இங்கு தான் விழுந்து கிடக்கிறேன் - ருத்ரா

by **கவியருவி ம. ரமேஷ்** Thu Oct 17, 2013 9:02 pm

இங்கு தான் விழுந்து கிடக்கிறேன்.
================================================ருத்ரா

அது ஒரு
மாநகராட்சி குப்பைத்தொட்டி.
அதனுள்
மடங்கி சுருண்டு கிடந்தேன்
மரவட்டையாய்.
புசு புசு வென்று நசுக்குட்டான் பூச்சியாய்.
அதன் ரோமக்காடுகளில்
வர்ணப்பிரளயம் கருவுற்ற‌
புழுக்கூடு போல் உஞ்சல் ஆடும்
கனவுகளும் கிடந்தன.
அப்புறம் வானம் முழுதும்
முகம் வருடும்
ஏழு வர்ணச்சாமரம் கொண்டு வீசும்
படாம்பூச்சிப் பரிமாணத்துக்கு
காத்து இருக்கும்
தருணங்களும் அங்கு ஆவியுருவில்
அவிந்து கிடந்தன.

என் மீது
அவள் வீசிய ஒரு புன்முறுவல்
ஒரு நாள்
என்னை எங்கோ கொண்டுபோய்விட்டது.
அதன் பிறகு
எங்களுக்கு எதுவுமே
ஒரு பொருட்டு இல்லை.

சினிமாவின் இருட்டுகளின் இடுக்குகளில்
அவள் பொட்டுகள் எல்லாம்
எனக்கு பௌர்ணமிகள்.
புதிய ஃபேஷன் வடிவில்
மூக்குத்திப்பூக்கள் எல்லாம்
இடுப்பின் காஷ்மீர் பள்ளத்தாக்குகளிலும்
இமைவிரிப்பின் மின்னல் பிளவுகளிலும்
செவி மடல்களில்
சரகொன்றை பூவரிசைகளாவும்
பூக்கத்தொடங்கிய‌
அவள் அழகில்
நான் என்றோ எங்கோ
தொலைந்து போய்விட்டேன்.

இப்போது திடீரென்று
இங்கே விழுந்து கிடக்கிறேன்.
இது எப்படி?

என் மேல் விழுந்தன‌
வண்டி வண்டியாய் குப்பைகள்.
அரை குறையாய் ஒயின் பாட்டில்கள்.
சுருக்காங்கண்ணி அவிழ்க்காத குறையாய்
உள்ளாடைகள்.
ப்ளாப்பிகள்.
பேட்டரி கட்டைகள்.
மீன் எலும்புகள்.
சூப்புக்கு உறிஞ்சியது போக‌
கோழிக்கால்கள்.
கும்பாபிஷேகம் நடத்தியபின்
சமஸ்கிருத ஓம் துண்டு துண்டாக்கப்பட்ட‌
ஹோம குண்ட மண்கட்டி மிச்சங்கள்.
சருகான மாவிலை தோரணங்கள்.
பிள்ளைகள் எடுத்து விளையாட‌
பலூன் ஊத மறந்த
இன்னும் அசிங்கமாகிப்போகாத‌ நிரோத்துகள்.
பழைய பாத்திரக்கடைக்காரன்
எட்டணா கூட தர அடம் பிடித்து மறுத்த‌
அழுக்கு கந்தல்
வக்கீல் கோட்டுகள்
செத்துப்போன காலத்தின்
காகித பிணங்களான‌
பழைய வருட‌
வர்ண வர்ண காலண்டர்கள்.
ஒரு சின்ன சிப் கிடைக்கவில்லை
என்பதற்காக‌
இங்கு வந்து வீழ்ந்துகிடக்கின்றன‌
டேப் ரிக்கார்டர்கள்....

அப்புறம்
அந்த கல்யாணவீட்டுக்குப்பைகள்.
நாலு பேர் வந்து தூக்கிப்போக‌
காத்திருக்கும் நீண்ட உடல் போல்
குலையோடும் கிழிந்த இலையோடும்
வாழைமரம்.
காகிதகந்தல்கள்.
மிச்சமான கல்யாண அழைப்பிதழ்கள்.

அதோடு...
ஆ..ஆ..ஆ
இது என்ன?
அறுந்து விட்டனவா
என் ரத்த நாளங்கள்...?
என் மேல் வந்து விழுந்தது
ஒரு மணப்பெண் மெஹந்தி போட்டு
முடித்த "கூம்பு"க்குழல்கள்..

கடைசியாக விழுந்தது
குப்பை அல்ல.
பூகம்பம்.பிரளயம்.சுநாமி
மரவட்டையாய் அடியில்கிடந்த நான்
துள்ளி எழுந்து விட்டேன்.
நரசிம்மம் பிளந்த இரணியன் போல்
அந்த குப்பைகள் எல்லாம்
குடல்கள் போல் அந்த தெருவெல்லாம்
இறைந்து படர்ந்து கிடந்தன.

வெறியோடு
அந்த மெஹந்திக்குழலை
கையில் பிடித்துக்கொண்டு
ஆனந்த கூத்து ஆடினேன்.

அது நான் அவளுக்கு கொடுத்தது.
அது பிதுங்கியபோது
என் இதய அறைகளின்
ஆரிக்கிள் வெண்ட்ரிகிள் எல்லாம்
பிதுங்கி விழுந்து
எங்கள் சொப்பன "ஜெல்லி"மீன்களின்
மயிர்கள் உமிழும் பச்சை நிற ரோஜா நிற‌
ஒளித்தீற்றுகளாய்
கோலம் காட்டியிருக்கும் அல்லவா!

வர்ண வர்ணமாய்
நான் எரிந்து கொண்டிருந்தேன்.
எனக்குள் தோற்றங்கள்
என்னையே பிசைந்து
தின்றுகொண்டிருக்கும் பூதங்கள்.
வெடித்து வீழ்ந்த என் அந்தரங்கத்து வானம்
கலர் கலராய் வாந்தியெடுக்க‌
முண்டிக்கொண்டிருந்தன.

லுங்கியை அவிழ்த்து
தலையில் முண்டாசு கட்டிக்கொண்டு
உற்சாகமாய் ஆடும்
சினிமா கதாநாயகன் போல்
நானும் ஆடினேன்.
அந்த மெஹந்தி குழல் என்னை
இப்போது ஒரு குரங்காட்டி போல்
ஆட்டி வைத்தது..

அதில் உள்ள‌
என் வண்ணக்கனவுகள் எல்லாம்
வானவில் குழம்பு லாவாவாய்
என் சோகத்தீயை அல்லவா
அவள் கைகளில்
பூங்கொடியாய்
மலர் ஓவியங்களாய்
இழைத்திருக்கும்!

கசங்கிய அழைப்பிதழில்
மணமக்கள் பெயர்களில்
என் பெயர் இல்லை.
யாரோடோ ஒட்டிக்கொண்டு
அவள் பெயர்.
இது எப்படி நடக்கும்?

நடக்கிறது எல்லாம் நல்லதுக்காகவே நடக்கிறது.
நடந்தது எல்லாம் நல்லதுக்காகவே நடந்தது.
நடப்பது எல்லாம் நல்லதுக்காகவே நடக்கும்.

யாரோ ஒலிபெருக்கியில்
சொற்பொழிவு என்ற பெயரில்
என் காதலுக்குள் இருந்த‌
என் உயிரெழுத்தையும் மெய்யெழுத்தையும்
கசாப்பு செய்து கொண்டிருந்தார்கள்.

எனக்காக அவள் விட்ட‌
கடைசிக்கண்ணீர் சொட்டு
அழைப்பிதழ் கசங்கலில்
அவள் பெயரில் விழுந்து
லென்ஸ் போல‌
அவளையே பிரம்மாண்ட உருவமாய்
காட்டிக்கொண்டிருந்தது.

நான் இங்கு தான் விழுந்து கிடக்கிறேன்.
அந்த உருவத்தைப்பார்த்துக்கொண்டே
அரூபமாய்
இங்கு தான் விழுந்து கிடக்கிறேன்.

======================================================ருத்ரா