அம்மாவுக்கு ஒரு கடுதாசி வேதனையுடன் ........... ! (என் தாய்க்கு சமர்பணம் )

by srivai.khader Sat Mar 17, 2012 11:48 am

அம்மாவுக்கு ஒரு கடுதாசி வேதனையுடன் ........... ! (என் தாய்க்கு சமர்பணம் )

என்னை உன் கருவறையில் இறைவன்
சிறைபடுத்தி எனக்காக நீ சுவாசித்தாய்

உன் சுவாசத்தில் உன் வாரிசாக
வளர்ந்த பெருமை இன்னும் எனக்கு

அந்த ஈரைந்து மாதங்களில் உனக்கு
எத்தனை இன்னல்கள் தந்திருப்பேன்

இறுதியில் அந்த மரண வலியையும்
தாங்கி என்னை ஒரு மனிதனாக மண்ணில்

அப்பாவும் உங்களை சார்ந்தவர்களும்
மகிழ்சியில் உன்னை , என்னையும்

மாறி, மாறி முத்தமிட்டது இன்னும்
என் கன்னத்தில் அன்பு ரேகையாக

என் வளர்சியின் ஒவ்வொரு பரிமாணத்தையும்
ரசிப்பதில் அத்தனை மகிழ்சி உனக்கு

தூக்கம் மறந்து எனை தூக்கி நடந்து - இன்னும்
ஊக்கம் தர உன் உதிரப்பாலை உணவாக

ஊட்டி வளர்த்து உலகில் ஒரு மனிதனாக
உயர்ந்த நிலையில் நான் இன்று

நான் பிறந்த சந்தோசம் மனதில் இருந்தாலும்
என் எதிர் காலம் எண்ணி கனத்தது மனது

கஷ்டத்தை சுமந்து கல்வியை தந்து
என்னை ஒரு பட்டாதரியாக

அந்த பெரிய ஆசையில் உங்கள்
சிறிய கனவும் நிறைவேறியது

உன்னுடன் கழித்து வந்த நாட்கள்
பார்த்து பார்த்து நீ ஊட்டிய பாசத்தில்

இன்னும் சின்னதாய் ஒரு ஆசை
என்னை திருமணம் செய்து பார்க்க

உனக்கு ஒருத்தி வந்தால் உன்னை,என்னை
கவனித்து கொள்வாள்: நீ ! சொன்ன வார்த்தை

உன் ஆசையும் நிறைவேறியது - இன்னும்
என் சந்தோசமும் அதுவாக

விரைவாக ஓடிய வாழ்கையில் - ஒரு
சுட்டி பேத்தி உனக்கு

மாறாத என் மனைவி குணம் - இன்னும்
மீளமுடியாத என் இயலாமை

தினம் ஒரு போராட்டம் இறுதியில்
உன்னை சிறை படுத்தி விட்டேன்
அந்த "முதியோர் இல்லத்தில் "

கடைசி காலங்களை என்னுடன் வாழ
நீ கட்டி வைத்த மன கோட்டை
மண் கோட்டையாய் சரிந்தது உன் ஆசையும்

நீ எனக்கு செய்த கடமை வரிசை படும்
நான் உன்னை வருத்த படுத்தியதுதான்
இன்னும் உண்மை

ஒரு முறை நாங்கள் உணவருந்தும்
அந்த வேலையில் .... உன் சுட்டி பேத்தி
கெட்டியாக கேட்ட கேள்வி
அந்த இளம் தளிரின் மனதிலிருந்து

அப்பா ! நானும் பெரியவளா ஆயி சம்பாதிச்சா
பாட்டி மாதிரி உன்னையும் , அம்மாவையும்
அந்த வயசான்வங்களோடு அந்த விட்டுல
கொண்டு விட்டுரனுமா ............ ஏன் ?
என்கூட வச்சிருக்க கூடாத என்றால் !

சுவாசிக்க மறந்த்தது போல் என் இதயம்
ஒரு நிமிடம் நின்று இயங்கியது

அந்த பிஞ்சு மனதில் புதைந்திருந்த நஞ்சு
என்னத்தை எண்ணி வெட்கப்பட்டு
வேதனையுடன் இந்த கடுதாசியை
உனக்கு எழுதுகிறேன்

இந்த கடுதாசி உனக்கு கிடைக்கும் முன்
நாங்கள் வருவோம் உன்னை அழைத்து போக

இந்த ஒரு முறையாவது எங்களை
நீ மன்னித்து விடு !

அம்மாவுக்கு ஒரு கடுதாசி வேதனையுடன் ....... !

இப்படிக்கு
உன் அன்பை நாடும்
உன் மகன் .

-ஸ்ரீவை.காதர் -

by **தமிழ்1981** Sat Mar 17, 2012 6:48 pm

"மாறாத என் மனைவி குணம் - இன்னும்
மீளமுடியாத என் இயலாமை "

சிலரின் இயலாமையினால் தான் வாழ்வின் உண்மையான சந்தோஷங்கள், உறவுகள் கூட தூரப் போகின்றது.... நல்ல ஒரு கருத்தைக் கூறும் கவிதை... மிக்க மகிழ்ச்சி