நான், மதுரை, ஆர்.சி., நடுநிலைப் பள்ளியில், 1984ல் ஒன்றாம்
வகுப்பு சேர்ந்த போது நடந்த நிகழ்வு…

தற்போது என் வயது 38. அப்போதெல்லாம், பள்ளியில் சேர்வதற்கு,
வலது கையால் இடது காதை தொட வேண்டும். அப்படி தொட்டால்
தான், பள்ளியில் சேர்த்து கொள்வர்.

‘நீ பார்ப்பதற்கு சிறுமியாக இருப்பதால், உன் வலது கையால்,
இடது காதை தொட சொல்லுவர். அப்படி தொட்டால் தான்,
பள்ளியில் சேர்த்துகொள்வர். எனவே, இப்போதிலிருந்து, காதை
தொட பழகிக்கொள்’ என்று என் பெற்றோர், இரண்டு நாட்களுக்கு
முன்பே பயத்தை ஏற்படுத்திவிட்டனர்.

மறுநாள், தலைமை ஆசிரியர் அறைக்குள் நுழைந்தவுடன்,
நான் காதை தொட்டுக்கொண்டே இருந்தேன்.

‘நான் சொல்லாமலேயே நீ தொட்டுவிட்டாயே’ என்று சிரித்தபடி
கேட்டார் தலைமையாசிரியர்.

‘தொடவில்லை என்றால், பள்ளியில் சேர்க்க மாட்டீர்கள் என்ற
பயத்தில், வரும் வழியில் காதை தொட்டுக்கொண்டே தான் வந்தாள்’
என்றனர் பெற்றோர்.

அதற்கு தலைமை ஆசிரியர், ‘நீ நன்றாக தொட்டுவிட்டாய்…
உன்னை பள்ளியில் சேர்த்து கொள்கிறோம்’ என்றார்.
பள்ளியில் சேரும் போது அழாமல், படிப்பில் ஆர்வமாய் இருந்ததை
பாராட்டியதோடு, சாக்லேட்டும் கொடுத்தார் தலைமை ஆசிரியர்.

அந்த வயதில், ஏன் இவ்வாறு தொட சொன்னர் என்று புரியவில்லை.
பிள்ளைகளை, ஐந்து வயது நிரம்பும் முன் பள்ளியில் சேர்க்கின்றனரா
என்றும், பிள்ளைகளின் வளர்ச்சியை தெரிந்துக் கொள்ள இவ்வாறு
செய்தனர் என்றும், அதன் பின் தான் புரிந்தது.

ஆனால், இன்றைய காலகட்டத்தில், பிள்ளைகளை, மூன்றரை
வயதிலேயே ப்ரி கே.ஜி.,யில் சேர்த்து விடுகின்றனர்; நான்கு வயதில்,
எல்.கே.ஜி.,யில் சேர்த்து, எழுத ஆரம்பித்து விடுகின்றனர்.
குழந்தைகள் எத்தனை பாவம்.
அந்த நாளை என்னால் மறக்க முடியவில்லை
–
———————————————–
– கே.சிவசங்கரி, மதுரை.