ஒரு அடர்ந்த காட்டின் நடுவிலே, சிங்கராஜாவின் வீடு அமைந்திருந்தது. சிங்கராஜாவின் வீட்டைச் சுற்றி சின்ன, சின்ன குடிசைகளாக ஏனைய மிருகங்களான மான்கள், மரை, புலி, கரடி, யானை, குரங்கு, முயல். நரி, மற்றும் ஆமை, ஒட்டகம்....இப்படி வனவிலங்குகள், வீட்டு மிருகங்கள் , பறவைகள், பிராணிகள் என்று சந்தோசமாக வாழ்ந்து வந்தன.

இப்படியிருக்க சிங்கராஜாவின் அமைச்சரான ஓநாய் ஒரு நல்ல செய்தியை ராஜாவின் காதில் போட்டது.

அது என்னவென்றால் வருகின்ற 20 ஆம் திகதி தீபாவளித் திருநாள். அதனால் நகரில் எல்லாம் மக்கள் ஆனந்தமாக காணப்படுகின்றார்கள் ராஜா. தாங்களும் உத்தரவு தந்தால்....இங்கும் நாமும் , விழாக் கோலம் பூண்டலாம் என்று, சிங்கராஜாவிற்கு ஓநாய் சொன்னது.

இதனைக் கேட்ட மந்திரி கரடியாரும், ம்...ம்.....நல்ல செய்திதான். பாராட்டுக்கள், ஓநாயாரே என்றது. சிங்கராஜாவும் ம்...ஆகட்டும் அப்படியே ஆகட்டும். இன்று முதல் ...இந்த நம்முடைய ராஜப் பிரதேசமும் கலை கட்டட்டும் என்று உத்தரவு போட்டதும் மட்டுமல்லாமல் ஏனைய மிருகங்களுக்கு அவரவர்களுக்கு என்னென்ன வேலைகள் என்றதையும் பிரித்துக் கொடுக்கும் வேலையை நரியாரிடம் ஒப்படைத்தார். சிங்கராஜா..

அவரவர் தங்களுக்குரிய வேலைகளை செய்யத் தொடங்கின...ராஜா விட்டிலும் வேலைகள் நடைபெற்றன. முயலார் ராஜாவின் வீட்டு சுற்றுப் புறத்திலே வேலை செய்தது. ஆமையும் வேலை செய்தது. இடைக்கிடை எல்லா மிருகங்களும் ஓய்வு எடுத்துக் கொண்டு அரட்டை அடித்து வேலை செய்தார்கள். ஆமைக்கோ எரிச்சல் தாங்க முடியவில்லை. தன்னால் மற்றவர்கள் போல ஓடியாடி வேலை செய்ய முடியவில்லை என்று...மிகவும் பொறாமைப்பட்டது. தேவையில்லாமல் முயலுடன் சண்டைக்குப் போனது.

இதனைக் கண்ட சாமாதானப் பேச்சாளரான மான் வந்து....ஆமையின் முறைப்பாட்டைப் பெற்று...ஆமைக்கு நிறைய புத்திமதிகள் சொன்னது மான். ஆனால் ஆமையோ....யாருடைய சொல்லையும் கேட்கவில்லை....அந்த உயர கட்டிடத்தின் மேலே என்னையும் ஏற்றி விடுங்கள் நானும், மற்றைய மிருகங்களோடு வேலை செய்யப் போகின்றேன். என்று அடம் பிடித்தது. எல்லா மிருகங்களும் வந்து ஆமைக்குப் புத்தி சொன்னது..ஆனால் தான் பிடித்த பிடிவாதத்திலிருந்து பொறாமை பிடித்த ஆமை விடுபடவில்லை.

சரி....என்றும் தானே பட்டுத் தெரிந்து கொள்ளட்டும் என்றும் ஆமையாரை மிகவும் உயரமான கொப்புக்கு ஒட்டகச் சிவிங்கியின் உதவியுடன் ஏற்றி விட்டார்கள். கண்மூடி திறப்பதற்குள் என்ன நடந்தது.....ஆமை அண்ணா...ஐயோ...என்று அலறிக் கொண்டு தொப்பென்று கீழே விழுந்தார். மற்ற மிருகங்கள் கொல்லெனச் சிரித்தார்கள். ஆமைக்கு அவமானமும் , வேதனையும் சூழ்ந்து கொண்டன. அப்போதுதான் ஆமை அண்ணா தன் தவறை உணர்ந்து கொண்டார். அடடா தப்பு பண்ணிட்டேனே....எம்மால் முடிந்த வேலைகளை மட்டுமே செவ்வனவே செய்து முடிக்க வேண்டும். அதை விட்டு மற்றவரைப் பார்த்து நாம் பொறாமைப்படக் கூடாது.நமக்கென்று இருக்கும் திறமைகளை வைத்துக் கொண்டு நாம் திருப்தியான வாழ்வை வாழனும் என்றும், ஒரு போதும் பேராசைப்படக் கூடாது என்றும் தன் தவறை உணர்ந்து அழுதது.

பார்த்தீர்களா பிள்ளைகளே....நாங்கள் ஒருபோதும் அடுத்தவரைப் பார்த்து பொறாமைப்படக் கூடாது. ஆமை என்ற படியினால் தப்பித்து விட்டது. பேராசையினால் விளைந்த விளைவு. எப்பொழுதும் அது நமக்குக்கேடு விளைவிக்கும். சரி, சரி இங்கு வருகை தந்த அனைவருக்கும் தீபாவளி நல்வாழ்த்துக்கள் கூறி விடைபெறுகின்றேன்.

நன்றி நிலா தனிமதி

பொறாமைப்படக்கூடாது என்பதனை அழகாக கதைமூலம் விளக்கியுள்ளீர்கள் பகிர்வுக்கு நன்றி

பகிர்வுக்கு நன்றிங்க தலைவா