எங்கேயும் எப்போதும். படம் முடிந்தபோது என் கண்களும் கண்ணீரை பிரசவித்துக்கொண்டிருந்தன... உலகத்தில் நாம் மிகவும் நேசிக்கும் நம் சொந்தங்கள் நம்மை விட்டு பிரியும் தருணம் இதயம் வெடித்துவிடும் நிலையை எட்டிவிடும். படம் முழுக்க உறவுகளின் பாலத்தை போகிற போக்கில் வெகு இயல்பாக சொல்லிவிட்டார் இயக்குனர். 5 வருடம் கழித்து துபாயிலிருந்து திரும்பும் தகப்பன், தன் குழந்தையிடமிருந்து கடைசியாய் தொலைபேசி அழைப்பு வரும்போது அந்த மனிதன் பிணமாய் போகும் காட்சி மனதை உருக்கும்படியாய் இருந்தது. இது படம், கதாபாத்திரங்கள் என்பதை தாண்டி படம் மனதை நெகிழ்வடைய செய்கின்றன. நிஜத்தில் நடந்த இந்த சம்பவத்தில் இதை விடவும் அதிகமாக இறந்துபோனவர்களின் அத்தனை கனவுகளும் நொறுக்கபட்டிருக்கும் என்பது உண்மை. ஜெய் அஞ்சலி இவர்கள் கதாபாத்திரங்கள் மிகவும் ரசிக்கவைத்தன.. காதலிச்சா போதாது. அதையும் தாண்டி வாழ்வியலுக்கான விஷயங்கள் உள்ளன என்பதை இன்றைக்கும் காதலிக்கும் அனைவருக்கும் பால பாடமாய் பாடம் எடுத்துரைத்திருக்கிறார் இயக்குனர். ஜெய் உடல்தானம் செய்ய ஒப்புக்கொள்ளும் பத்திரத்தில் கையெழுத்து போட தயங்க, அஞ்சலி கோபமாக பேசும் வசனங்கள் எல்லாம் ஒரு கணம் யோசிக்க வைக்கின்றன. அனன்யாவின் அக்காவாக நடித்திருப்பவர் மிக இயல்பான நடிப்பை கொடுத்திருக்கிறார். படம் முழுக்க பேருந்தில் பயணிக்கிறது. பேருந்து மோதும் தருணத்தில் உண்டாகும் நிகழ்வுகளை மிக உயர் தரமாக படமாக்கியிருக்கிறார்கள்.

கதாபாத்திரங்கள் அனைத்துமே படத்திற்கு உயிரூட்டுகின்றன.

கண நேர விபத்து எத்தனை பேரின் கனவை நொறுக்குகின்றன என்பதை உணர வைக்கிறது படம் "பாடம்"

எங்கேயும் எப்போதும்
மனதில் என்றென்றைக்கும் நிழலாடும்