பீர்பால் கதை

டில்லி பாதுஷா அக்பருக்கு திடீரென்று ஒரு நாள் குளிக்க வேண்டும் என்ற விபரீத ஆசை வந்து விட்டது.

வாரிசுகளையும் கூட்டிக் கொண்டு, பீர்பாலுடன் யமுனை ஆற்றங்கரைக்குப் போனார். எல்லாத் துணிகளையும் அவிழ்த்துப் போட்டு விட்டு, பாதுஷா வாரிசுகளோடு ஆற்றில் ஆனந்தமாகக் குளித்துக் கொண்டிருந்தார். கரையில், பீர் பால், பாதுஷா, வாரிசு நம்பர் ஒன் வாரிசு நம்பர் டூ மூன்று பேருடைய துணிகளையும் தோளில் சுமந்து கொண்டு நின்று கொண்டிருப்பதைப் பார்த்தவுடன், பாதுஷாவுக்கு பீர்பாலை நக்கல் செய்ய வேண்டும் என்று தோன்றியது.

"பீர்பால்! உன்னைப் பார்க்கும்போது என்ன தோன்றுகிறது தெரியுமா?" என்று மெதுவாக ஆரம்பித்தார் அக்பர்.

"ஹூசூர்! உங்களுக்கு என்ன தோன்றுகிறது என்பதை நீங்கள் சொன்னால் தானே தெரியும்? சொல்லுங்கள்!" என்று அமைதியாகப் பதில் சொன்னார் பீர்பால். அக்பருக்கு நாக்கு வரை வந்து விட்ட நக்கலை அடக்கிக் கொள்ளத் தெரியவில்லை! இப்படியெல்லாம் அறிவுஜீவித் தனமாக எல்லாம் யோசிக்கத் தெரிந்து அதற்கு அப்புறம் பேசினால் எப்படிப் பாதுஷாவாக இருக்க முடியும்?

"வண்ணான் கழுதை பொதி சுமந்து கொண்டிருக்கிற மாதிரி, நீங்கள் துணியை சுமந்து கொண்டிருப்பது தெரிகிறது! என்ன பீர்பால், நான் சொன்னது சரிதானே!" அக்பருக்கு பீர்பாலை நக்கலாகப் பேசி விட்ட சந்தோஷம், ஹோவென்று இரைந்து சிரித்தார்! வாரிசுகளுக்கும் ஏக சந்தோஷம்! பாதுஷா எப்படியெல்லாம் பேசுகிறார்! இதற்காகவே எவரை விட்டாவது ஒரு பாராட்டு விழா எடுத்து விடலாம் என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தார்கள்.

பீர்பால் பொறுமையாகப் பதில் சொன்னார்: "ஹூசூர்! முழு உண்மை! ஆனால் ஒரு சின்னத் திருத்தம்!நீங்கள் சொன்னது போல நான் சுமந்து கொண்டிருப்பது ஒரு கழுதைப் பொதி சுமை அல்ல! மூன்று கழுதைகளின் சுமையை சுமந்து கொண்டு நிற்கிறேன்!"

பாதுஷாவுக்கும், வாரிசுகளுக்கும் முகத்தில் ஈயாடவில்லை! பீர்பாலைக் கழுதையாகப் பரிகாசம் செய்யப் போய்த் தாங்களே கழுதையான சோகம், பீர்பாலுக்கு சரியான பதில் பாடம் சொல்ல முடியாத சோகத்தை யமுனையில், இன்னொரு முழுக்குப் போட்டாலாவது தீர்த்துக் கொள்ள முடியுமா என்று மறுபடி முழுக்குப் போட ஆரம்பித்தார்கள்.

பீர்பாலின் கதைக்கள் அனைத்துமே நன்றாக இருக்கும்