எத்தன் விமர்சனம்

by **Rikaz (Amarkkalam)** Wed Jun 01, 2011 8:38 pm

வரவர ஃபோட்டோ பிரேமுக்குள் சிக்கிய உருவமாக மாறிக் கொண்டிருக்கிறார் விமல். (சிரித்தால் சிரித்தபடியும், அழுதால் அழுதபடியும்...!) பசங்க, களவாணி, இவ்விரண்டு படங்களின் நீட்சியாகவே இருக்கிறது எத்தனில் அவரது பொய்யும் களவாணித்தனமும்.

நிம்மதியாக 'ஒண்ணுக்கு' கூட போக முடியாதபடி விரட்டி விரட்டி துரத்துகிறது ஒரு கூட்டம். அவ்வளவு பேரும் கடன்காரர்கள். இவர்களுக்கு பயந்து ஓடிக் கொண்டிருக்கிற விமலுக்கு எக்ஸ்ட்ரா லக்கேஜாக வந்து சேர்கிறார் சனுஜா. இருவருக்கும் நடுவே காதல் என்று வில்லன் கோஷ்டி நினைத்து துரத்த, உண்மை அதுவல்ல என்பது நல்ல ட்விஸ்ட். அதற்குள் நிஜமாகவே காதல் வந்து தொலைக்கிறது இருவருக்குள்ளும். அதே நேரத்தில் படமும் முடிகிற ஸ்டேஜுக்கு வர காதல் வாழ்ந்ததா, அல்லது வரலாறானதா என்பது க்ளைமாக்ஸ்.

விமல் பேசும் அநேக வசனங்கள் அப்போதுதான் நெருப்பில் போட்டு எடுத்த மாதிரி அவ்வளவு சுடசுட... ஆயிரம் கோடி லோன் வாங்குனவனை விட்டுட்டு ஆடு மாடு லோன் வாங்குனவனை சாகடிக்கிறீங்க. ஒவ்வொரு இந்தியனுக்கும் இவ்வளவு கடன் இருக்கு என்று புள்ளிவிபர புலியாக சீறுகிறார். ஜகஜ்ஜால கில்லாடியாக கடன் வாங்கும் அவர், அதே வேகத்தில் எஸ்கேப் ஆவதும் கூட ரசிக்கும்படியாக இருக்கிறது. மண்ணெண்ணை குளியல் போட்டு கடன்காரர்களை மிரட்டலாம் என்று நினைத்தால், தீப்பெட்டியோடு வேறொருவன் துரத்துவது அநியாய அதிர்ச்சி.

வெறும் நகைச்சுவையோடு இந்த காட்சிகள் தொடராமல், அப்பா-மகன் சென்ட்டிமென்ட் மூலம் அழுகையின் ஊற்றுக்கண்களை லேசாக கீறியும் விடுகிறார் புதுமுக டைரக்டர் சுரேஷ். (படம் பொழச்சுக்கும்)

முந்தைய ரேணிகுண்டா முகம். ஆனால் அண்டா குண்டா உடல் வாகு. கவனம் பெண்ணே சனுஜா... விமல் கையை பிடித்துக் கொண்டு இவர் தப்பியோடும் காட்சிகளை எத்தனை டேக்குகள் எடுத்தார்களோ, ஐயோ பாவம்.

ஒரு தந்தையின் கண்டிப்பும், கவலையும் ஒருசேர அசரடிக்கிறார் ஜெயப்பிரகாஷ். நல்லாசிரியர் விருது வாங்கிய ஒருவர், மகனால் போலீஸ் ஜீப்பில் அடித்து ஏற்றப்படும் அந்த காட்சி, வலிகளை மிஞ்சிய ரணம். அவரே வீட்டை அடமானம் வைத்து அத்தனை பேர் கடன்களையும் செட்டில் செய்யும்போது பொறுப்பான அப்பாவாகவும் சிலிர்க்க செய்கிறார்.

மெயின் ச்சேசர் சிங்கம்புலியை, அப்படியே ரிவர்சில் திரும்பி விமல் துரத்துகிற செகண்ட் பார்ட் செம ஜாலி.

நன்றாக நடிக்கும் மயில்சாமி டம்மியாகியிருக்கிறார். அவருக்கு பக்கத்திலிருக்கும் வில்லன் குடம் குடமாக பேசி கொந்தளிக்க வைக்கிறார். போங்க டைரக்டரே.... தனது மனைவியை உதாரணமாக்கி சாமியாரின் பெருமையை அடுக்கும் போது மட்டும் மயிலு சிரிப்பு வெடி போடுகிறார். எம்.எஸ்.பாஸ்கர் மட்டும் என்னவாம்? திரி ரொம்ப முக்கியம். இந்த ஒரு டயலாக் போதும். திடுதிடுக்கிறது தியேட்டர்.

பின்னணி இசையும், ஐஸ்கிரீம் பாடலுமாக கவனிக்க வைக்கிறார் மியூசிக் டைரக்டர் தாஜ்நு£ர். ஆனால் பாடல்களை இன்னும் கூடுதல் கவனம் செலுத்தி படமாக்கியிருக்கலாமோ? அதிலும் மழையுதிர் காலம்... என்ற அந்த பாடல் காற்றில் கரைந்த கற்பூரம் போல காணாமலே போய்விட்டது கொடுமை.

கேமிராவுக்கு பின்னால் நின்று கொண்டிருந்தால் மட்டுமே கேமிராமேன் ஆகிவிடலாம் என்றால், இப்படத்தின் ஒளிப்பதிவாளருக்கும் அப்படி ஒரு கவுரவத்தை கொடுக்கலாம்.

இந்த படத்தை பார்ப்பவர்கள், கணக்கு பாடத்தில் கூட கடன் வாங்கி கழித்தலில் ஈடுபட மாட்டார்கள். அந்த வகையில் புதுமுக இயக்குனர் சுரேஷ§க்கு கடன் வாங்கியாவது ஒரு பாராட்டு விழா நடத்தலாம்!

நன்றி! -ஆர்.எஸ்.அந்தணன்