கவிஞர் வைரமுத்து - திரைப்பாடல்கள் தொகுதி 1,2 - ஓர் ஆய்வு - 14. இசை, சிங்கை டாக்டர் மா.தியாகராசன்

சிங்கை டாக்டர் மா.தியாகராசன்
drthyagarajan2010@gmail.com

14. இசை
இசை பற்றிய குறிப்புக்களையும் கவிஞர் ஆங்காங்கே தருகிறார். அவையெல்லாம் அவரது இசையறிவை எடுத்துக் காட்டுவனவே. இசையில் மீதிருந்த பற்று என்று சொன்னாலும் பொருந்தும்.
வண்டுகள் பறக்கும் போது ஓசை எழுவது இயற்கை. அவ்வோசை அவருக்குச் சங்கீதமாகவே தெரிகிறது.
பூவின்ம் மாநாடு போடும்
வண்டுகள் சங்கீதம் பாடும். (1 - 14)
நல்ல சங்கீதத்தில் மனம் ஈடுபடும்போது கல்மனமும் இளகும். ஆனால் கல்வியிலும் பால் ஊறிவருமாறு செய்துவிடும் என்பார் கவிஞர்.
உந்தன் ராஜராகம் பாடும் நேரம்
பாறை பாலூறுதே. (1 - 15)
சாதகம் என்றொரு பறவை உண்டு. அது நீர் நிலைகளின் அருகில் வசித்தாலும் அவற்றிலுள்ள நீரை அருந்துவது இல்லை. வானத்திலிருந்து பொழியும் மழை நீரைத்தான் வாய்திறந்து ஏற்று விழுங்கும். ஆனால் கவிஞர் சாதகப் பறவை இசையை அருந்தும் எனப்பாடி இருப்பது பொருட்குற்றம் போலத் தோன்றலாம். அவர் சரியாகத் தான் பாடியிருக்கிறார். மழை தோன்றும்போதே இராக தாளத்தோடு தானே தோன்றி வருகிறது. மண்ணில் சங்கமம் ஆகும் வரை இசையோடு தானே வருகிறது. அது இசையுடன் வரவில்லை, இசையாகவே வருகிறது என்பது கவிஞரின் கற்பனை. அதனால் தான் இசையை இசைமழை எனக் கூறினார் போலும். எனவே, இசையாகவே வருகின்ற மழையே உண்கின்ற சாதகப் பறவை இசையையே அருந்தும் என்று கூறியது இசை மீது அவர் கொண்ட மோகம்.
இசையை அருந்தும் சாதகப் பறவை. (1 - 15)
இராகங்களில் விடியற்காலையில் பாடப்படும் ஐந்து ராகங்களில் பூபாளமும் ஒன்று. இதனை இராகங்களில் உயர்ந்த சாதியாகக் கூறுவார்கள். இந்தோளம், இராமகவி, தேசாட்சரி, நாட்டை ஆகிய வேறு இராகங்களும் விடியற்காலையில் பாடப்படுவன. ஆயினும் அவற்றுள் பூபாளமே உயர்ந்து நிற்பது மட்டும் அல்லாமல் நம் உணர்வுகளைத் தெயிவிகப் படுத்திவிடும். எனவே தான் கவிஞர் பல பாடல்களிலும் பூபாளத்தைக் குறிப்பிட்டுக் கூறுவார்.
நானொரு பூபாளம் நீயொரு பொய்ராகம். (1 - 29)
பொய் ராகம் என்னும் போது பூபாளம் என்பது தான் உண்மை ராகம் எனக் கவிஞர் கருதுகிறார் என அறியலாம்.
இனி நான் பாடும் பூபாளம்
பாதாளம் வரையில் போகும். (1 - 30)
இராகம் பாதாளம் வரையில் போகும் என்பது ஒரு புதிய செய்தி.
காதல் ஒன்றே இளமையின் பூபாளம். (1 - 48)
வானவில்லைப் போன்ற இளமைக்குப் பூபாளம் தூய்மையைச் சேர்க்கும் என்பதில் ஐயமில்லை.
இவள் சிரித்தால் பூபாளம் (1 - 77)
அச்சிரிப்பு பூபாளத்தைப் போல உள்ளத்தைக் குளிர்விக்கிறது எனக் குறிப்பிடுகிறார்.
பூபாளம் கேளாதோ?
ஒரு காதல் கங்கை
ஏழை வயலின் பாயாதோ? (1 - 81)
பூபாளத்தை எளிதில் பெற முடியாத காதல் கங்கை என்று உருவகிப்பது சிறப்பே.
உன் பேரே நான் பாடும் பூபாளமே. (1 - 87)
அவள் பெயரைச் சொல்லும் போதெல்லாம் பூபாளத்தைப் பாடுவது போன்ற பேரின்பம் சொல்லும் போதெல்லாம் பூபாளத்தைப் பாடவது போன்ற பேரின்பம் தோன்றுகிறது எனச் சொல்லுவார்.
பாடும் பூபாளங்கள் யாவும்
பொய் ராகங்கள். (1 - 94)
வாழ்வில் துன்பத்தையே அனுபவித்து அழுது வாழும் பெண் பூபாளத்தைப் பாடும்போது அதுவும் பொய்யாகி விடுகிறதே என ஏங்குகிறார்.
நாளை ஒரு பூபாளம்
நீ பாட வேண்டும். (2 - 156)
தன் குழந்தை கூட எதிர்காலத்தில் பூபாளம் பாட வேண்டும் என விரும்பும் ஒரு தந்தையின் பாடலாகும் இது.
தில்லானா என்பது ஒரு சந்தக் குறிப்பு. இதையும் தன் இதயத்தின் உணர்வுகளோடு பொருத்திப் பாடுவார். சுதியும் லயமும் ஒன்று சேர வேண்டும் என்பதில் அவருடைய நியாயமான ஆசை தெரிகிறது.
தகிட தமிமி தகிட ததிமி தந்தானா
இதய ஒலியின் ஜதியில் எனது தில்லானா
.....
சுதியும் லயமும் ஒன்று சேர (1 - 103)
சுதியும் லயமும் ஒன்று சேர வேண்டுமென்பதால் அவனும் அவளும் ஒன்று சேர வேண்டும் என்பதைத் தான் இசையொடு பொருத்திச் சொல்லுகிறார்.
விடியற்காலையில் பாடப்படும் இராகங்களில் இந்தோளமும் ஒன்று என்பதை முன்னரே பார்த்தோம். இந்த இராகம் பெண் இராகம் என்பர். பெண்ணோடு சேரத்தகாதது சேர்ந்து விட்டால் வீணாகி விடுமல்லவா? ராகங்கள் சுர பேதங்களால் மாறுபடும். அதாவது வெவ்வேறு இராகங்களுக்கு வெவ்வேறு சுரங்கள் அமையும். அவற்றில் இந்தோளத்துக்கு ஐந்து சுரங்கள் அமையும் எனக் குறிப்பிடவார் கவிஞர். ஐந்து சுரங்களில் இடையில் பஞ்சமும் கலந்தால் இந்தோளம் மாறுபட்டுப் போய்விடும் என்ற நுணுக்கத்தினைக் கவிஞர் பாடுவார்.
பஞ்ச சுரங்களே
இந்தோளம் - அதில்
பஞ்சமம் கலந்தால்
சுர பேதம். (1 - 110)
இயற்கையோடு இணைந்து போகிறவர் கவிஞர். எனவே தான் குயில்கள் மரக்கிளைகளில் உட்கார்ந்து சுரங்கள் சேர்ப்பதாகக் கூறுகிறார்.
குயில்கள் மரக்கிளையில்
சுரங்கள் சேர்க்கும். (1 - 203)
தலைமை பற்றிய இராகங்கள் மொத்தம் முப்பத்திரண்டு. இவற்றில் சேராத கீரவாணி என்ற இராகத்தையும் கவிஞர் குறிப்பிடுகிறார். இரவில் கனவில் வந்து அவள் பாடினால் - கீரவாணி பாடினால் இதயமே உருகும் எனக் காதலன் மேல் ஏற்றிப் பாடுவார்.
கீரவாணி
இரவிலே கனவிலே பாடவா நீ
இதயமே உருகுதே. (2 - 156)
எந்த இராகமாயினும் அது பொருந்திய பாடலை மொழி தெரிந்து, பொருள் புரிந்து பாடும் போதும் கேட்கும் போதும் அதன் பயன் மிகுதி அப்படியில்லாமல் வெறுமனே தலையாட்டுவதால் எந்தப் பயனும் இல்லை. புரியாமலே தலையை ஆட்டும் கூட்டமும் இருந்து கொண்டு தானே இருக்கிறது என்கிறார் கவிஞர்.
என்னமோ ராகம் என்னென்னமோ தாளம்
தலையை ஆட்டும் புரியாத கூட்டம். (2 - 13)
ஓசையில் பிறப்பது தான் சங்கீதம். ஆனால் பாமரனுக்கு அது முதலில் போய்ச் சேர வேண்டும். இசைக்கு மொழி இல்லை என்பார்கள். பொருள் புரியாத இசையால் என்ன பயன்?
எல்லாமே சங்கீதந்தான்
சத்தத்தில் பொறந்த சங்கதிதான்
பஞ்சமம் என்பதும் சட்ஜமம் என்பதும்
பஞ்சப் பரம்பரைக் கப்பறந்தான். (2 - 13)
கவலை ஏதுமில்லாத மேட்டுக்குடி மக்கள் இரசிக்கும் சங்கீதம் சேரிப்பகுதி மக்களும் இரசிக்கும்படிப் போய்ச் சேர வேண்டும் என்று கூறும் கவிஞர் இசையிலும் பொதுவுடைமை வேண்டும் என்று கூறுகிறார். ஏனெனில் புலன்களுக்கு இசையும் ஓர் உணவு தானே. அதற்கேற்ற பாடலையும் பாட வேண்டுமென்கிறார் கவிஞர். எனவே புரியாத பிற மொழிகளில் பாடுவதை விடத் தமிழில் பாட வேண்டும்.
கவல ஏதமில்ல ரசிக்கும் மேட்டுக்குடி
சேரிக்கும் சேர வேணும் அதுக்கும் பாட்டுப்படி.
.....
தங்கமே நீயும் தமிழ்ப் பாட்டும் பாடு. (2 - 13)
இசையின் பல நுணுக்கங்களை உள்ளடங்கிக் கவிஞர் பாடிய பாடல்கள் இசையில் அவர் தம் ஈடுபாட்டையும் இராகங்களின் வேறுபாடுகளை உணர்நதவர் என்பதையும் நமக்குத் தெரிவித்தாலும் நாம் வியப்படையும் மற்றொரு செய்தியையும் எடுத்துக் காட்டுகிறார். இசை என்பது மொழியும் பொருளும் புரிந்து பாடும்போது பாமர மக்களுக்கும் இசை சென்று சேர வேண்டும் என்று இசையிலும் பொதுவுடைமையைப் புகுத்தியுள்ளார் என்பதே அவ்வியப்புக்குரிய செய்தியாகும்.