அதிகாலையில் துயில் எழுந்து ...
தூரத்துபார்வை கூட தெரியாத பொழுதில் ...
தலையிலே ஒரு கம்பீர தலைப்பாகை ...
கமக்கட்டுக்குள் ஒருமுழ துண்டு ...
தோளிலே மண்வெட்டி -உன் உழைப்பையே 
காட்டும் விவசாய பாரதி -நீ 
யாருக்கு வரும் இந்த தைரியம் ....?

கொட்டும் மழையில் உடல்விறைக்க...
உழைப்பாய் - வாட்டும் வெயிலில் ...
குருதியே வியர்வையாய் வெளிவர ....
உழைப்பாய் - நட்டுநடு ராத்திரியில் ...
காவல் செய்யவும் புறப்படுவாய் ..
யாருக்கு வரும் இந்த தைரியம் ....?

பட்ட விவசாய கடனை அடைக்க 
பட்டையாய் உடல் கருகி ....
விற்று வந்த வருவாயை ..
கடனுக்கே கொடுத்துவிட்டு ...
அடுத்துவரும் காலத்தில் சாதிப்பேன் ..!!!
அதுவரையும் காத்திருக்கும் -உன் துணிவு 
யாருக்கு வரும் இந்த தைரியம் ....?

உச்ச அறுவடை பொழுதினிலே ...
உச்ச சந்தோசம் பொங்கிடும் வேளையிலே ..
நட்டுநடு ராத்திரியில் அடித்துபெய்யும்...
பேய் மழையால் -அறுவடைக்கு தயாரான ....
விளைபொருள் வெள்ளத்தில் மிதக்கும் .....
அப்போதும் சிரித்தமுகத்துடன் ....
அடுத்த காலத்தை நம்பிக்கையுடன் .....
இருக்கும் -உன் மனதைரியம்உன்னைவிட..... 
 யாருக்கு வரும் இந்த தைரியம் ....?

நச்சுபொருளுடன் நாளாந்தம் விளையாடுவாய் ...
இத்தனை துன்பம் வந்தாலும் நச்சு பொருளை....
உண்டு மடியாத -உன் மனதைரியம்...!!!
யாருக்கு வரும் இந்த தைரியம் ....?
காதலில் தோற்றால் நஞ்சு .....
பரீச்சையில் தோற்றால் நஞ்சு.....
நண்பனிடம் சண்டையிட்டால் நஞ்சு .....
இத்தனை துன்பம் வந்தபோதும்..... 
தன் கையில் நஞ்சை அருந்தாத...... 
விவசாய தோழனை - நான் உணவு தரும் ......
கண்கண்ட கடவுள் என்பேன் வணங்குவேன் ...!!!

( இந்த கவிதையை விவசாயிகளுக்கு சமர்பிக்கிறேன் )

உடல் நாற்றம் மறைக்க 
உள்ள வாசனையெல்லாம்
உடல் முழுக்க பூசி -உன் 
உண்மை அழகை கெடுக்கும் 
சுத்த வாங்களே....!!!
உன் வீட்டு கழிவு கிடங்கு 
உடைந்து விட்டால் -உன் 
மூக்கை நீயே பொற்றி...
வாந்தியும் எடுக்கிறாய் ...!!!

கழிவு அகற்றும் தொழிலாளியை 
சற்று நினைத்துப்பார் -உன் கழிவை 
தன் கழிவாக தன்னுடல் மேல் 
சந்தனம் போல் பூசிவிட்டு வேலைசெய்யும் 
சந்திர ஒளியனைபார் ....!!!

மனிதா உன்னிடம் நான் கேட்பது ...?
அவர்களுக்கு கொடுக்கும் மரியாதையை 
வார்த்தையால் -கொடு ...
மனிதனாக அவர்களை பார் ...
அடிமை தொழில் செய்யும் அடிமையாக 
பார்க்காதே ...!!!

செய்த வேலைக்கு ஊதியத்தை ...
மனமகிழ கொடு ...!!!
முற்பிறப்பில் அவர்கள் செய்தபாவம்.. 
என்று -பொருத்தமற்ற ஆன்மீகத்தை  
பேசும் ஞானவான்களே ...?
அவர்கள் அழிவை உடலில் சுமக்கிறார்கள் 
நீ மனதில் சுமர்ந்து கொண்டே இருக்கிறாய் ...!!!

( கழிவகற்றும் தொழிலாளர்களுக்கு இக் கவிதை 
சமர்ப்பணம் )

சிற்பங்களை 
வடிக்கும் சிற்பியே ...
உன் மனதை ...
கிழித்துப்பார்க்க ஆசை ...
பொன்முட்டையிடும் 
வாத்து கதைபோல் ..
ஆகிவிடும் என் ஆசை ....!!!

எத்தனை எத்தனை 
கற்பனைகள் ...
எத்தனை எத்தனை 
நலினங்கள் ...
அத்தனையும் - உன் .
மனதில் வித்தையாய் 
வடிக்கிறாய் -சிற்பியே ....!!!

நீ இல்லாத இடமேது ...?
கடவுளை கண்டேன் - உன் 
கைவண்ணத்தில் 
கடந்துசெல்லும் படியிலும்கண்டேன் 
உன் கைவண்ணத்தை ...!!!.
தூக்கி செல்லும் வாகனத்தில் கண்டேன்
உன் கற்பனையை ....!!!

செதுக்குவது கல் அல்ல ...
நானும் நீயும் விரும்பும் உயிர் ...!!!
நீ 
செதுக்கும் போது வருவது.... 
ஓசையல்ல... 
உயிருக்கு உடல் ...!!!

(இந்த கவிதையை சிற்பாச்சாரியார்களுக்கு சமர்ப்பணம் )

வாழ்க்கையின் பயணத்துக்கு 
இறைவன் பார்த்த சாரதி 
சாரதியாய் இருக்கிறார் 
என்பது அவரவர் நம்பிக்கை ...!!!

நாளாந்த பிழைப்புக்காய் 
நாம் பயணிக்கும் வாகன சாரதி 
கண்கண்ட சாரதி ...
இயந்திரத்தின் வெப்பத்தை 
தன் அடியில் தாங்கி 
வீதியோரம் வரும் தூசியை 
விரும்பாமல் கண்ணில் வாங்கி 
முறையற்ற முறையில் வீதியில் 
பயணிக்கும் பயணிகளின் 
துன்பத்தை தன் இதயத்தில்    
ஏற்று -எம் பயணம் வரை 
எம் உயிரை பாதுகாக்கும் 
வாகன சாரதிதான் -நான் 
கண்ட பார்த்த சாரதி

அனைத்தும் அருமை