிதாக 
இருந்தது. இரண்டு மாதத்திற்குள் தென்னங்கன்றைவிட உயரமாக 
வளர்ந்துவிட்டது. வாழைக்கன்றின் கேலியும், கிண்டலும் அதிகமானது. 
-
தென்னங்கன்றோ எப்போதும் போல சலனமில்லாமல் புன்னகைத்தது. 
வாழைக்கன்றை நட்டு ஒரு வருடம் ஆவதற்குள் தென்னங்கன்றைவிட 
இருமடங்கு உயரமாகி விட்டது. தினமும் தென்னங்கற்றைப் பார்த்து
கேலி செய்து சிரிப்பது மட்டும் குறையவேயில்லை
-
 "கடவுளுக்கு உன்னை மட்டும் பிடிக்காதோ ? ஒரு லெவலுக்கு மேல 
வளரவிடாம தட்டியே வச்சிருக்காரே! நீ இருக்குற மண்ணில் தான் 
நானும் இருக்கேன். உனக்கு கிடைக்கிற தண்ணிதான் எனக்கும் 
கிடைக்குது. ஆனா பாரு , நான் மட்டும் எப்படி வளந்துட்டேன். உனக்கு 
விதிச்சது அவ்வளவுதான் போல " என்று வார்த்தைகளாலேயே குத்திக் 
காயப்படுத்தியது. 
-
தென்னங்கன்றிடம் புன்னகை தவிர வேறெந்த பதிலும் வரவில்லை. 
இன்னும் சிறிது காலம் சென்றது. அதிலிருந்து அழகான குலை 
வெளிப்பட்டது. அது பூவும் , காய்களுமாக அழகாக மாறியது. 
அதனுடைய பெருமை இன்னும் அதிகமானது. இரவும், பகலும் 
தென்னங்கன்றைக் கேலி செய்து சிரித்தபடியே பொழுதைக் கழித்தது. 
-
நல்ல உயரம் . பிளவுபடாத அழகிய இலைகள், கம்பீரமான குலை . 
வாழை மரத்தின் பெருமைக்கு அளவே இல்லாமல் போனது. இப்போது 
காய்கள் முற்றின . ஒரு மனிதன் தோட்டத்துக்கு வந்தான். வாழை மரத்தை 
சந்தோஷமாய் சுற்றி வந்தான். வாழைக்காய்களைத் தட்டிப் பார்த்தான். 
-
தென்னை மரத்தைத் திரும்பிக்கூடப் பார்க்கவில்லை . இதை விட 
வேறென்ன பெருமை வேண்டும்? வாழை மரத்தின் பெருமை 
அடங்குவதற்குள் திடீரென ஒரு புதிய மனிதன் கத்தியுடன் வந்தான். 
முதலாவது மனிதன் பிடித்துக்கொள்ள , அதன் குலைகளை வெட்டி 
எடுத்தான். வாழை மரம் கதறியது. 
-
அதன் பெருமையெல்லாம் காணாமல் போனது. மரண பயம் வந்துவிட்டது. 
அது பயந்தபடியே அடுத்த காரியம் நடந்தது. ஆம் . வாழைமரம் வெட்டி 
சாய்க்கப் பட்டது. ஒரு வருட காலத்து ஆட்டம் முடிவுக்கு வந்தது. 
துண்டு துண்டாக வெட்டப்பட்டுத் தோலுறிக்கப் பட்டது. 
-
தென்னை மரம் இன்னும் பழையபடியே புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்தது. 
அதன் புன்னகைக்கு என்ன அர்த்தம் என்பது இப்போது வாழைமரத்துக்குப் 
புரிந்தது. ஒவ்வொரு நாளும் நமக்கும் எத்தனை கேலிகள் இது போல.. 
கவலைப்பட வேண்டாம். வேகமாக வளர்வதெல்லாம் , வேகமாகவே 
காணாமல் போகக் கூடும்.
-
--------------------------------
வாட்ஸ் அப் பகிர்வு