இந்துக்களிடையே ஒரு கதை உண்டு.

ஒரு தாய்; அவளுக்கு ஒரு மகன்; அந்த மகனோ 
தாசிலோலன்; ஒரு தாசியிடம் மனதைப் பறிகொடுத்தான்.

`மனம் போனபடியே பொருள் போகும்’ என்றபடி 
பொருளையும் பறிகொடுத்தான்.

அவனிடம் பொருளில்லை என்பதை அறிந்த கணிகை 
அவனைத் துரத்தியடித்தாள்.

அவனோ மோக லாகிரி முற்றி, “உனக்கு எது வேண்டுமோ 
கொண்டு வருகிறேன்” என்று காலில் வீழ்ந்தான்.

அவள் கேலியாகச் சிரித்துக்கொண்டே, “உன் தாயின் 
இருதயம் எனக்கு வேண்டும்” என்றாள்.

காம மயக்கத்தில் சிக்கிய அவன், தாயிடம் ஓடினான்.

“அம்மா! அவளுக்குக் கொடுப்பதற்கு என்னிடம் 
ஏதுமில்லை. உன் இருதயம் வேண்டும் என்கிறாள். 
அவளை என்னால் மறக்க முடியாதம்மா” என்றழுதான்.

தாய் கேட்டாள்:

“அதன்மூலம் அவள் திருப்தியடைந்து உன்னுடனேயே 
இருப்பாளோ மகனே?”

“இருப்பாள்!” என்றான் மகன்.

தன்னைக் கொன்று இருதயம் வெட்டி எடுத்துக் 
கொள்ளும்படி தாய் கூறினாள்.

அவன் தாயைக் கொன்றான்; இருதயத்தை எடுத்தான். 
வலது கையில் ஏந்தியவாறு கணிகை வீடு நோக்கி 
ஓடினான். வழியில் ஒரு கல் தடுக்கிக் கீழே விழுந்தான். 
கையிலிருந்த தாயின் இருதயம் நான்கு அடி தள்ளி 
விழுந்தது.

அடிபட்டு விழுந்த அவனைப் பார்த்து, அதே இருதயம் 
சொன்னது:

“ஐயோ! வலிக்கிறதா மகனே! நான் உயிரோடில்லையே 
உனக்கு மருத்துவம் செய்ய!”

மகன் “அம்மா!” என்றலறினான். அவன் ஆவி பிரிந்தது.

ஆம், அதன் பெயர்தான் தாய்மை!
-
ஓர் இடத்தில் நான் சொன்னேன், “இறைவன் உன் 
ஆத்மாவுக்கு மட்டுமே பொறுப்பேற்றுக் கொள்கிறான்” 
என்று.
-
ஆனால், ஓர் அன்னையோ உன் ஆத்மாவுக்கும் 
உடம்புக்கும் பொறுப்பேற்றுக் கொள்கிறாள்.
-
கடைசியாக, தாயை மதிப்பவர்களுக்கு, பக்தி 
செலுத்துவோர்களுக்கு, எப்படி வாழ்வு வரும் என்பதைச்
 சாதாரண மனிதனுக்கும் புரியும்படி சொல்கிறேன்.
-
இன்று படவுலகில் இருபது வருஷங்களாக அசைக்க 
முடியாமல் இருந்துவரும் நட்சத்திரங்கள், அரசியலில் 
திடீரென்று, அதிர்ஷ்டம் வாய்ந்த குறைந்த கல்வியே 
உள்ள தலைவர்கள், அனைவரையும் எண்ணிப் 
பாருங்கள். அவர்கள் அனைவரும் தாயிடம் பக்தி 
செலுத்திய ஒரே காரணத்தினால் முன்னுக்கு 
வந்தவர்கள்!
-
----------------------------------------------------------------------

அர்த்தமுள்ள இந்துமதம் - கண்ணதாசன்