இது ஆக்சுவலா ரெண்டு படம். இரண்டு வேறுவேறு கதைகள் ஒன்றுடன் ஒன்று பெரிதும் சம்பந்தம் இல்லாத, ஒன்றிலிருந்து ஒன்று முற்றுலும் வேறுபட்ட, வெவ்வேறு உணர்வுகள், வெவ்வேறு தளங்களில் பயணிக்கிற இரு கதைகளை கொண்ட படம்.

கதை ஒன்று: ஒரு பெயரினால் ஒரு மனிதன் படும் அவஸ்தைகளை காமெடியாய் சொல்லும் கதை. குஞ்சுதபாதம் என்ற பெயரை சிவகார்த்திகேயனுக்கு அவன் பெற்றோர் வைத்துவிட அதன் விளைவாக அவர் சிறுவானாக விளையாடுவதிலிருந்து, காதலில் விழுவது வரை அனைத்திடங்களிலும் படும் அவஸ்தைகளை கலகலப்பாய் சொல்லியிருக்கிறார்கள்.

ஒரு மனுசனுக்கு பிரச்சினை வேற எதுவும் இல்லை அவன் பெயர்தான் என்ற அடிப்படையில் ஒரு கதை என்ற போதே அட புதுசா இருக்கே என்ற எண்ணம் நமக்கு தோன்றுகிறது. தன் பெயரை சொல்லி கிண்டல் பண்ணுவார்கள் என்பதால் ஒரு விளையாட்டில் முன்னிலையில் இருக்கும் சிறுவன் கூட தன்னை பின்தள்ளிக்கொள்கிறான் என்ற விசயத்தை லைட்டாய் டச் பண்ணிய இயக்குநருக்கு பாராட்டுகள். அதை இன்னும் ஆழமாய் சொல்வதற்கு இந்தக் கதையில் இடமில்லை என விட்டுவிட்டார்.
[You must be registered and logged in to see this link.]


முதலில் ஒரு பொண்ணை குஞ்சிதபாதம் டாவடிக்க, அவரும் திரும்ப லுக்கெல்லாம் குடுத்து ஒரு டூயட் பாடலையும் ஆடிவிட்டு எல்லாம் ஓக்கே ஆனா உன் பேருதான்.. எதுக்கும் ஒரு ரெண்டு நாள் யோசிச்சு சொல்றேன் என்றவர் சொல்லாமல் கொல்லாமல் வீட்டை காலிபண்ணிவிட்டு எஸ்கேப்.

இனி ஆவதில்லை என பெயரை மாற்றுகிறார். ஹரீஸ் ஆகிறார். அன்றே கீதா மிஸ்( ப்ரியா ஆனந்த்) இவர் கண்ணில் படுகிறார். அடுத்தடுத்து எல்லாமே நல்லவிதமாய் போகிறது.

காதலில், விழுந்து, அப்படி இப்படி தட்டுத்தடுமாறி செட்டில் ஆகும் சமயத்தில் ஒரிஜினல் பெயர் வேறு என தெரியவர ஏன் சொல்லவில்லை என்ற சின்ன சண்டையில், இன்டர்வெல் விட்டு, அப்புறம் தனுஷையும் நயன்தாராவையும் ஆடவிட்டு, சரி நாம பெயர் நிக்குற மாதிரி எதாச்சும் உருப்படியா செய்யனும்னு யோசிச்சு மராத்தான்ல ஓடுவோம்னு சிவகார்த்திகேயன் முடிவெடுக்கிறது தான் கதை ஒண்ணு. இதுவரை பார்க்கும் போது பரவாயில்லை.. பெரிய விசயம் இல்லாட்டியும் காமெடியா இருக்கு.. என நாம் யோசித்துக்கொண்டிருக்கும் போது கதை இரண்டு துவங்குகிறது.

கிராமத்து பள்ளியில் படிக்கும் நந்திதா. மின்னலாய் ஓடுகிறார். ஓட்டப்பந்தயத்தில் அவ்வளவு ஆர்வமும் திறமையும். இந்த கிராமத்து பொண்ணெல்லாம் மேல வர்றது கஷ்டம்.. அடுத்த வருசம் கட்டிக்குடுத்துடுவானுங்க.. அதுக்கடுத்த வருசம் கையில புள்ளையோட இருக்கும் என ஒரு பிடி வாத்தியார் சொல்வதைக் கேட்ட நந்திதாவின் அப்பா ஒரு முடிவெடித்து தன் மகளுக்கு வேண்டிய அனைத்தையும் தன் சக்திக்கு மீறி செய்து ஆசிய அளவில் பெரிய சாதனையை படைக்கும் இடத்திக்கு போகும் போது, பணபலம், விளையாட்டுக்குள் அரசியல் என புகுந்து அவர் வாழ்க்கையை எப்படி சீரழிக்கிறது என்பது இரண்டாவது கதை. கொஞ்ச நேரம் வந்தாலும் மிக அழுத்தமான கதை இது.

இறுதியில் இந்த நந்திதா அந்த சிவகார்த்திகேயனுக்கு கோச்சிங் கொடுத்து ஜெயிக்க வைக்கிறாரா என்பது கிளைமாக்ஸ்.

முதல் பாதி கதை சிவகார்த்திகேயனுக்காவே எழுதப்பட்டது. அவரது ட்ரேட்மார்க் டைமிங் காமெடிகள், அதற்கேற்ற சிச்சுவேசன்கள் என அடுத்தடுத்து எதாவது காரணத்தால் நம்மை சிரிக்க வைத்துக்கொண்டே செல்கிறார்கள். சிவா மிக எளிதாய் ஸ்கோர் பண்ணுகிறார்.

ப்ரியா ஆனந்த் நர்சரி பள்ளியில் கீதா மிஸ்ஸாக. பள்ளிப்பருவத்து வயதில் எல்லாப் பசங்களுக்கும் பிடித்த ஒரு மிஸ் இருப்பாரே.. அந்த அத்தனை மிஸ்களின் மொத்த உருவமாய். சேலையில் வரும் போது நிஜமாகவே சிலைபோலத்தான் இருக்கிறார். என்னா அழகு சார். இவரை இத்தனை வருடங்களாய் சுடிதாரில் காண்பித்து நம்மையெல்லாம் ஏமாற்றிய அத்தனை இயக்குநர்களையும் இந்த நேரத்தில் நாம் வன்மையாய் கண்டிக்க கடமைப்பட்டிருக்கிறோம்.

இரண்டாவது பாதியில் நந்திதாவுக்கு மிக அழுத்தாமான கதாபாத்திரம். ஹீரோயினாத்தான் நடிப்பேன்னு அடம் புடிக்காம இதை ஏற்று நடித்த அவருக்கு பாராட்டுக்கள். ஏழ்மையில் திறமை என்ற அவஸ்தையான அனுபவத்தை கண்முண் கொண்டு வரும் கதையில் நம்மை வெகுவாய் பாதிப்பது அவரது தந்தையின் கதாபாத்திரம். கிராமத்து ஆள் எனக்கென்ன தெரியும் என இருந்துவிடாமல்.. ஒரு வீராங்கனையாவதற்கு என்னெல்லாம் செய்ய வேண்டும் எனத்தெரியாவிட்டாலும் எந்த ஒரு சின்ன அட்வைஸ், சின்ன தடம் கிடைத்தாலும் அதைப் பிடித்து எப்படியாவது மகளுக்கு வேண்டியதை செய்துவிடத்துடிக்கும் பாசக்கார தகப்பனாய் வாழ்ந்திருக்கிறார் மனிதர். எதற்காகவோ பஸ்ஸில் போய்கொண்டிருக்கும் போது வழியில் ஏதோ ஒரு கிரவுண்டில் யாரோ ஒருவர் சிலருக்கு ஓட்டப்பந்தய பயிற்சி கொடுப்பதை பார்த்து பரபரத்து கண்டக்டரினில் விசிலை எடுத்து ஊதி பஸ்ஸை நிறுத்தி, அந்த கோச்சிடம் போய் ஏதோ பேசி எப்படியோ தன் மகளுக்கும் அந்த பயிற்சியை பெற்றுத்தருகிறார் பாருங்கள். நிச்சயமாய் இயக்குநர் இதை ஒரு நிஜ கதாபாத்திரத்திலுருந்தான் எடுத்திருக்க வேண்டும். அத்தனை ஆயிரம் உணர்வுகள் அதில் பொதிந்திருக்கிறது.

பயிற்சியாளராய் வரும் ஜெயப்பிரகாஷ் வழக்கம் போல் கம்பீரம்.

அவ்வப்போது காதலுக்கும், டாஸ்மாக்கும் உதவும் நண்பனாய் சதீஷ். காமெடிக்கும் உதவுகிறார்.

இசை அனிருத். ஏற்கனவே அனைத்துப் பாடல்களும் பட்டையை கிளப்பிய ஹிட். அதற்கு மேல் சொல்வதற்கு ஒன்றுமில்லை. பின்னணி இசையிலும் ஜொலிக்கிறார். அதிலும் இறுதிக்கட்ட ஓட்டபந்தய காட்சிகளை வேல்ராஜின் ஒளிப்பதிவுடன் சேர்ந்து உயிரூட்டுவது இசையும் எடிட்டிங்கும் தான்.

படத்தில் சின்ன உருத்தல் என்றால் சிவகார்த்திகேயன் கதையில், அவர் இந்த மராத்தானில் கலந்து கொள்ள சொல்லும் காரணங்கள் அந்த அளவுக்கு உணர்வுப்பூர்வமாய் இல்லை என்பதுதான். அதிவும் காதலி ப்ரியா ஆனந்தும் அடுத்த நாளே வந்து இவரைப் புரிந்து கொண்டு சண்டையை மறந்து ஷாப்பிங் கூட்டிச்சென்று ஷு வாங்குக்குடுத்துவிடுவதால் கதையில் அடுத்த பெரிய எதிர்பார்ப்போ டிவிஸ்டோ இல்லை. ஆனால் அதையெல்லாம் நந்திதா கதை ஈடுகட்டிவிடும் என்ற நம்பிக்கை இயக்குநருக்கு இருந்திருக்க வேண்டும். உன்மைதான்.

ஆனாலும் நந்திதாவின் கதையை ஒரு முழுப்படமாய் எடுத்திருக்க வேண்டுமே இப்படி பாதியிலேயே சுருக்கிவிட்டாரே என்ற எண்ணம் தோன்றத்தான் செய்கிறது. விளையாட்டில் நடக்கும் பாலிடிக்ஸை இன்னும் ஆழமாய் காண்பித்திருந்தால் படம் நிச்சயம் இன்னொரு லெவலுக்கு போயிருக்கும்.

எனினும் படம் முடியும் போது நமக்கு எந்த உருத்தலும் கேள்வியும் இல்லை. நிறைவாகவே இருக்கிறது. இயக்குநர் துரை செந்தில்குமாருக்கும் தயாரிப்பாளர் தனுஷுக்கும் நமது பாராட்டுக்கள். கட்டாயம் பாருங்கள்.


********************************************************************************************