பொய்மை புதைந்த பூவை நீ!

by **அ.இராமநாதன்** Sun Apr 24, 2011 1:03 pm

* காதல் என்ற
சுண்ணாம்பு காளவாயை
திறந்து வைத்தாய்...
இடறி விழுந்த என்னின்
ஆயுள் குடித்தாய்!
-
* உன் கலப்பட விழியை
என்னில் திணித்தாய்...
என் சுத்தமான காதலை,
"தீ' நாவால் சுவைத்தாய்!
-
* உன் ஒரு இதயத்தை வைத்து
வாழ்ந்து முடித்து விட்டேன்...
இனி, நான் சாவதற்காய்
இன்னொரு இதயம் கொடு!
-

* "நம்பிக்கையற்ற'
என்ற சொல்லுக்கு...
அகராதியில்
உன் பெயரைத்தான்
சேர்த்திருப்பதாக
எனக்கொரு செய்தி!
-
* நீயொரு காரியவாதி...
உன்னை கட்டிக் கொண்டு
போன அவனும்...
உன்னை வெட்டிக் கொண்டு
வந்த நானும் - அப்பாவிகள்!
-
* இதயம் துடிக்கும் என்று
எனக்குத் தெரியும்...
இதயம் நடிக்கும் என்று
இப்போதுதான் உணர்ந்தேன்!
-
* இதயம் தசையாலானதென்று
எனக்குத் தெரியும்...
இதயமும் இரும்பாக இருக்குமென்று
இப்போதுதான் உணர்ந்தேன்!
-
* வஞ்சமில்லாத உண்மை நான்...
நெஞ்சமில்லாத பொய் நீ!
-
* பூ என்றால்
சிரிக்கக் கூடியது தானே...
உன்னையும்
பூவாகத்தான் நினைத்திருந்தேன்...
அழ வைத்து விட்டாய்!
-
* என்னை யாரும்
அவ்வளவு எளிதில்
வீழ்த்த முடியாது
என்றெண்ணியிருந்தேன்...
உன் சின்ன புன்னகையாலேயே
என்னை அழைத்துச் சென்று
புதை குழிக்குள் தள்ளி விட்டாய்!
-
* உன்னால் மட்டும்
எப்படி முடிந்தது...
ஒரே மைதானத்தில்
இரண்டு விளையாட்டுக்களை ஆடி
இரண்டிலுமே ஜெயிக்க!
-==========================

— இளைய சாகுல், துபாய்.

நன்றி: வாரமலர் (தினமலர்)