கலைமகள் காளியாகிறாள்!

by ரௌத்திரன் Fri Jan 11, 2013 2:16 pm

வெள்ளைத் தாமரையில்
வீற்றிருந்து வீற்றிருந்து
வெறுத்துவிட்ட எனக்கு

சிம்மவாகனம் கொஞ்சம்
சிலிர்ப்பைத் தருகிறது....

வீணையை மீட்டி மீட்டி
விரல்கள் பத்திலும்
விரக்தி....

எனவே

வீணையை வளைத்து
வில்லாக்குகிறேன்

நாதம் சுரக்கும்
நரம்புகளை அறுத்து
நாணாக்குகிறேன்

அட்சரக் கோலை
அம்பாக்குகிறேன்

ஆம்,

திசைகள் எட்டிலும்
முரசு கொட்டி
முழங்குங்கள்

"கலைமகள்
காளியாகிறாள்...." என்று.

வேதத்தின்
வேராய் இருப்பதைவிட

நாதத்தின்
நாடியாய் இருப்பதைவிட

நீதியின்
நிழலாய் இருக்கலாமென்று
தீர்மானித்துவிட்டேன்.

எனவே

திசைகள் எட்டிலும்
முரசுகொட்டி
முழங்குங்கள்

"கலைமகள்
காளியாகிறாள்....." என்று.

நான்
காளியாவதற்கு
காரணங்கள் ஆயிரம்.

ஆயினும்
அவற்றுள்
நான்
முக்கிய காரணமாய்
முன்வைப்பது ஒன்றைத்தான்.

முத்தமிழ்க் கவிகளென்று
முண்டாசு கட்டிக் கொண்டவர்களே
நீதியின் கண்களுக்கு
தம்
கவிதைத் தறியால்
கறுப்புத்துணி நெய்துகொண்டிருப்பதைத் தான்!

அது
கனவுகளே
கரையான்களாகி
கருமணியை அரித்துவிடும்
கொடூரம்....

வீணையின் நரம்புகளே
சுரங்களுக்கு
சிறைக்கம்பிகளாகிவிடும்
சித்ரவதை.....

அன்று கண்ணனாய் இருந்து
பாரதம் வெல்லப்
"பா" "ரதம்" ஓட்டிய
பாரதி போல்

இன்னொரு புலவன்
இங்கு வரும்வரை

நான்
காளியாவது
கட்டாயமாதலால்

திசைகள் எட்டிலும்
முரசுகொட்டி
முழங்குங்கள்

"கலைமகள்
காளியாகிறாள்....." என்று.

இதோ!
இதோ வருகிறேன்!

கள்ளக் கவிஞர்களின்
குரல்வளை கடித்து
ரத்தம் குடித்துக் கொள்ள...

தமிழைத்
தலைகுனிய வைத்தவர்
மண்டை ஓடெடுத்து
மாலை அணிந்துகொள்ள.....

பொய்யெழுதும் புலவர்தம்
மெய் எரித்த
சாம்பல் எடுத்து
சரீரம் பூசிக் கொள்ள.....

ருத்ர மூர்த்தியும்
தொடை நடுங்க

ஆடி ஆடி
அதர்மம் அழிக்க

திசைகள் எட்டிலும்
முரசு கொட்டி
முழங்குங்கள்

"கலைமகள்
காளியாகிறாள்...." என்று!

-----------ரௌத்திரன்