ஈன்றவள் மறந்ததில்லை

by **kavithaigal** Sat Feb 12, 2011 2:36 pm

அம்மா
அவள் தன் அங்கமெல்லாம் நொந்து பெற்றாள்
அம்மா
தன் பசியை மறந்து நம் பசியை உணர்ந்தாள்
அம்மா
எப்படி வந்தாலும் எதையும் கருதாது
அள்ளி அணைத்து முத்தமிடுவதில் உயர்ந்தவள்
அம்மா
முக மாற்றம் காண்பாள் முன் வந்து அணைப்பாள்
அம்மா
தன் பிள்ளை - காயப் பட்டால் கதறி அழுவாள் நெஞ்சிற்குள்
அம்மா
தன் பிள்ளை வியர்வை துடைக்க தன் புடவை தான் எடுப்பாள்

பிள்ளை - எல்லாம் கண்டிருப்பான்
எல்லாம் உணர்ந்திருப்பான் - இருந்தும்
அவளை அனாதையாய் ஆக்கி வைப்பான்

முகம் கூட மறந்திருப்பான்
சில நேரம் மற்றவர் முன் அவளை மறைத்திருப்பான்

இத்தனை செய்திருந்தும்
ஈன்றவள் மறந்ததில்லை தன் மகன் இவனென்று . . .

by **கவியருவி ம. ரமேஷ்** Sat Feb 12, 2011 3:04 pm

உங்கள் கவிதை என்னைக் கவர்ந்தது & அருமை

என் அம்மா

அம்மா என் அம்மா..

அன்பாய் அரவணைத்து..

ஆசை முத்தம் தந்து..

ஆராரிரோ பாடல் பாடி

என்னை தூங்க வைப்பாள்

என் அம்மா..!

காலையில் நான் தூக்கத்தில் இருக்க..

என் பக்கத்தில் வந்து..

என் தலையை வருடியபடி..

என் நெற்றியில் முத்தமிட்டு..

காலை வணக்கம் சொல்லி ..

சிரிப்புடன் அரவணைப்பாள்

என் அம்மா...!

படிப்பும் சொல்லித்தந்து ..

பாடல்களையும் படித்து காட்டி

தமிழ் பண்பாடுகளையும் சொல்லித் தந்து

நன்றாக படிக்க சொல்லி

உற்சாகமும் தருகிறாள்

என் அம்மா...!

நான் கோபத்தில்

சாப்பிடாமல் இருந்தால்

என்னிடம் எதோ சொல்லி

என்னை சமாதான படுத்தி..

எனக்கு சாப்பாடும் ஊட்டி விடுவாள்

என் அம்மா...!

எனக்கு ஒரு சின்ன காயமென்றாலும்..

பட படர்த்த இதயத்துடன்

துடி துடித்த பார்வையுடன்

என் காயத்துக்கும் மருந்து போடுவாள்

என் அம்மா...!

என் அம்மா நீ அம்மா..

என் அன்புத் தெய்வம் நீதானம்மா...!

by **கவிக்காதலன்** Sun Feb 13, 2011 12:21 am

கவிதை அருமை...!!!

by **kavithaigal** Wed Feb 23, 2011 12:43 pm

அழகாக அம்மா கவிதைக்கு
அம்மா என்பால் கொண்ட அன்பால்
நான் உங்கள் மேல் கொண்ட அன்பால்
அழகான கவிதை வாழ்த்துக்கள் நண்பரே
தொடர்ந்து ஆக்கமும் ஊக்கமும் தாருங்கள்
அன்புடன் கந்தவேல் கவிதைக்காக . .

by **அரசன்** Wed Feb 23, 2011 1:12 pm

kavithaigal wrote:
அம்மா
அவள் தன் அங்கமெல்லாம் நொந்து பெற்றாள்
அம்மா
தன் பசியை மறந்து நம் பசியை உணர்ந்தாள்
அம்மா
எப்படி வந்தாலும் எதையும் கருதாது
அள்ளி அணைத்து முத்தமிடுவதில் உயர்ந்தவள்
அம்மா
முக மாற்றம் காண்பாள் முன் வந்து அணைப்பாள்
அம்மா
தன் பிள்ளை - காயப் பட்டால் கதறி அழுவாள் நெஞ்சிற்குள்
அம்மா
தன் பிள்ளை வியர்வை துடைக்க தன் புடவை தான் எடுப்பாள்

பிள்ளை - எல்லாம் கண்டிருப்பான்
எல்லாம் உணர்ந்திருப்பான் - இருந்தும்
அவளை அனாதையாய் ஆக்கி வைப்பான்

முகம் கூட மறந்திருப்பான்
சில நேரம் மற்றவர் முன் அவளை மறைத்திருப்பான்

இத்தனை செய்திருந்தும்
ஈன்றவள் மறந்ததில்லை தன் மகன் இவனென்று . . .