ஈஸ்வர சந்திர வித்யாசாகர் கல்விக்கடலாக மட்டுமின்றி, கருணைக் கடலாகவும் திகழ்ந்தவர்.

அவர் பெரும் பணக்காரர் அல்ல என்றாலும், தன்னால் இயன்ற அளவுக்கு ஏழை, எளிய மக்களுக்கு உதவி செய்துவந்தார்.

ஒருநாள் வித்யாசாகர் குளிப்பதற்காக ஒரு குளத்தை நோக்கிச் சென்றுகொண்டிருந்தார்.

வழியில், கந்தல் உடையுடன், மெலிந்த தோற்றத்துடன், வறுமையின் சின்னமாகத் திகழ்ந்த ஒரு மனிதர், கண்ணீர் விட்டு அழுது கொண்டிருந்தார்.

அந்த மனிதர் ஏதோ ஒரு சங்கடத்தில் இருக்கிறார் என்பதை உணர்ந்த வித்யாசாகர் அவரை நெருங்கி, ``ஐயா... ஏன் அழுகிறீர்கள்? உங்களுக்கு என்ன கஷ்டம்?'' என்று பரிவோடு விசாரித்தார்.

ஆரம்பத்தில் அவர் தனது சொந்தக் கஷ்டத்தை வித்யாசாகரிடம் சொல்ல விரும்பவில்லை. ஆனால் வித்யாசாகர் வற்புறுத்திக் கேட்கவே, அவர் தனது கஷ்டத்தைப் பற்றிக் கூறினார்.

``ஐயா, என் மகள் திருமணத்துக்காக ஒருவரிடம் இரண்டாயிரம் ரூபாய் கடன் வாங்கியிருந்தேன். முறைப்படி கடன் பத்திரத்தில் கையெழுத்திட்டுக் கொடுத்திருந்தேன். ஆனால் கடன் பத்திரத்தில் குறிப்பிடப்பட்ட காலக் கெடுவுக்குள் என்னால் பணத்தைத் திருப்பிக் கொடுக்க முடியவில்லை. நீதிமன்றத்தில் பல தடவை எனக்குப் பணத்தைச் செலுத்த அவகாசமளித்தும் என்னால் பணத்தைத் திருப்பிக் கொடுக்க முடியவில்லை. பணத்தைக் கொடுத்தவர் என்னைச் சிறையில் அடைப்பதற்கான உத்தரவை நீதிமன்றத்தில் பெற்றுவிட்டார். எனவே எந்த நிமிடமும் நான் கைது செய்யப்பட்டுச் சிறையில் அடைக்கப்படலாம். நான் பெரிய குடும்பஸ்தன். நான் சிறையில் அடைக்கப்பட்டுவிட்டால் என் மனைவி, மக்கள் கவனிப்பாரற்று பட்டினி கிடந்து சாக வேண்டியதுதான். என் கதியை நினைத்துத்தான் வேதனைப்பட்டு அழுது கொண்டிருந்தேன்'' என்று அந்த நபர் கூறினார்.

அந்த மனிதரின் துயரக் கதையைக் கேட்டு வித்யாசாகர் மனமுருகிவிட்டார்.

அவர் அந்த நபரின் பெயர், முகவரியைக் கேட்டுத் தெரிந்துகொண்டு வீடு திரும்பினார். மறுநாள் அந்த ஆள் சொன்ன தகவல்கள் உண்மைதானா என்று விசாரித்து அது உண்மை என்று உறுதிப்படுத்திக்கொண்டார்.

அப்போது வித்யாசாகரிடம் இரண்டாயிரம் ரூபாய் அளவுக்குப் பணம் இல்லை. எனவே நண்பர்கள் சிலரிடம் சென்று நூறு ரூபாய், இருநூறு ரூபாய் என்று கடனாக வசூல் செய்தார். இரண்டாயிரம் ரூபாய் சேர்ந்ததும் அந்த மனிதரின் முகவரிக்கு அதை அனுப்பி வைத்தார்.

திடீரென தன் பெயருக்கு வந்த அந்த தொகையைக் கண்டு அந்த மனிதர் வியப்பும், திகைப்பும் அடைந்தார். இரண்டாயிரம் ரூபாய் அக் காலத்தில் பெரிய தொகை.

பணம் அனுப்பியது யார் என்று கூட அவரால் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. எந்தவித விளம்பர நோக்கமும் இல்லாமல் அடக்கமாகத் தனக்கு இரண்டாயிரம் ரூபாய் அனுப்பி வைத்த அந்த கருணை வள்ளலை மனதுக்குள் வணங்கினார் அம்மனிதர்.

நன்றி தினதந்தி