சிறு வயதில் விளையாடும் இடமே நெல்லடுக்கும் இடமும், காடும் தான். வாசலில் பல நூறு விளைச்சல் மூடைகள், கடலைக் காய், நெல், எல், இப்படி ஏதாவது காய்ந்து கொண்டே இருக்கும். குறைந்தது வீட்டிற்க்கு 5 , 6 ஆட்களாவது வேலையில் ஈடுபட்டுக் கொண்டே இருப்பார்கள். எங்களின் விளையாட்டும் வாசலைச் சுற்றியோ அல்லது ஏதேனும் மரத்தில் ஏறிக் கொண்டேணுமோ தான் கழிந்திருகிறது.

அப்பொழுதெல்லாம் பருவம் தவறாது மழை இருக்கும். அப்பொழுது என்பது ஏதோ 80 வருடம் முந்தயதல்ல. 20 வருடம் மட்டுமே முந்தையது நான் சொல்வதெல்லாம். பண்ணயமெல்லாம் அருமையாக நடக்கும். 10 மாடு , எருமை, கோழி, இப்படி கட்டுத்தறி நிரம்பியேதானிருக்கும். இப்பொழுதோ ஊருக்கு 10 வீடுகளில் காண்பதுவே கடினம். கூலிக்கு ஆட்களெல்லாம் இருப்பார்கள். விலைவாசியை போல நங்கள் தினம் நோக்கும் பிரச்சினை இப்பொழுது எது தெரியுமா? ஆட்கள் பற்றாக்குறை மற்றும் ஆள்கூலி.

ஒரு ஆள் கூலி தினம் ஒன்றுக்கு 200.
விளைச்சலுக்கு கடன் வேற.
ஆட்கள் பற்றாக்குறை .
பருவமழை பொய்க்கிறது.
எப்போ மழை வருகிறது எப்போ வெய்யல் அடிக்கிறது என்றே புரியாமல் வெள்ளாமை எப்படி செய்வது?
இந்த நிலத்தில் விளைச்சல் எடுத்துத் தான் குடும்பம் நடத்தனும்,
புள்ள குட்டிக்கு கல்யாணம் செய்யணும்
படிக்க வைக்கணும்
டவுனுல வர்ற வியாதி எல்லாம் எங்க ஊருலயும் கூடி கும்மி அடிச்சிட்டு இருக்கு...


பொலயாப் போன நெலத்துல வெளச்சல் எடுத்து அத வித்து, காசாக்கி, அதுல இருந்து தான் வைத்தியம் பாக்கணும்.
கெவுருமேண்டு ஆஸ்பத்திரிக்குப் போனா உசுரு திரும்பாதுன்னு தனியாருகிட்ட போறோம், அவுங்க என்னடானா காச புடுங்கு புடுங்குனு புடுகிட்டு தான் வெளியவே உடுறாங்க.

இதை எழுதும் போதே மனது வலிக்கிறது...

இந்தக் கட்டுரையை படித்துக் கொண்டிருபோரே
இப்போ நாங்க என்ன பண்ணிட்டு இருக்கோம்னா..... காடு கோடிக் கணக்குல விக்குதுங்க, வித்து காசா வச்சு புள்ளைய படிக்க வைக்கறோம், ஜம்முனு இருக்கோம்.

உங்களின் இந்தக்கட்டுரை என்னுள்ளத்தை உருகவைத்துவிட்டது தாங்களின் பதிவுகள் அத்தனையும் மிகவும் அருமையாக உள்ளது தொடர்ந்துதாருங்கள் கவிதா.

ரொம்ப உருக்கமான கட்டுரை..

RAJABDEEN wrote:

தமிழ்த்தோட்டம் (யூஜின்) wrote:ரொம்ப உருக்கமான கட்டுரை..

உங்களின் இந்தக்கட்டுரை என்னுள்ளத்தை உருகவைத்துவிட்டது .

என்ன பண்றது. எங்கள் குலத் தொழில் இப்போ உருக் கொளஞ்சி கெடக்குது. உயிர் போய் போய் வருது எங்களுக்கு. தின்னும் சோறெல்லாம் மருந்து. திராட்சை கொத்து மருந்தில் கட்டி தொங்கவிடப்பட்டே பெருசாகுது, கத்தரிக்காய்கு "டிமுட்டு" (பூசிக் கொல்லி மருந்து) வைக்கறாங்க. நாம எல்ல்லாம் மனுசங்க தானே ??? இப்படி உணவு தின்றால் நோய் வராமல், மருத்துவமனை பெருக்காமல், வீடும் நாடும் முடங்கிப் போகாமல் என்ன செய்யும்???. உடலுக்கும் அசிங்கம் குடி கொள்ளாமல் என்ன செய்யும், மனது கெடாமல் என்ன செய்யும்??? கிராமத்தில் இருக்கும் எங்களுக்கே மருந்தில்லா, ரசாயனம் இல்லா உணவு கிடைப்பது அரிது.. மற்றவர்களை என்ன சொல்ல ????.

ஆனால் இப்பொழுது விவசாயம் பற்றிய அவசியம் புரிந்திருக்கிறது அனைவருக்கும்... நிச்சயம் விவசாயம் ஒரு மாற்றத்திற்கு வரும். எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கிறது

கவி கவிதா wrote:

RAJABDEEN wrote:

தமிழ்த்தோட்டம் (யூஜின்) wrote:ரொம்ப உருக்கமான கட்டுரை..

உங்களின் இந்தக்கட்டுரை என்னுள்ளத்தை உருகவைத்துவிட்டது .

என்ன பண்றது. எங்கள் குலத் தொழில் இப்போ உருக் கொளஞ்சி கெடக்குது. உயிர் போய் போய் வருது எங்களுக்கு. தின்னும் சோறெல்லாம் மருந்து. திராட்சை கொத்து மருந்தில் கட்டி தொங்கவிடப்பட்டே பெருசாகுது, கத்தரிக்காய்கு "டிமுட்டு" (பூசிக் கொல்லி மருந்து) வைக்கறாங்க. நாம எல்ல்லாம் மனுசங்க தானே ??? இப்படி உணவு தின்றால் நோய் வராமல், மருத்துவமனை பெருக்காமல், வீடும் நாடும் முடங்கிப் போகாமல் என்ன செய்யும்???. உடலுக்கும் அசிங்கம் குடி கொள்ளாமல் என்ன செய்யும், மனது கெடாமல் என்ன செய்யும்??? கிராமத்தில் இருக்கும் எங்களுக்கே மருந்தில்லா, ரசாயனம் இல்லா உணவு கிடைப்பது அரிது.. மற்றவர்களை என்ன சொல்ல ????.

ஆனால் இப்பொழுது விவசாயம் பற்றிய அவசியம் புரிந்திருக்கிறது அனைவருக்கும்... நிச்சயம் விவசாயம் ஒரு மாற்றத்திற்கு வரும். எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கிறது

உண்மைதான்தோழி உங்கள் கருத்தை நானும் ஆதரிக்கிறேன் காரணம் நானும் உங்களில் ஒருத்தன் தான்.நம்பிகைதான் வாழ்க்கை என்று கடவுளை நம்பிக்கொண்டு வாழ்ந்து கொள்வோம் எல்லாம் அவன் நாட்டப்படியே.

RAJABDEEN wrote:
உண்மைதான்தோழி உங்கள் கருத்தை நானும் ஆதரிக்கிறேன் காரணம் நானும் உங்களில் ஒருத்தன் தான்.நம்பிகைதான் வாழ்க்கை என்று கடவுளை நம்பிக்கொண்டு வாழ்ந்து கொள்வோம் எல்லாம் அவன் நாட்டப்படியே.

மற்றம் வரும் நாள் தூரம் இல்லை

உண்மைத்தான் மாற்றம் வரும் நாள் தூரம் இல்லை

//இப்பொழுது விவசாயம் பற்றிய அவசியம் புரிந்திருக்கிறது அனைவருக்கும்... நிச்சயம் விவசாயம் ஒரு மாற்றத்திற்கு வரும். எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கிறது //