இன்றெனது சோகங்கள் பகிரவே வந்தேன்..

by **கலைவேந்தன்** Mon Jan 30, 2012 12:58 pm

இன்றெனது சோகங்கள் எழுதவே வந்தேன்..

எழுத்தென்றால்..

சிதறிய இரவுகளின் மிச்சங்கள்
தொலைதூர வானில் நட்சத்திரங்களாய்..

சிலநேரம் வாய்க்கும் சீரிய தென்றலோ
சிந்தையை மயக்கி கீதங்கள் இசைக்கும்..

இன்றெனது சோகங்கள் பகிரவே வந்தேன் ..

அவள் என்னை நேசித்ததும் நான் அவளை யாசித்ததும்..
பகிரத்தான் வந்தேன்..

ஆகாயம் கூரையாய் அதனடியில் நாங்கள்
வாகாக முத்தங்கள் பகிர்ந்ததும்
மீண்டும் மீண்டும் அவளை முகர்ந்ததும்

பகிரத்தான் வந்தேன்..

அவளை நேசிக்காத குருடரும் இல்லையெனில்..
அவள் நயனம் கண்டவரோ ஊமையராயினர்..

மலையளவு சோகங்கள் உரைத்திடவே வந்தேன்..

நான் அவளைப் பெறாத சோகமும்
பெற்றும் தொலைத்திட்ட ஊழ்வினைக் காயங்களும்

மனதின் சோகங்கள் மாற்றிடா நிலையதை
மறைக்காமல் இங்கே கரைத்திடவே வந்தேன்..

புல்வெளி மீது சயனிக்கும் பனித்துளிகள்
ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் நீள்வதைப்போன்றே
கனத்த இரவுகள் அவளன்றி என்னைக்
கனத்த மாலைகள் பகிரவே வந்தேன்..

என் அன்பால் அவளைப் பிணித்திடா ஏலாமை
அவளில்லா இரவுகள் பிணி தந்த கொடுமை
இவைகளை உங்களிடம் இறைக்கவே வந்தேன்...

எங்கோ ஒலிக்கும் இன்குரல் கூட
இங்கே அவளில்லா சோகங்கள் கூவிடும்..
அந்த இசையிலும் அவளை இழந்திட்ட‌
சந்தமே மாறி மாறி செவிகளைக் குதறும்..

என் நயனங்கள் வெறிச்சோடி அவள் முகம் தேடின..
இதயமோ அவளில்லை இல்லவே இல்லை என
உதயமில்லாத முகாரிகள் இசைத்திடும்...

அவளில்லா சோகங்கள் குறைத்திட எண்ணியே
எவை எவை பற்றியோ எழுதவே வந்தேன்..

அந்த இரவும் பால் போன்ற நிலவும்
எந்த மாற்றமும் பெறவில்லை என்றாலும்
தந்தத்தில் செதுக்கிய அந்தப்பாவையோ
வந்திடா சோகம்மட்டும் பரவியே தகித்ததே..

என் மனதில் அவளில்லை என்பதான சோகமோ
அவளென்னை நினைத்திடா வேதனை தாக்கமோ
என் குரல் அவளுணர்வை யாசிக்கும் ஏக்கமோ
எதுவாகினும் யான் எழுதவே வந்தேன்...

சுகமாகப் பகிர்ந்திட்ட‌ சுவைமிகு இதழொற்றுகள்
அகம்மகிழ கலந்திட்ட அனைத்து சொற்றொடர்கள்
தீட்சண்ய பார்வைகள் தீப்பிழம்பாய் அவள்தேகம்
எதுவுமே எனதில்லை பிறர் சொத்து என்பதாய்
வதைத்திடும் வாட்டங்கள் வரைந்திடவே வந்தேன்..

காதலிக்கும் காலங்கள் எத்தனை சிறிதெனவும்
வேதனைக் காலங்கள் எவ்வளவு நீளமென்றும்
நேசிக்காத நிலையில் இன்றென் மனமிருந்தும்
நேசிக்கா எதிர்காலம் நிச்சயமில்லை என்றும்
வாசித்துப் போகவே வாடிப்போய் வந்தேன்..

இன்றெனது சோகங்கள் எழுதிடவே வந்தேன்..

என் தோளில் அவள் சாய அவள் மனமோ எனை ஈர்க்க‌
அவளில்லா பொழுதுகளை ஏற்றிடா என் ஆன்மா
படும்பாட்டை பக்குவமாய் எழுதவே வந்தேன்..

இன்றோடு அவள் தந்த சோகங்கள் உதிர்ந்திடுமோ
என்றெண்ணி எழுதினேன் இவ்வரிகள் இறுதியாய்..
என்றாவது மீண்டும் மீட்டென்னை நேராக்கி
நன்றாக எழுதவே நான் வருவேன் என்றெண்ணி
இன்றெனது சோகங்கள் கொட்டிடவே வந்தேன்..

இந்தக் கவிதை கீழ்க்கண்ட கவிதையின் மொழிபெயர்ப்பு..

PABLO NERUDA
Tonight I can write the saddest lines
Tonight I can write the saddest lines.
Write, for example,'The night is shattered
and the blue stars shiver in the distance.'
The night wind revolves in the sky and sings.
Tonight I can write the saddest lines.
I loved her, and sometimes she loved me டூ..
Through nights like this one I held her in my arms
I kissed her again and again under the endless sky.
She loved me sometimes, and I loved her too.
How could one not have loved her great still eyes.
Tonight I can write the saddest lines.
To think that I do not have her. To feel that I have lost her.
To hear the immense night, still more immense without her.
And the verse falls to the soul like dew to the pasture.
What does it matter that my love could not keep her.
The night is shattered and she is not with me.
This is all. In the distance someone is singing. In the distance.
My soul is not satisfied that it has lost her.
My sight searches for her as though to go to her.
My heart looks for her, and she is not with me
The same night whitening the same trees.
We, of that time, are no longer the same.
I no longer love her, that's certain, but how I loved her.
My voice tried to find the wind to touch her hearing.
Another's. She will be another's. Like my kisses before.
Her voide. Her bright body. Her inifinite eyes.
I no longer love her, that's certain, but maybe I love her.
Love is so short, forgetting is so long.
Because through nights like this one I held her in my arms
my sould is not satisfied that it has lost her.
Though this be the last pain that she makes me suffer
and these the last verses that I write for her.