19 - ஆம் நூற்றாண்டின் இடைப்பகுதி வரை அறுவை சிகிட்சை என்றால் மனிதர்கள் அலறியடித்து ஓடினார்கள். மனிதனின் முழு நினைவில் உடலைக் கீறி துடிதுடிக்க சிகிட்சை செய்தார்கள். இதனால், அறுவை சிகிட்சை அன்றைக்கு ஒரு பெரிய விஷயமாக இருந்தது.


இதை முடிவுக்கு கொண்டு வந்தவர் சர். ஜேம்ஸ் சிம்ப்சன் (Sir James Simpson) என்னும் மருத்துவர். 1847 - இல் மனிதனை மயங்க வைக்கும் அரிய மருந்தான ‘க்ளோரோபார்ம்’ - (Chloroform) ஐக் கண்டுபிடித்தார்.


சிம்ப்சன் ஸ்காட்லாந்தைச் சார்ந்த ஒரு ரொட்டிக் கடைக்காரரின் மகன். அவர் சிறு வயதாக இருந்தபோது நோய்கள் தீய ஆவிகளின் ஏவுதலால் ஏற்படுகின்றன என்று நம்பினர். அவரது தந்தையாரின் நோயைத் தீர்க்க ஒரு அழகான பசு மாட்டை பூதத்திற்கு உயிர்ப்பலி கொடுக்க குழியில் போட்டார்களாம். இந்த நிகழ்சியின் பாதிப்பு அவரை மருத்துவம் படிக்கத் தூண்டியது.


டாக்டர் ஆன பின் அறுவை சிகிட்சையின் போது நோயாளிகளின் துடிதுடிப்பைக் கண்டு வேதனை அடைந்தார். இதற்கு ஒரு மாற்று வழி கண்டுப்பிடிக்க வேண்டும் என்று முடிவெடுத்து முயற்சிகளை மேற்கொண்டார்.


அந்நாளில் சர். ஹம்பரி டேவியின் (Sir Humphry Davy) கண்டுப்பிடிப்பான நைட்ரஸ் ஆக்ஸைடு வாயுவை முகர்ந்தால் உணர்சியற்று வலியும், வேதனையும் ஏற்படாமல் செய்தது. ஒரு சில பல் வைத்தியர்கள்தான் இதை பயன்படுத்தினர். அதே காலத்தில் மைக்கல் பாரடே (Michael Faraday) என்ற அறிவியல் நிபுணர் ஈதர் (Ether) என்ற வாயு மயக்கம் உண்டாக்கி வலியின் உணர்ச்சி இல்லாமல் செய்கிறது என்பதைக் கண்டுபிடித்து அறிவித்தார்.


ஆனாலும், ஈதரில் உள்ள அருவெருப்பான வாசனை சர். ஜேம்ஸ் சிம்ப்சனுக்கு பிடிக்கவில்லை. பல ஆராய்ச்சிகளை மேற்கொண்டார். இந்நிலையில் வால்டி (Waldie) என்ற வேதியியல் அறிஞர் சோதனை செய்வதற்காக ஒரு திரவத்தை கண்ணாடிப் பாட்டிலில் அடைத்து சிம்ப்சனுக்கு அனுப்பினார். அந்த பார்சல் அதிக எடையுடையதாக இருந்ததால் பல நாள்கள் அதனை பிரிக்காமலே வைத்திருந்தனர்.