காலையில் பள்ளிக்கு வரும் போது அம்மா தரும் காசு இருபத்தி ஐந்து பைசா,

இல்லையென்றால் இருபது பைசா தான், ஐந்தாம் வகுப்பு வரை ,பள்ளிக்கு வர

வழில தாத்தா கடைன்னு ஒண்ணு இருக்கும், அங்க கமர கட்டு ,காசு மிட்டாய்

,வாங்குவேன் ,காசு மிட்டாய் ல காசு இருக்கும் ,ஐம்பது பைசா ,இருபத்தி ஐந்து

பைசா பில்லைகள்,எனக்கு அதிஷ்டம் கம்மி என்பதால் கஷ்டம் தான்

அதெல்லாம் ,பள்ளிக்கு வெளியில் சாய மிட்டாய் விற்பனை நடக்கும் ஒரு பெரிய

மூங்கில் பலகையில் ஜவ்வு மிட்டாய் வைத்து கொண்டு விற்று கொண்டி

இருப்பார் ஒரு பெரியவர்,அந்த பலகையின் மேல் ஒரு பொம்மை ஒன்று

இருக்கும், ,கையில் ,பாம்புபோலவும் ,கடிகாரம் போலவும் உருவம் செய்து ,

கொஞ்சம் கன்னத்திலும் கொசுராக பூசி விடுவார் ,

என் பள்ளிக்கு பக்கத்துல வரும் சாலையில் செல்லும் ஒரு பெரியவர்

தன் சட்டை பாக்கெட்டில் சின்னச்சின்னதாய் கற்கண்டு வைத்திருப்பார்,

அவ்வழியே வரும் போதும் கண்ணில் படும் சிறுவர்களுக்கு ஒரு கை அள்ளி

கொடுப்பார் ,நிறைய முறை நான் வாங்க போய் வாங்காமலே வெறுமையாய்

வந்திருக்கிறேன் ,

ஒரு நாள் அப்படி வெறுமையாய் திரும்பிய தினம் மாலை வீட்டுக்கு சென்று

கொண்டிருக்கும் போது எப்பவும் போகும் வழியை விடுத்து வேறு வழியில்

சென்றேன் ,செருப்பு இல்லாத கால் என்பதால் சாலையில் இருந்த கல்லில் கால்

கட்டை விரல் இடித்து நகம் பெயர்த்து கொண்டது

வலியோடு வந்து கொண்டிருந்த என்னை அந்த பெரியவர் பார்த்து, கை நிறைய

கற்கண்டு கொடுத்து அனுப்பினார்!! ,இனிப்பு வந்ததால், வலி குறைந்தது எனக்கு

,இப்படி சின்ன சின்ன மகிழ்ச்சி சின்ன சின்ன துயரத்தை கட்டு படுத்துதுல

அதனால் தான் மனிதம் இன்னும் அப்படியே இருக்கிறது!!



தேர்வு தாள்களை நானும் என் நண்பர்களும் திருத்துவோம், எங்கள் தாள்களை மட்டும் ஆசிரியர் திருத்துவார் ,ஒவ்வொரு ஆண்டு படிப்பு முடியும் போதும் புத்தகங்களை பள்ளியில் கொடுத்து விட வேண்டும் அப்போது அது பாரமாய் தெரிந்ததால் கொடுத்து விட்டோம், கொஞ்ச நாள் முன்னாடி அதை பற்றி விசாரிக்கலாம் என சென்ற போது எனக்கு தெரிந்த ஒரு ஆசிரியர் கூட இல்லை ,அதை எல்லாம் காகிதத்திற்கு போட்டு விட்டார்களாம்

,நான் படித்து புரட்டிய புத்தகம், நம்மை புரட்டி போட்டு சென்று விட்டது!!,

ஐந்தாவது வரைதான் அந்த ஆரம்ப பள்ளி, அதற்க்கு மேல் வேறு அரசு உயர் நிலை பள்ளி, பேருந்தில் செல்லும் தூரம், ஆசிரியர் பாடம் நடத்தும் போது நான் தான் போர்ட் இல் எழுதி போடுவேன்
என் சாக்பீஸ் இன்னும் கரையவில்லை இன்னும் அந்த வெள்ளை நிறம் கையில் ஒட்டி கொண்டுதான் உள்ளது !!javascript:emoticonp('')

தொடரும் ......

தொடருங்க Shanmugam .... எனக்கொரு டவுட்.. கதை என்பதில எழுதுறீங்க? இது கதையா அல்லது உண்மைச் சம்பவமோ?

நானும் சின்னப்பிள்ளையாக இருக்கும்போது ஊருக்குப் போனால், பக்கத்தில ஒரு ஒன்றுவிட்ட அம்மம்மா வீடு, அங்கு போனால் கை நிறைய கற்கண்டு தருவா..

ஒரு நாளைக்கு ஒரு தரமாவது போய் வாங்கிவிடுவேன்.

எண்ண அலைகள் பள்ளி பருவ காலங்களில் ஊடுறுவி செல்கிறது

உண்மை சம்பவங்கள்தான் இவையெல்லாம்